Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (23) - Στα χαρέμια του Ντολμά-μπαχτσέ!

 
Το επίσημο ελληνικό κράτος είναι βαθιά ανασφαλές και κομπλεξικό. Γι’ αυτό προσπαθεί απ’ τα μαθητικά μας χρόνια να μας λοβοτομήσει. Να μας πωρώσει με μίσος κατά των γειτονικών λαών και κυρίως των Τούρκων, παρουσιάζοντάς τους ως Μογγόλους σφαγείς.
Όποιος όμως ασχοληθεί με την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα διαπιστώσει πως, τουλάχιστον μέχρι το 1600, ήταν το πιο πολιτισμένο κράτος της Ευρώπης!
Μετά το 1850 που οι Οθωμανοί άρχισαν τις μεταρρυθμίσεις και τον εκδυτικισμό του κράτους τους, γνώρισαν νέα περίοδο οικονομικής και πολιτιστικής άνθησης.
Το 1853 άρχισε να χτίζεται το περίφημο παλάτι του Ντολμά-μπαχτσέ! Ένα μείγμα αναγεννησιακού ρυθμού και ανατολίτικης χλιδής.
Οι αίθουσες διαδέχονται η μία την άλλη. Σε καθεμία συνέβησαν μερικά απ’ τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας.
Διακρίνω δυο πίνακες με θέμα τη νικηφόρα προέλαση του οθωμανικού στρατού στο Δομοκό κατά τον πόλεμο του 1897.
Εκεί όμως που κολλάω κυριολεκτικά είναι οι αίθουσες του χαρεμιού. Εδώ η κλεισούρα ήταν αυστηρή. Οι χανούμισσες ζούσαν συνεχώς κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα των ευνούχων. Κι η πόρτα έκλεινε ερμητικά μ’ ένα χοντρό σίδερο βαλμένο οριζόντια.
Στον πρώτο διάδρομο βλέπω τα χαμάμια. Εδώ οι παλλακίδες φρόντιζαν για την καθαριότητα κι ασπράδα του κορμιού τους. Ένα μεγάλο όργανο (όργκ) δείχνει πως τα κορίτσια λάμβαναν και μουσική εκπαίδευση.
Ακολουθεί η αίθουσα των αμανέδων (αμανέ οντασί). Εδώ τα ουρί έκαναν επίδειξη των φωνητικών τους ικανοτήτων διασκεδάζοντας το Σουλτάνο.
Μια άλλη μεγάλη αίθουσα, με καταπληκτική θέα στη θάλασσα, ήταν ο χώρος όπου οι θηλυκοί άγγελοι διασκέδαζαν ομαδικά, σκοτώνοντας τις ατέλειωτες αργόσχολες ώρες τους...
Το χαρέμι είχε και το δικό του ευρύχωρο κήπο που δεν επικοινωνούσε με καμία άλλη περιοχή του παλατιού!
Σύμφωνα με την επίσημη κρατική μας ιστορία, οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν "υπόδουλου". Μας κρύβουν όμως πως κατά την τριακονταετία 1850-1880 δεκάδες χιλιάδες πολίτες του ελεύθερου ελληνικού κράτους μετανάστευσαν προς τα μεγάλα οθωμανικά κέντρα, και κυρίως προς την Πόλη, τη Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια. Ήταν η εποχή που ίσχυε το ρητό "όπου τζαμί και ψωμί"!
Μεταξύ των μεταναστών ήταν κι ο παππούς μου! Φαίνεται πως όλοι αυτοί προτίμησαν να ξαναγίνουν ‘υπόδουλοι‘ μη αντέχοντας την ελευθερία του ελληνικού κράτους...
Όσο για τους Έλληνες και Ρωμιούς τραπεζίτες της Πόλης είχαν ξεσαλώσει εντελώς! Ξελάσπωναν το σουλτάνο, τους βεζύριδες και τους αγάδες δανείζοντάς τους τεράστια χρηματικά ποσά. 
Κι έκαναν απίστευτα παιχνίδια με το οθωμανικό "Ενοποιημένο Χρέος" που το αγόραζαν, το πουλούσαν και το ξαναγόραζαν σε διάφορες τιμές, χρυσαφίζοντας οι ίδιοι. Εκείνοι είχαν ανακαλύψει πρώτοι τα "τοξικά ομόλογα"...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

H ιστορία έχει πολλές αναγνώσεις..