Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Ερωτικός απολογισμός ενός 46άρη - ΣΤ' (Γιατί οι "γυναικάδες" έχουν πέραση;)

Για να είμαι ειλικρινής, κάποια περίοδο της ζωής μου υπήρξα αυτό που λέμε "γυναικάς"!
Για να μην παρεξηγηθούμε, "γυναικάς" δεν σημαίνει ο "γόης", ο "κατακτητής", αυτός που δεν μπορεί να του αντισταθεί καμιά γκόμενα. Κάτι τέτοιο ποτέ μου δεν ήμουν ούτε και πρόκειται να γίνω.
"Γυναικάς" είναι ο τύπος που έχει σοβαρές ψυχολογικές εκκρεμότητες, ένα σωρό ανικανοποίητες ανάγκες, ελαττωμένη αυτοεκτίμηση και τεράστια κενά στην προσωπικότητά του!
Και για να τα κουκουλώσει όλ’ αυτά προσπαθεί να φέρει το παιχνίδι στο γήπεδο που νομίζει πως τα καταφέρνει κάπως καλύτερα. Το ρίχνει στα "σεξουαλικά επιτεύγματα" γιατί θεωρεί πως είναι το μόνο πεδίο που μπορεί να αξιολογηθεί κάπως θετικά.
Γι’ αυτό και ο "γυναικάς" είναι συνήθως αθεράπευτη περίπτωση. Καμιά γυναίκα δεν πρόκειται ποτέ να του καλύψει τις πραγματικές του ανάγκες, όσο κι αν η ίδια αυταπατάται ή αυτοπαραμυθιάζεται πως θα τον συνετίσει.
Το μέγα ερώτημα είναι γιατί κάποιες γυναίκες γουστάρουν να έχουν σχέσεις με "γυναικάδες".
Κι εδώ η εξήγηση είναι ψυχολογική.
Οι γυναίκες αυτές αρέσκονται να παίζουν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι.
Με τον τρόπο αυτό δίνουν κάποιο νόημα στη ζωή τους, γεμίζουν τα δικά τους τεράστια κενά.
Το παιχνίδι αυτό τις κάνει να αισθάνονται δυνατές!
Με όπλο και πρόσχημα τις απιστίες του συντρόφου τους, μπορούν να τον απειλούν, να τον τρομοκρατούν, να τον κάνουν να παίρνει αμυντική στάση, να εξασφαλίζουν πλούσια ανταποδοτικά δώρα εκ μέρους του, συνεχείς συγγνώμες, εξομολογήσεις δήθεν πραγματικής αγάπης κι ορισμένες φορές ονειρεμένα ταξίδια επανασύνδεσης...
Με όλ’ αυτά αισθάνονται κάπως σα βασίλισσες. Αυταπατώνται πως έχουν τον έλεγχο και το πάνω χέρι της σχέσης. Αν ξαφνικά ο σύντροφός τους μετατρεπόταν σε πιστό σκύλο, οι ίδιες θα έχαναν κάθε ενδιαφέρον για το πρόσωπό του, η ζωή τους θα άδειαζε, θα γινόταν απόλυτα ανιαρή...
Τα σκέφτομαι όλ’ αυτά και ψιλοφρικάρω. Χαίρε βάθος αμέτρητο οι ψυχές των ανθρώπων.
Αποφασίζω να περάσω μια βολτούλα απ’ τα παλιά μου στέκια στην οδό Αθηνάς.
Είχα ξεκόψει για καιρό. Μου τα ’χε πρήξει η πρώην μου πως εκεί πάνε μόνο μαστούρηδες, άνθρωποι του υπόκοσμου κι άλλες παπαριές.
Εμένα πάντα μου άρεσε ο άξονας Ομόνοιας-Μοναστηράκι. Εκεί έχω γνωρίσει μερικούς απ’ τους τελευταίους αυθεντικούς γεροντόμαγκες της Αθήνας.
Δέναν το κομπολόι τους στον καρπό, για να μην τους πέσει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γελοιοποίηση για έναν μάγκα να του φύγει το κομπολόι απ’ το χέρι. Είναι σα να του πέφτει ή να του φεύγει η μαγκιά.
Το μπεγλέρι και το μαχαίρι του μάγκα είναι πράγματα "ιερά". Αν σου πέσουν, στα κλέψουν ή στα πάρουν νταηλίκι δεν είναι να ξαναβγείς στην πιάτσα!
Ακούστε το παλιό τραγουδάκι και θα με καταλάβετε....

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ρε συ, βλέπω τα έχεις ψάξει σε βάθος τα πράγματα

Καίτη είπε...

Εγώ απορώ πώς απ’ την ψυχανάλυση το γύρισες στους γεροντόμαγκες της Αθηνάς

Άθη είπε...

Ε,εμ..γειάσου καλό μου..και καλη χρονιά με υγεία,κι από εδώ...(καταρχήν ένα σχολιάκι-(ας το πω έτσι)..ε,εμ..νομίζω πως έχω δίκιο όταν σκέφτομαι ότι..είσαι ένας από τους τελευταίους ίσως μάγκες που ευτυχώς συνεχίζουν να υπάρχουν,ένας από τους τελευταίους μά γκες άντρες εννοώ που το είδος τους χάνεται σιγά-σιγά...και πρόσεξε δ εν εννοώ τους ηλιθιό-μαγκες τους 'μαγκιά,κλανιά..που λένε'...τους ΜΑΓΚΕΣ ΟΚ?...)ε,εμ...όσο για τα άλλα ναί,μπορεί να έχεις και δίκιο αλλά πιστέυω ότι δύο άνθρωποι να..'συνυπάρχουν'σε μια σχέση αλλά να μ ην/ή να προσπαθούν τουλάχιστον (όσο γίνεται?) να 'καταπολεμούν' τα όποια κόμπλεξ τους,απωθημένα,συμπλέγματα κλπ,κλπ...και να μη ν τα αφήνουν να 'δηλητηριάζουν'τη σχέση τους...όποια κι α ν είναι α υτή..φιλική,ερωτική κλπ,κλπ...επειδή α υτό κάνει κακό και στους ίδιους και σε α υτό που έχουν..ε άν αρχίσεις και μπαίνεις σε τέτοιου είδους 'τρυπάκια'ε,το'χασες το παιχνίδι στη κυριολεξία όμως..σκοπός δεν είναι να είσαι,με κάποιον γιανά α υτό επι βε βαι ωθείς ο ί διος οκ?/ή γιανά πάρεις επ ι βεβ α ίω ση από α υτόν,(από α υτόν που έχεις δίπλα σου εννοώ/από α υτόν που α γαπάς υποτίθεται) ότι 'συνεχίζει να...πε ρνά η μπογιά σου'...) (όπως έκανε κι ο μαλάκας πρώην μου) οκ? α υτά είναι ηλιθιότητες../ή γιανά κατευνάσεις ίσως τα όποια αθεράπευτα κόμπλεξ σου/ή την όποια έλλειψη α υτό εκτίμησής σου μπορεί,να έχεις)...ο σκοπός του να είσαι με κάποιον είναι ά λλος και δε ν έχει καμία μα κ α μία σχέση με αυτά τα κατινίστικα,μικροπρεπή κλπ,κλπ...) α υτό...πάντως ένα ακόμη ωραίο ποστάκι έχω να πω του μπλογκίου τούτου...καλό μεσημεράκι αγαπητέ και καλή χρονιά και πάλι σε'σένα και τους άλλους φίλους και αναγνώστες του μπλογκίου...χαιρετώ φίλοι....

Ψόνθο είπε...

Αθούλα, νομίζω στο ’χα ξαναπρωτείνει:
ν’ ανοίξουμε ένα συνεταιριστικό μπλογκί! Εσύ να ράβεις κι εγώ να ξηλώνω...

Evie είπε...

Πα πα πα τι λαικατζουδα είναι τούτη εδώ, στην εποχή μου δεν επιτρεπότανε να παίζονται τέτοια τραγούδια στα ραδιόφωνα ήταν για τους τότε χασικλήδες, πα πα πα!

Λοιπόν επειδή κάνεις πάλι ψυχανάλυση θα σου πω γιατί οι γυναίκες πηγαίνουν με "γυναικάδες" καμιά σχέση με τις δικές σου θεωρίες. Ο μόνος λόγος είναι ότι δεν θέλουν ΚΑΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΣΧΕΣΗ !!!!

Ψονθομφανήχ είπε...

Επί Μεταξά έζησες βρε Ευούλα;
Οκ, το παραδέχομαι, τη δεκαετία του ’60 εσείς στην Κυψέλη ακούγατε μόνο "αρχοντορεμπέτικα". Αλλά απ’ την Ομόνοια και πέρα, άλλος κόσμος, έτσι;
Πάντως, χτύπα στο γιου τιουμπ "ρεμπέτικα της αμερικής" και θα δεις πως κάναμε και πολιτιστικές εξαγωγές...