Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Αποτρελάθηκαν οι γυναίκες στην έρημη Αθήνα...

Η Αθήνα έχει σχεδόν αδειάσει αλλά εγώ εκεί, φύλακας άγγελός της, δεν το κουνάω ρούπι.
Κάθε Αύγουστο πάντα απολαμβάνω την πόλη μου σαν τουρίστας. Εδώ κάνω τις δικές μου "διακοπές".
Έτσι και σήμερα. Αποφάσισα να ξεφύγω απ' την μπίχλα και την κακογουστιά των Εξαρχείων. Κι είπα να πιω την μπυρίτσα μου στο Κολωνάκι, στο Παπαγκαλίνο, ακριβώς δίπλα στο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Ε ρε μεγαλεία και χλίδα ο δικός σου...
Αράζω στο τραπέζι, απλώνω κάπως ανάγωγα την αρίδα μου κι εκεί που πήγα να χαλαρώσω, να 'σου κάθεται στο διπλανό τραπέζι μια δεσποινιδούλα που ξεσπάει σε κλάματα.
Με το που την κοιτάζω, αρχίζει να φωνάζει: "Το παλιογουρούνι! Ακούς εκεί να μου πει κατάμουτρα πως δεν ξέρει αν είμαι η γυναίκα της ζωής του και πως χρειάζεται χρόνο και πως δεν θέλει να μείνουμε μαζί!".
Κλασική περίπτωση. Όταν ένας άντρας λέει πως "δεν είσαι η γυναίκα της ζωής του", εννοεί πως "γουστάρει να πηδάει εσένα αλλά όχι αποκλειστικά εσένα"!
Υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως είμαι σε διακοπές και της την πέφτω αμέσως και στο χύμα.
"Μα δεν έχω χωρίσει ακόμα και δεν θέλω να τον κερατώσω!", μου λέει.
"Υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορείς να κάνεις χωρίς να θεωρηθεί πως απατάς το σύντροφό σου", της απαντώ.
"Ορίστε? Εννοείς... εννοείς στοματικό σεξ?"
"Και όχι μόνο"
Ξαναξεσπάει στα κλάματα.
"Καλά", της κάνω, "ξανασκέψου το κι εδώ είμ' εγώ. Να, πάρε το κινητό μου".
"Γιατί δεν μου δίνεις το σταθερό σου? Ώστε είσαι παντρεμένος γι' αυτό δεν θες να σε πάρω σπίτι σου!"
Και ξαναμπίγει τα κλάματα...
Α πα πα... σηκώνομαι και φεύγω. Κατεβαίνω στην Ασκληπιού να κάνω βιβλιοθεραπεία στην Πολιτεία.
Αμ δε. Έπρεπε να το φανταστώ πως όλοι οι γοητευτικοί τύποι της Αθήνας, οι κουλτουριάρηδες, οι σοφιστικέ κι οι σφίχτες την έχουν κοπανήσει για τα νησιά, οπότε, ελλείψει ανταγωνισμού, γίνομαι ο πόλος έλξης κάθε απελπισμένης ύπαρξης.
Απίστευτο, αλλά υπάρχουν γυναίκες που μπαίνουν σ' ένα κεντρικό βιβλιοπωλείο αποφασισμένες να μην βγουν πριν δώσουν το τηλέφωνό τους τουλάχιστον σ' έναν πιθανό σύζυγο!
Στο τμήμα της λογοτεχνίας με πλησιάζει μία και μου ζητάει να της συστήσω κάποιο βιβλίο. Νομίζω αυτή είναι συνταγή Κοσμοπόλιταν: "Κάνε τον άντρα να νιώσει χρήσιμος και σπουδαίος και τον έχεις στο τσεπάκι σου!"
"Καλύτερα να ρωτήσετε έναν υπάλληλο" της απαντάω.
"Εσύ τι διαβάζεις?"
"Διονύσιο Σολωμό"
"Θα προτιμούσα να διάβαζες κάτι πιο ανδροπρεπές. Κάτι πιο χεμινγουεϊκό".
Αμάν, τρέχω να γλιτώσω απ' τη θεότρελη.
Προλαβαίνει και μου δίνει απ' την τσάντα της ένα χαρτάκι με το κινητό της προσεκτικά προετοιμασμένο και ψεκασμένο με άρωμα....
Στο σταθμό του Θησείου με σταματάει κάποια πολύ μικρής ηλικίας.
"Κύριε, σας θερμοπαρακαλώ να μου κάνετε μια χάρη. Θέλω να τρυπήσω τον αφαλό μου αλλά είμαι ανήλικη και το μαγαζί ζητάει τη συναίνεση του πατέρα μου. Ελάτε μαζί μου και κάντε τον μπαμπά μου. Σας παρακαλώ κύριε".
Δεν της χαλάω χατήρι.
Μπάνουμε στο μαγαζί, δίνουμε κάποια τυπικά στοιχεία. Αρκούνται στην προφορική μου διαβεβαίωση πως είμαι ο μπαμπάς της.
Το κοριτσάκι, στο μεταξύ άρχισε να κιοτεύει.
"Λες να πονέσω πολύ?", με ρωτάει.
"Όχι καλό μου, μη φοβάσαι, το έκανε και μια γκόμενά μου πρόσφατα, δεν κατάλαβε τίποτα!".
Μπαίνει στην αίθουσα της κοπτοραπτικής.
Σε λίγο ουρλιαχτά ακούγονται απ' τη δερμάτινη καρέκλα.
Της είχα πει ψέματα...

3 σχόλια:

Άθη είπε...

Εε,εμ...γειάσου καλό μου..και...καλό μεσημεράκι, πλέον...(ή κατάμεσήμερο?)...ε,εμ..και τι να πώ..μάλλον έχεις κι εσύ το..'μαλακό-μαγνήτη'? που μου'λεγε, κάποτε και ένας αξιότιμος μπλογκοφίλος, φοιτητής ιατρικής τότε μάλιστα..(το οποίο δυστυχώς έχω χάσει, εδώ και καιρό)..απορώ πως,πό-τε πρόλαβες και συνάντησε όοολες αυτές τις 'καμμένες' μέσα σε μια μέρα?...αλλά ντάξει όταν οι γυναίκες, είναι απ ελπι σμένες....ε, δ εν...'βλέπουν' ούτε τη 'μυτόγκα' τους..που λένε..και τίποτε..αλλά...(για τη πρώτη περίπτωση που μας αφηγήσαι-και γλαφυρότατα-όπως πάντα) ε δώ...ε, κι εσύ δ εν την άφηνες στον πόνο της τη γυναικούλα..??? αλλά έτσι είστε ε σείς οι άντρες!, 'γουρούνια' σαν τον πρώην της..'ατυχήσασας'...ψάχνετε να βρείτε τρόπο, να..πηδήξετε πάσι θυσία και βέβαια δ εν υπάρχει, πιο εύκολη λεία για εσάς από μια απογοητευμένη (από τον πρώην της?) κι όχι μόνο γυναικεία ύπαρξη...πάντως ωραίο ήταν, το ποστάκι με τα..'κατορθώματα' του Ψόνθο στην έρημη? καλοκαιρινή Αθήνα!...δε λέω...καλό μεσημεράκι...

Ταξιάρχης είπε...

Ε ναι ρε Αθούλα, οι χωρισμένες και οι χήρες είναι η πιο εύκολη λεία!

Ανώνυμος είπε...

http://www.imdb.com/title/tt0087075/