Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Χριστούγεννα στην Αθήνα - "Αιδοίων τρύγος"!

Λιακάδα σήμερα κι είπα να πάω μέχρι την Αρχαία Αγορά να πιω ένα καφεδάκι.
Τι χρονιά κι αυτή φέτος! Τόσες τουρίστριες δεν ξανάδαμε στην Αθήνα...
Τα αιδοία, αυτά τα "τσαμπιά της αγάπης", δεν περιμένουν μόνο το τρίμηνο του καλοκαιριού για να τρυγηθούν.
Από μπροστά μου περνάει μια εξαίσια μαμά με την ακόμα πιο εξαίσια κορούλα της.
Συνειδητοποιώ πως δυο πράγματα αξίζουν στη ζωή μας: να ζούμε για τη γλύκα του έρωτα και για τον έρωτα της γλύκας.
Η μαμά φαίνεται να 'χει από μικρή γευτεί τον απαγορευμένο καρπό της ηδονής. Είμαι σίγουρος πως δεν μπορεί ν' αρκεστεί στον σπιτίσιο έρωτα. Κάτι τέτοιες εμείς στο Ελλάντα τις λέμε "ρεμπεταηδόνες"!
Η μικρή φαίνεται πως πλησιάζει στην ενηλικίωση. Σταδιακά συνειδητοποιεί τη δύναμη του αιδοίου της. Το μαγνητικό του πεδίο τραβάει ολοφάνερα κάθε λογής άντρες.
Φαντάζομαι τα γονατάκια της να τρέμουν απ΄την ανατριχίλα και τον πόνο της πρωτοδοκιμής. Μετά θα περιμένει τον έρωτα σαν τις ελβετικές σοκολάτες της παιδικής της ηλικίας...
Σ' αυτές τις περιπτώσεις η καλύτερη λύση είναι να πιάσεις γκόμενα τη μαμά για να γλεντάς με την κόρη,,,

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για αιδοία γράφεις αλλά πισινούς δείχνεις!

Ψονθομφανήχ είπε...

Το θέμα που θέτεις έχει να κάνει με το ευρύτερο φιλοσοφικό ερώτημα του "φαίνεσθαι" και του "είναι"...

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά ψόνθε με πολλά και ποικίλα αιδοία!

Κώστας

Ψονθομφανήχ είπε...

Να σαι καλά ρε Κώτσιο!
Και του χρόνου με περισσότερα και καλύτερα αιδοία...

Heliotypon είπε...

Δεν μας λες τι έκανες με τα δύο μουνάκια (θα ήταν κακόηχο να πώ "αιδοιάκια")... :-)

Ψονθομφανήχ είπε...

Κουασιμόδε, τώρα που το ξανασκέφτομαι, διαπιστώνω κι εγώ πως τα κειμενάκι μου μοιάζουν με τους Διαλόγους του Πλάτωνα. Στο τέλος αφήνουν πάντα κάποια "εσκεμμένα κενά", κάποια αναπάντητα ερωτήματα...