Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Ένας Καρπενησιώτης στη Λεγεώνα των Ξένων! (Β’ - Λίπασμα της ερήμου...)

Οι παλιοί άρχισαν να βλέπουν με κάποια συμπάθεια τον "κοντό Ρούμι". 
Μου δίνουν τσιγάρα και με εμψυχώνουν: "Μη νομίζεις πως είναι και τίποτα να σκοτώνεις ανθρώπους... Στα χαρακώματα η νύχτα δεν περνάει με τίποτα. Όταν ρίχνει το πυροβολικό, δε βλέπεις που σκάνε οι οβίδες και νομίζεις πως πέφτουν δίπλα σου. Τη μέρα που τις βλέπεις, υπολογίζεις και κάνεις κουράγιο"...
Πράγματι, το χαράκωμα θυμίζει τάφο. Η νύχτα τάρταρα κι ο πόλεμος αποκάλυψη. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε βρει ένα βλήμα, μια σφαίρα, ένα θραύσμα. 
Κείνη τη στιγμή δε σκέφτεσαι τίποτα. Μόνο την καρδιά σου ακούς να χτυπά δυνατά και νιώθεις τα μηνίγγια σου να φουσκώνουν.
Κάθε δεκαπενθήμερο πληρωνόμαστε. Τα γύρω χωριά κι οι κωμοπόλεις έχουν πανηγύρι. Τα μπουρδέλα φορούν τα γιορτινά τους. Πολλά κορίτσια παρατάν τα σπίτια τους και τρέχουν για μερικές αρπαχτές.
Είναι σπουδαίοι πελάτες οι Λεγεωνάριοι. Πίνουν, τρων, πληρώνουν και φεύγουν. Εννοείται πάντα μεθυσμένοι. Τις νύχτες αυτές η εγκληματικότητα χτυπάει κόκκινο. Γιατί οι στρατιώτες πάντα οπλοφορούν.
Σε λίγο το τάγμα θ’ αναχωρήσει κι από δω. Έχουμε παραγνωριστεί με τους ντόπιους. Κι αυτοί συνειδητοποίησαν πως η ζημιά που κάνουμε είναι μεγαλύτερη απ’ το κέρδος τους.
Εμείς όπου και να πάμε... περνάμε, αφήνουμε σκόνη, λεφτά, μπάσταρδα, μερικούς σκοτωμένους και φεύγουμε.
Σιγά-σιγά γίνομαι σαν όλους τους άλλους. Σκληρός, αδιάφορος, χωρίς συμπόνια και καλοσύνη. Το μυαλό μου είναι μόνο στα λεφτά, στα μουνιά και στο λαθρεμπόριο.
Οι Λεγαωνάριοι δεν πίνουν ποτέ μπύρα. Πίνουν μόνο δυνατά ποτά. 
Απόψε έχω ένα κακό προαίσθημα. Κουβεντιάζω με τον εαυτό μου. Είναι η ώρα των ερωτημάτων, των αναστεναγμών και των αναμνήσεων. Γονείς, φίλοι, παλιές γκόμενες, τα ψηλά βουνά της πατρίδας μου...
Το πρωί η είδηση σκάει σα βόμβα: τα μαζεύουμε και φεύγουμε για την έρημο!
Οι νέοι δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, αλλά βλέπουμε τους παλιούς να δαγκώνουν τα χείλη τους και τρομάζουμε.
Ένας γερόλυκος με χτυπάει φιλικά στην πλάτη: "άντε, ήρθε η ώρα να μασίσουν και τα δικά σου δόντια άμμο"!
Αρχίζω να συνειδητοποιώ τη σημαίνει "έρημος".
Για έναν Καρπενησιώτη είναι χειρότερη απ’ τη θάλασσα, απ’ τη φωτιά, απ’ την ίδια τη ζωή!
Παντού άμμος, χαμόδεντρα, πέτρες.
Κάθε μέρα είναι αιώνας. Όλα απέραντα και καίνε σαν τα καζάνια της κολάσεως. 
Και τη νύχτα παγώνεις μέχρι το μεδούλι. Φυλάω σκοπιά με το μανδύα ως τ’ αυτιά και το δίκοχο ως τα φρύδια. 
Όλες οι δουλειές πρέπει να γίνουν ως τις δέκα το πρωί. Μετά κάθε σωματική κόπωση σε στέλνει να γίνεις λίπασμα...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://www.imdb.com/title/tt0418763/

Ψονθομφανήχ είπε...

Εμείς δεν είμαστε "μάρινερς"

Ανώνυμος είπε...

http://www.imdb.com/title/tt0126388/
http://www.imdb.com/title/tt0313608/

Ψονθομφανήχ είπε...

Έχεις πλούσιο ρεπερτόριο βλέπω...

Μόλις ευκαιρίσουμε θα τις δούμε
κι αυτές τις ταινιούλες.
Εκτός κι αν θες εσύ να μας πεις δυο λόγια
γι’ αυτές...

Ανώνυμος είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=G72n149GVjw