"Ημερολόγιο λιποταξίας" (76) - Οι "Καππαδόκες Πατέρες" ήταν κατ’ ουσίαν αιρετικοί!

Η Καππαδοκία ήταν ανέκαθεν μεγάλο σταυροδρόμι και χωνευτήρι λαών, ιδεών, γλωσσών και πολιτισμών.

Η αρχαιολογία απέδειξε πως πρώτοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 2.000 π.Χ. Ασσύριοι έμποροι, που μιλούσαν αραμαϊκά, και συγκρότητσαν ένα δίκτυο εμπορικών σταθμών για τη διευκόλυνση των συναλλαγών με την Ανατολή.

Γύρω στο 1800 π.Χ. έρχονται οι Χετταίοι και κάνουν την περιοχή κέντρο του κράτους τους. Τουλάχιστον μέχρι το 1.200 π.Χ. 

Ακολουθούν πέντε σκοτεινοί αιώνες με συνεχείς επιδρομές Ασσυρίων, Κιμμερίων, Σκυθών κ.λπ. 

Γύρω στο 600 π.Χ. την Καππαδοκία κατακτούν οι Μήδοι, κι ακολουθούν Πέρσες, Μακεδόνες, οι δυο περσικές δυναστείες των Μιθριδατών και Αριαραθίδων, Ρωμαίοι, Σελτζούκοι κι Οθωμανοί...

Οι αρχαίοι ντόπιοι λάτρευαν τη Μεγάλη Θεά Μα, που ήταν ταυτόχρονα μητέρα-δημιουργός και θεά του πολέμου. 

Προς τιμή της κάθε άνοιξη και φθινόπωρο οργανώνονταν εκστατικές-διονυσιακές τελετές. Στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους η Μα ταυτίστηκε και με άλλες θεότητες όπως την Περασία Άρτεμη.

Μαζί με τη Μα λατρευόταν κι ο όμορφος βοσκός Άτις, που ονομαζόταν και Μήνας, συνοδευόμενος από δύο λιοντάρια. 

Το στερεότυπο του θεού Μήνα διέσωσαν κι οι Χριστιανοί, που λάτρευαν στην ίδια περιοχή έναν άλλον άγιο, τον Μάμα (σαφής ο συσχετισμός με τον Μήνα) που επίσης συνοδεύεται από ένα λιοντάρι...

Μιας και μιλάμε για θρησκείες, θα ήταν παράλειψή μας αν δεν κάναμε μια σύντομη αναφορά στους τρεις "μεγάλους" Καππαδόκες "πατέρες" της Εκκλησίας.

Οι δύο εξ αυτών, Βασίλειος ο "Μέγας" και Γρηγόριος Ναζιανζηνός, σπούδασαν στην Αθήνα, έγιναν κολλητοί φίλοι, επηρεάστηκαν απ’ το νεοπλατωνικό ασκητισμό και επεχείρησαν μια χοντροκομμένη προσαρμογή της ελληνικής φιλοσοφίας στη χριστιανική πίστη. 

Ο τρίτος της "παρέας" ήταν ο Γρηγόριος Νύσσης, αδελφός του Βασίλειου! 

Τι να πω... παντού οικογενειοκρατία. 

Ο Ιησούς ήταν δεύτερος ξάδελφος του Ιωάννη Βαπτιστή. Πρώτος επίσκοπος Ιερουσαλήμων ήταν ο Ιάκωβος, αδελφός του Ιησού. 

Κι ο Μέγας Βασίλειος, επίσκοπος Καισαρείας, έκανε επίσκοπο Νύσσης τον αδελφό του Γρηγόριο...

Πάντως, ο Γρηγόριος Νύσσης μπορεί να θεωρείται "Πατέρας της Εκκλησίας", αλλά στην πραγματικότητα είναι καραμπινάτος αιρετικός! 

Ουσιαστικά έφτιαξε μια δική του θεολογία, μια σύνθεση πλατωνικής, στωικής και ωριγενικής φιλοσοφίας. 

Πίστευε πως στα "έσχατα" όλοι οι αμαρτωλοί θα αποκατασταθούν, ακόμα κι ο Διάβολος, και ολόκληρη η Πλάση θα επανέλθει στο αρχικό της κάλος, όπως ακριβώς βγήκε απ’ τα χέρια του Θεού...