Περιμένουμε τον σούπερ έρωτα, τον καρα-αυθόρμητο αλλά βραχυκυκλώνουμε το μυαλό μας με χίλιες δυο προϋποθέσεις: να έχει προσωπικότητα, σφιχτό κώλο, να ταιριάζουν τα βυζιά της με τις παλάμες μας, να είναι ακομπλεξάριστη... σκατά!
Έρωτας είναι να δεις εκεί στο δρόμο που περπατάς μια συνηθισμένη κοπελίτσα και να σου τινάξει τα μυαλά στον αέρα. Να θες ταυτόχρονα να τη φιλήσεις και να της μαγειρέψεις, να τη γαμήσεις και να τη φτοντίσεις...
Στις σχέσεις μου πάντα ακροβατούσα σε τεντωμένο σχοινί. Αμφιταλαντευόμουν. Να τις αφήσω στάσιμες ή να τις προχωρήσω; Γούσταρα την ασφάλεια της δέσμευσης αλλά και τη συγκίνηση της στιγμής.
Είχα μάθει να κοιμάμαι χωρίς φιλί το βράδυ. Η μάνα μου με προτρέπει να πηγαίνω σε όλους τους γάμους που με καλούν γνωστοί και φίλοι. Μάλλον πιστεύει πως κάποια στιγμή θα παρασυρθώ και θα πάω και στο δικό μου!
Μετά από πολλά στραπάτσα πήρα ορισμένες αποφάσεις: ποτέ πια σχέση με παντρεμένες, ποτέ δεν θα ξαναβουτήξω στο γκρεμό με τα μάτια κλειστά. Θα βάζω όρια, θα προχωρώ αργά, θ’ απολαμβάνω το κάθε βήμα, στο φλερτ θα δοκιμάζω καινούργια μοτίβα.
Δεν με νοιάζει πλέον να παρασέρνω σε δωμάτια ξενοδοχείων γυναίκες που δεν μου προκαλούν κανένα ενδιαφέρον. Προτιμώ να μένω μόνος...
Αλλά, ως συνήθως, παίρνω αποφάσεις και βάζω στόχους που ποτέ δεν πραγματοποιώ!
Τη Μ. τη γνώρισα χθες στον ηλεκτρικό. Ζέστη. Είδα μια σταγόνα ιδρώτα να κατεβαίνει απ’ το αυτί προς το λαιμό της. Ήθελα να το γλείψω.
Οι ρώγες της ξεχώριζαν μέσα απ’ το μπλουζάκι της.
Λίγο πριν το Θησείο την πλησίασα και της ψιθύρισα στ’ αυτί: "Έχω μια στύση που με ταλαιπωρεί απ’ τη Βικτόρια. Από τότε που σε είδα"...
Έβγαλε έναν μικρό αναστεναγμό. Με τη φαντασία μου ένιωσα την κιλότα της να υγραίνεται.
Στα Κάτω Πετράλωνα έβαλα όλο το στόμα της στο δικό μου.
Στο Παλιό Φάληρο κατεβήκαμε και δίχως ν’ ανταλλάξουμε κουβέντα καταλήξαμε στο γνωστό ξενοδοχείο για άστεγα ζευγαράκια.
Το γυναικείο σώμα είναι μια σειρά από λαβύρινθους που σχηματίζουν σήραγγες προς ένα άγνωστο κέντρο. Έσκυψα γεμάτος δέος ανάμεσα στα πόδια της. Στην αρένα της ηδονής...
Όταν έχυσα ένιωσα ενωμένος με την απέραντη υγρή θάλασσα που αιωρείται στην άκρη του σύμπαντος.
Επιστρέφω με το μετρό σπίτι μου.
Πάντοτε αγαπούσα τα τραίνα. Αυτό το σκοτεινό ταξίδι που μας πηγαίνει έξω απ’ τον εαυτό μας. Σε κόσμους που δεν είχαμε ποτέ φανταστεί.
Δεν υπάρχει τραίνο που δεν θα έμπαινα. Όπου κι αν πήγαινε...
5 σχόλια:
Μου άρεσε η μεταφορά της γυναικείας γνωριμίας
μ’ ένα τραίνο με άγνωστο προορισμό...
Ρε Μαράκι, έκανα εγώ τέτοιους
συμβολισμούς-παραλληλισμούς;
Ούτε καν πέρασαν απ’ το μυαλό μου!
Θαυμάζω τη φαντασία σου...
Εεε...εμ...καλησπέρα καλό μου...μετά από μέερες....ε...εμ...ναί κι εμείς μη νομίζεις α υτό ψάχναμε, τον...'σούπερ' έρωτα όπως λες...και για μια στιγμή..ή για ένα διάστημα...πιστέψαμε πως τον έχουμε βρει...αλλά...μάλλον ό χι...έτσι είναι...πάντως είναι καλό που αποφάσισες να το δείς 'αλλιώς΄...ας το πω έτσι...αν και βέβαια το π ως θα συμπεριφερθείς στον έρωτα είναι σάνα καλείσαι να πάρεις απόφαση για το α ν θα κάνεις 'δίαιτα' ή αν όχι...ε,εμ..το ξέρεις α υτό το...γνωστό 'από άυριο δίαιτα' που λέμε συχνά? ενώ πρίν το πούμε έχουμε κατεβάσει τον άμπακο?...ε,εμ...έτσι είναι και απόφαση για τον έρωτα...ενώ το λες γιανά το 'ακούσεις καλύτερα'να το εμπεδώσεις ότι πρέ-πει να στ α μα τή σεις κάποια πράματα που αποτελούν ίσως κακή συνήθεια (όπως και στο φαγητό??) εν'τούτοις όμως πο-τέ δ εν...'αρχίζεις' τη προσπάθεια γιανά τα κόψεις και πάντα το αναβάλεις για αύριο....ε,έτσι είναι και..οι κακές συνήθειες' του έρωτα..μό-νο που α υτές είναι ίσως πο-λύ χειρότερες και πο-λύ πιο καταστροφικές από το πο-λύ φαϊ?...ή είναι το ίδιο καταστροφικές με α υτό?...μάλλον....καλησπέρες...φιλάκια...
Βρε Αθούλα, τώρα που δεν θα ’χουμε πολύ φαϊ λόγω
ΦΠΑ στο 23% ας αναπληρώσουμε το έλλειμμα με έρωτα...
Εε,εμ...καλησπέρες καλό μου και πάλι...αλλά νομίζω...ότι η έλλειψη του φαγητού δ εν μπορεί να αναπληρωθεί, με τίποτε...μα με τίποτε όμως?...ό,τι και να κάνεις...άμα το στομάχι 'παίζει μαντολίνο' καλό μου από τη πείνα..ε,άστο καλύτερα..άμα υπάρχει πείνα...τι έρωτες και μαλακίες...εκεί 'εξαερώνονται' ό-λα....αυτά...καλησπέρες....
Δημοσίευση σχολίου