Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας στους σταθμούς του Μετρό (Δ’ - Παλλήνη - Κι εσύ κι ο γρύλος σου!)

Γνωριστήκαμε στο φέις και μετά από κάνα δίμηνο ψηστήρι δώσαμε ραντεβού στα τυφλά, στο σταθμό Παλλήνης του μετρό. Χωρίς να ’χουμε καν ανταλλάξει φώτος ή κινητά.
Παίρνω το μετρό απ’ το Μέγαρο. Στο μυαλό μου στροβιλίζονται χιλιάδες σκέψεις.
Να’ ναι άραγε από τις χαμογελαστές ή από τις ξινές; Του "πάρε" ή του "δώσε"; Του "δε χαλάω χατίρια" ή του "γεννήθηκες για την καταστροφή";
Να ’ναι καμιά ψηλομύτα που τα θέλει όλα στο χέρι, που δίπλα της νιώθεις ότι σου κάνει και χάρη, ή να το πνίγει το κουνέλι με τι μία, να μην αφήνει ούτε σταγόνα στο ποτήρι;
Πώς θα το πάρει άραγε αν τη φωνάζω "μικρή" και την παρακαλέσω να με λέει "μπαμπάκο", γιατί μόνο έτσι "φτιάχνομαι";
Πρέπει απ’ τη πρώτη στιγμή να σκίσω τη γάτα. Να δείχνω ανώτερος σε όλα. Ακόμα κι αν μου πει πως μαγειρεύει τέλειο σουφλέ, θα της απαντήσω πως "εγώ ανακάλυψα το σουφλέ"!
Πώς άραγε θ’ αντιδράσει όταν αύριο-μεθαύριο της πουν οι κολλητές της πως δεν μπορούν να καταλάβουν τι μου βρίσκει; Θ’ απαντήσει σωστά στην ερώτηση "δεν τον ξεφορτώθηκες ακόμα εκείνον τον... πώς το είπαμε";
Πώς θα της φανεί αν μου δείξει μια γλυκιά μπέμπα σ’ ένα καροτσάκι κι εγώ κοιτάξω μια μεγάλη μπέμπα που κουνάει τα πεπόνια της;
Τη φαντάζομαι να πηγαίνουμε μαζί στο Καραΐσκάκη κι εκείνη να λιγουρεύεται το Μήτρογλου. Και μόνο η ιδέα πως μπορεί να βαριανασαίνει στην αγκαλιά του μυτόγκα συφιλιάζομαι...
Ποιο θα είναι το μέλλον της σχέσης μας όταν καταλάβει πως το πιο ρομαντικό που μπορώ να της προσφέρω είναι να κάθομαι στον καναπέ και να την ακούω όταν θα ’χει κοπεί το ρεύμα;
Και πόσο εύκολα θα την ξεφορτωθώ όταν σε λίγους μήνες δεν θα διαπερνούν ρίγη συγκινήσεως το κορμί μου κάθε φορά που θα μ’ αγγίζει, δεν θα γουστάρω ν’ ακούω τη φωνή της και το φιλί της θα μου φαίνεται κρύο;
Είμαι σίγουρος πως κάποιο πρωί θα ξυπνήσει και θα μου πει πως με είδε στ’ όνειρό της. Έμοιαζα με έναν τρομακτικό αρουραίο, τα ρούχα μου γινόταν φίδια και το κολιέ που της είχα κάνει δώρο θα το ’χε δει σα θηλιά στο λαιμό της. 
Με άλλα λόγια, ο εγκέφαλός της θα προσπαθεί να την προειδοποιήσει για κάτι κακό που θα πάθει μαζί μου, το υποσυνείδητό της θα την παρακινεί να με αποβάλλει από πάνω της...
Φτάσαμε στην Παλλήνη.
Δεν ξέρω τι να κάνω... 
Να πάω να τη βρω ή να πω ... "κι εσύ κι ο γρύλος σου";

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

lol

Ανώνυμος είπε...

Μαζί με τη φωτογραφία με τα πρόβατα και την Ακρόπολη που έχεις δεξιά βάλε και τα γελάδια στο Θησείο:
http://www.mixanitouxronou.gr/wp-content/uploads/2014/05/Vodia_Thisio.jpg
Από εδώ:
http://www.mixanitouxronou.gr/ti-girevoun-ta-provata-mesa-stin-plaka-ke-to-kolonaki-i-apistefti-kontra-tsopanidon-ke-perivolaridon-stin-athina-tou-1900/
I.B.

Ψονθομφανήχ είπε...

Τις έβαλα.
Αλλά πολύ κοκαλιάρες οι καημένες γελαδίτσες...

Ηφαιστείο δεν λέγεται ο ναός του Θησείου ή το έγραψα λάθος;

Ανώνυμος είπε...

lol
Που να ξέρω..
I.B.

Ψόνθο είπε...

O ναός του Ηφαίστου μάλλον Ηφαιστείον λέγεται...

Ανώνυμος είπε...

Γράψε Θησείο να καταλαβαίνει ο κόσμος.
Εδώ είναι Ελλάντα, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι;
I.B.