Χθες βρεθήκαμε σ’ ένα τσιπουράδικο στα Εξάρχεια μ’ ένα φίλο συγγραφέα.
Το παλικάρι είναι σαραντάρης, έγραψε ήδη πέντε ωραία μυθιστορήματα, ήταν στα "ευπώλητα" κι είχαν σπουδαίες κριτικές.
Τα διάβασα και τα πέντε και μπορώ να σας βεβαιώσω πως ο τύπος είναι πολύ "δυνατός" και εξελίξιμος...
Μας συνδέει μια αμοιβαία συμπάθεια κι εκτίμηση.
Διαβάζει κι εκείνος τα μικροδιηγήματα που γράφω, και λέει πως του αρέσουν. Όχι αυτά που δημοσιεύω στο ιστολόγιο. Αλλά τ’ "άλλα", τα πολύ πιο προσωπικά, που τα φυλάω για την πάρτη μου και τους πολύ δικούς μου ανθρώπους.
Ο φίλος φαγώθηκε να στρώσω κώλο και ν’ αρχίσω να γράφω κι εγώ διηγήματα και μυθιστορήματα. Λέει πως έχω μεγάλο ταλέντο και μπορεί να ’χω και διεθνή αναγνώριση.
Η βασική απορία του ήταν γιατί προτιμώ να γράφω μικρές αυτοτελείς ιστορίες ενώ μπορώ να φτιάξω κάτι πιο μεγάλο και ολοκληρωμένο.
Του απάντησα μ’ έναν μύθο του Αισώπου:
"Εσείς οι μυθιστορηματογράφοι μοιάζετε με τα τζιτζίκια. Πιάνετε απ’ το μεσημέρι ένα τραγούδι και το συνεχίζετε μέχρι τα ξημερώματα. Ενώ εγώ είμαι σαν τ’ αηδόνι. Οι ιστορίες μου είναι σύντομες όπως και τα τραγούδια τ’ αηδονιού. Κι είναι σύντομες γιατί ξέρω πολλές από δαύτες και θέλω να τις τραγουδήσω όλες"...
4 σχόλια:
Ε,εμ...γειά σου αγαπητέ...ε,εμ..νομίζω ότι ο αγαπητός φίλος σου και συγγραφέας είχε α πό λυτ ο δίκιο σ'αυτό που σου είπε..(και που να'ξερε, ότι πιο πριν από α υτόν α υτά που σου είπε α υτός στα'χω πεί και ξανά-πεί εγώ..)...μή πως πρέπει αγαπητέ να αρχίσεις να σκέφτεσαι...τη πιθανότητα να....'βγούν' επιτέλους από τα ιστολόγια α υτά τα ωραία που γράφεις εδώ μέσα...και να 'μπούν' ίσως σε ένα,δύο,τρία δέκα βιβλιαράκια με ωραίο εξώφυλλο, να εκδοθούν από έναν καλό εκδοτικό οίκο και να κυκλοφορήσουν, στις αγορές του βιβλίου να τα διαβάσουν και πολλοίιι άλλοι, φίλοι (ίσως) του είδους...και να τα μάθουν κι α υτοί αγοράζοντας τα βιβλιαράκια σου?...(που που ξέρεις μπορεί, στο τέλος να γίνουν και μπέστ σέλλερ...) και να μπουν και μερικά λεφτουδάκια στη τσέπη σου!....πάντως ο φίλος σου είχε απόλυτο δίκιο στο ξανά-λέω...ίσως πρέπει να το σκεφτείς πιο σοβαρά...τώρα όσο για το μύθο του Αισώπου...ωραίος δ ε λέω...αλλά ντάξει...καλησπέρες....
Αθούλα, πες με "βολεμένο", πες με "κονομημένο",
αλλά, για να είμαι ειλικρινής, θέλω αυτά που γράφω
να τα διαβάζουν οι άλλοι δωρεάν κι όχι να πληρώνουν
απ’ το υστέρημά τους!
Ρε συ, ξέρεις τι μου έλλειψε;
Οι παλιές ... Αθουλοϊστορίες!
Πού είχαμε σταματήσει, θυμάσαι;
Τότε που ήσουν πόρνη στην αρχαία Ρώμη, ή στα
Δεκεμβριανά του 1944 που ήσουν τροτσκίστρια;
Καλημέρες αγαπητέ...εεε,εμ...ΑΝΑΘΕΜΑ ΜΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ μου...εάν θυμάμαι αγαπητέ...πο υ είχαμε σταματήσει...ΔΕΝ θυμάμαι...τίποτε βρε...αλήθεια σου το λέω....(μάλλον θα αναγκαστείς, καημένε..να ψάξεις ό-λα τα αρχεία με τα πόστ της τελευταίας χρονιάς? (γιανά δείς π ου στο καλό, είχαμε σταματήσει...)...φφφφ! ε,το μυαλό μου τελευταία....το χάλι του λέμε...τι τελευταία εδώ και καιρό..αλλά τέσπα...(ε,εγώ δ εν θυμάμαι, τι έφαγα χτές...θα θυμάμαι καλό μου,που είχαν σταματήσει τα πόστ με τις 'αθουλό-ιστορίες?'...) είμαι τελευταία λες κι έχω, κάνει 200 τσιγαριλίκια....(διότι ως γνωστόν όποιος κάνει τσιγαριλίκι-κοινώς '΄φούντα'...ε,ξεχνάει όχι τι έχει, κάνει χτές αλλά τι έχει κάνει τα τελευταία 20χρόνια!...) ε,έτσι είμαι κι εγώ...άστα...καλημέρες...
σαν πολλά δεν ξέρεις για τις "φούντες"
αθώο αθουλίνι;
Δημοσίευση σχολίου