Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (44) - Οι ήρωες της ελληνο-τουρκικής φιλίας!

Το τελευταίο μου βράδυ στη Σμύρνη πέρασα από ένα ίντερνετ καφέ. Εκεί γνώρισα τον Γιλμάζ, ένα νεαρό φοιτητή που επέμενε να με κεράσει τσάι. 
Είναι το εθνικό ποτό των Τούρκων, η αγαπημένη τους εθνική συνήθεια, που σερβίρεται σε γυάλινα ποτήρια και πιατάκια με ειδική θέση για τους κύβους της ζάχαρης.
Μιλήσαμε για διάφορα θέματα, ποδοσφαιρικά, καλλιτεχνικά, ώσπου έσπασε ο πάγος και μπήκα αμέσως στο ψητό: "Ρε συ Γιλμάζ, εμείς στην Ελλάδα έχουμε πολλές τυποποιημένες εκφράσεις που δείχνουν πόσο προκατειλημμένοι είμαστε εναντίον των Τούρκων. Π.χ. λέμε Τούρκο έχεις φίλο, βάστα και κανένα ξύλο. Εσείς έχετε τέτοια κλισεδάκια". 
Έδειξε να δυσανασχετεί. "Όχι!", μου απάντησε. Φυσικά δεν τον πίστεψα και επέμενα να μου πει μερικά. Οπότε, ο καημενούλης, αφού έβγαλε έναν αναστεναγμό είπε "Δεν βγάζει σκατά απ' το στόμα του ο Γιλμάζ!".
Κατάλαβα πως είχα να κάνω με έναν ποιοτικό άνθρωπο, πήρα θάρρος κι άρχισα να του λέω για τους δυο Κύπριους ήρωες της ελληνοτουρκικής φιλίας. 
Τον Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, ηγετικό στέλεχος της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Και τον ελληνοκύπριο συνδικαλιστή Κώστα Μισιαούλη, επίσης μέλος του ΑΚΕΛ.
Πρωτοστατούσαν στην ειρηνική συνύπαρξη των δυο κοινοτήτων και δεν λάμβαναν κανένα μέτρο προφύλαξης παρά τις σχετικές προειδοποιήσεις των συντρόφων τους. 
Ώσπου το πρωί της 11ης Απριλίου 1965, καθώς πήγαιναν οδικώς από τη Λευκωσία στη Λάρνακα, δέχθηκαν άνανδρη επίθεση με ριπές αυτομάτων όπλων. 
Μία περίπολος των Ενωμένων Εθνών τους βρήκε δυο ώρες αργότερα νεκρούς μέσα στο αυτοκίνητο, τον έναν στην αγκαλιά του άλλου, όπως βλέπετε στη φώτο...


Το 1995, μια περίοδο που και μόνο οι λέξεις "ελληνοτουρκική φιλία" ήταν συνώνυμες της "προδοσίας", το ΑΚΕΛ έστησε τις προτομές τους στον τόπο της θυσίας τους....

3 σχόλια:

Ασυλλόγιστη είπε...

Mπρρρ δεν τα μπορώ τα αίματα

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Έλα την Κυριακή στη Σαλαμίνα!
Χωρίς εσένα θα βαρεθούμε πολύυυυ

Ψονθομφανήχ είπε...

Λυπάμαι Σποράκια, αλλά θα κάτσω σπιτάκι μου. Τ' αυτάκια μου δεν αντέχουν την πολυλογία σας...

Καλά να περάσετε