Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι! Την Κυριακή η γενιά μας γράφει Ιστορία!

Μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί
μου λες να προσκυνήσω
κι εγώ πασά μου ρώτησα
τον πούτσο μου τον ίδιο
κι εκείνος μου αποκρίθηκε 
να ’ρθω να σε γαμήσω!
      
Γ. Καραϊσκάκης

Η λέξη "Έλληνας" δεν είχε ποτέ εθνική-φυλετική έννοια. 
"Έλληνας" ήταν και είναι τρόπος σκέψης και στάση ζωής. Που συνοψίζεται στο τρίπτυχο "Ελευθερία-Δημοκρατία-Αξιοπρέπεια"!
Ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Μάρκο Μπότσαρης και τόσοι άλλοι δεν ήταν Έλληνες. Ήταν κλέφτες, πλιατσικολόγοι, μισθοφόροι, πειρατές. Κυνηγούσαν αρματολίκια και παράδες. Έλληνες έγιναν τη στιγμή που φώναξαν "Ελευθερία ή Θάνατος"!
Ο παππούς μου τυπικά μόνο ήταν Έλληνας. Στην πραγματικότητα συνέχιζε την μακραίωνη αρβανίτικη παράδοση, το σουλιώτικο τρόπο ζωής του ληστοσυμμορίτη. Έλληνας έγινε όταν εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και χρησιμοποίησε τα όπλα για τη λευτεριά κι όχι για την πάρτη του.
Εγώ για χρόνια προσπαθώ να γίνω Έλληνας. Μέσω της φιλοσοφίας. Παπάρια: "Ιδέες", "Νους", "Αιθήρ", "Λόγος"... Ανύπαρκτες μεταφυσικές οντότητες, προϊόντα της δημιουργικής φαντασίας κάποιων ξιπασμένων αριστοκρατών. Μην ξεχνάμε πως ο Πλάτωνας προσκυνούσε τον τύραννο των Συρακουσών. Κι ο Αριστοτέλης έγλειφε τον κώλο του Φίλιππου!
Ο αληθινός Έλληνας δεν προσκυνάει ούτε ανθρώπους ούτε Θεούς!
Αυτή τη βδομάδα τα έδωσα όλα για το "ΟΧΙ"!
Πλέον η μάχη δεν είναι για το ΕΚΑΣάκι της γιαγιούλας και το ΦΠΑ των ζυμαρικών στα ράφια των σούπερ-μάρκετ. 
Η μάχη είναι για την αξιοπρέπειά μας, την ιστορία μας. Είναι μάχη που δίνουμε για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης. Ενάντια στο σφαγείο του νεο-φιλελευθερισμού. Δηλαδή του σύγχρονου φασισμού. Γιατί φασίστες είναι όσοι σου λένε "είσαι ελεύθερος να ψηφίσεις μόνο όποιον σου πούμε εμείς"!
Τούτη τη βδομάδα γνώρισα τους φίλους που πάντα έψαχνα.
Γνώρισα και μια κοπέλα και νομίζω πως ξαναερωτεύτηκα μετά από πολύ καιρό.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται απ’ τη Σενεγάλη. Δεν έχει πάει ποτέ στην πατρίδα της. Περιμένουμε να πάρει ιθαγένεια, να βγάλει διαβατήριο κι ίσως ταξιδέψουμε μαζί μέχρι κάτω...
Σήμερα ήμασταν μαζί στο Σύνταγμα. Εκείνη κρατούσε και μια γαλανόλευκη σημαία. Χωρίς σταυρό. Μόνο με οριζόντιες λευκές και γαλάζιες λουρίδες.
Αυτή η κοπέλα έχει τρομερή ψυχική δύναμη. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πως πολλές φορές παίρνω δύναμη απ’ τη δύναμή της.
Μπορεί προς τα έξω να δείχνω ατσαλωμένος αλλά, κατά βάθος, είμαι πολύ ευαίσθητος κι αισθηματίας. 
Χθες βράδυ είχα κάπως λιγοψυχήσει. Έβλεπα τα γεροντάκια να ταλαιπωρούνται στις ουρές των τραπεζών και μου μπήκαν αμφιβολίες. Όχι για το δίκιο του αγώνα μας. Γι΄αυτό είμαι σίγουρος. Αλλά, να, δεν θέλω να ταλαιπωρούνται άλλοι απ’ τη δικιά μου συγκρουσιακή ιδιοσυγκρασία. Για το δικό μου τομάρι ποτέ δε νοιάστηκα.
Η κοπελιά το κατάλαβε και μου ’βαλε στο γιουτιούμπ το "σώπα όπου να’ ναι θα σημάνουν οι καμπάνες"! Αυτό ήταν. Οι μπαταρίες μου ξαναφορτίστηκαν.
Το μόνο πρόβλημα που έχω είναι πως δεν μπορώ να τη γνωρίσω στη μάνα μου. Η καημένη η μανούλα, σαν παραδοσιακή Αρβανιτόβλαχα, θεωρεί όλους τους μαύρους ανθρωποφάγους. Έτσι και δει ξαφνικά μπροστά της μια μαυρούλα, μπορεί και να τη χάσω...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Την Κυριακή η γενιά μας γράφει Ιστορία!"
Αναφέρεσαι σαφώς στην παλιά γενιά, διότι αυτή αποφασίζει για όλα, αυτή κουμαντάρει τα πάντα, αυτή έχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Η νέα γενιά δέχεται στωικά τις σφαλιάρες της παλιάς γενιάς. Δεν είδα τον Τσίπρα να κάνει κάτι για τη νέα γενιά. Για την παλιά όμως τα έδωσε κυριολεκτικά όλα!
http://www.capital.gr/story/3032122

Είτε ναι είτε όχι τα πράγματα δεν αλλάζουν. Οι μαζικές απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, το κούρεμα των παχυλών συντάξεων και εφάπαξ θα γίνουν είτε με ευρώ είτε με δραχμή. Η μέθοδος αλλάζει. Δες και αυτό;
https://www.youtube.com/watch?v=HzAZx0PFMzw

Ψονθομφανήχ είπε...

Σε κάθε εποχή συνυπάρχουν τρεις γενιές. Οπότε, εντελώς συμβατικά χρησιμοποιώ τον όρο "γενιά"!
Δεν είμαι τόσο αφελής να αγνοώ πως μέσα σε κάθε ζωντανή κοινωνία συγκρούονται πολλαπλά συμφέροντα που τέμνουν κάθετα και οριζόντια ηλικιακές ομάδες, τάξεις, κέντρο/περιφέρεια κλπ
Τα θέματα που θέτεις σηκώνουν μεγάλη συζήτηση...
Πάντως, το άρθρο του Πλάμεν Τόντσεφ νομίζω πως εκφράζει την παλιά "προσωποκεντρική" προσέγγιση της πραγματικότητας. Με τον "καλό" ή "κακό" Καραμανλή, Παπανδρέου, Τσίπρα κλπ

Δεν μπορώ να δεχτώ και την απαισιόδοξη άποψη πως "τίποτα δεν αλλάζει". Φυσικά και δεν μπορούν να γίνουν οβιδιακές αλλαγές από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλά κάθε αλλαγή για να πραγματοποιηθεί κάποτε πρέπει κάποια στιγμή ν' αρχίσει...

Ανώνυμος είπε...

Υπεκφυγές.