Η "δικιά μου Αθήνα" είναι πολύ ζόρικη! (Δ’) - Πριν γδυθώ μοιάζω αράπης!

Πολύ γουστάρω τις επαγγελματίες πουτάνες!

Αντιθέτως, σιχαίνομαι τις "κρυμμένες πόρνες". 

Αυτή που σε παντρεύτηκε ρε μαλάκα για να τη ζεις και να το ξύνει. 

Και κάτι γκομενίτσες που σου λένε με θράσος: "μικρή είμαι, σαν τα κρύα τα νερά, ε όχι και να πληρώσω το ποτό μου"!

Έχω ακούσει τις ιστορίες της ζωής πολλών πουτάνων. Οι περισσότερες είναι ψεύτρες παθολογικές (όπως όλες οι γυναίκες άλλωστε). Εννιά στις δέκα βγήκαν στο κλαρί μετά από βιασμό! Κόψτε κάτι ρε σεις...

Οι περισσότερες είναι κακοποιημένες, αλλά αφού πρώτα επέλεξαν το συγκεκριμένο "μονοπάτι".

Είδα μπροστά μου ένα "νταβά" ν’ αρπάζει μία απ’ τα μαλλιά, να της χώνει το κεφάλι στην τουαλέτα και να τραβάει το καζανάκι.

Οι περισσότερες έχουν βαθιές ουλές απ’ τον αγκώνα μέχρι τον καρπό. Είναι τα λεγόμενα "χαρακίδια". Χαρακώνονται με σπασμένα μπουκάλια ή ξυράφια για μαγκιά ή να δείξουν πόσο δυστυχισμένες νιώθουν...

Οι "καλοί πελάτες" έρχονται στην πρωινή βάρδια. Πριν αρχίσει το ωράριο του γραφείου, στο μεσημεριανό διάλειμμα ή αμέσως μετά το σχόλασμα. 

Εγώ πάω αργά το απόγευμα, μαζί με τους αλλοδαπούς εργάτες. Μας έχουν για φτύσιμο. Θέλουν μόνο να πάρουν τα λεφτά μας και να μας ξεφορτωθούν. 

Κάθονται ώρα στο μπάνιο και μας αφήνουν να βλέπουμε πορνοταινίες ελπίζοντας πως θα χύσουμε πριν έρθουν! Ένα άλλο γνωστό κόλπο είναι με το σφίξιμο των μπουτιών. Το κάνουν τόσο επιδέξια που χύνεις πριν καν μπεις μέσα τους.

Περιμένω υπομονετικά τη σειρά μου. Κάποια στιγμή μπαίνω στο δωματιάκι της. 

Φοράω ένα μαύρο μπλουζάκι. "Δεν σου είπα όχι άλλους αραπάδες!", βάζει τις φωνές η κοπελίτσα στην τσατσά...