Πώς διαλύθηκε ο αρραβώνας μου!

Πέρασαν κάμποσα χρόνια, οπότε μπορώ να μιλήσω ελεύθερα.

Κάποτε ήμουν κι εγώ αρραβωνιασμένος και, δεν σας κρύβω, πως σχεδιάζαμε και γάμο.

Αλλά τα τίναξα όλα στον αέρα!

Θυμάμαι πως όταν απολύθηκα απ’ το στρατό ήμουν ωραίο παιδί. Περπατούσα και γύρναγαν κεφάλια, δεχόμουν κεράσματα, έδινα και καμιά πίπα σε πλούσιους φλώρους.

Η αρραβωνιάρα μου ήταν περίεργο τρένο. Αισθανόμουν πως δεν μου είχε αποκαλυφθεί πλήρως. Πως κάτι έκρυβε αυτή η κοπέλα. Έξω ήταν κυρία, δεν έδινε δικαιώματα. Αλλά στο κρεβάτι ήταν πουτάνα...

Έλα όμως που στη γειτονιά της έμενε κι ένα "λουκουμάκι". Η μικρή ήταν θάνατος. Την κόζαρα κι έπαθα μεγάλη ήττα!

Φαινόταν άβγαλτο, σουτιέν δε φορούσε, οι ρώγες της ήταν κάγκελο, σκέτη βόμβα μολότωφ σας λέω. Ήθελα να την ξεσκίσω επί τόπου!

Ως τότε κυνηγούσα όχι τις πιο όμορφες αλλά τις πιο εύκολες. Αλλά τώρα άξιζε τον κόπο. Της την έπεσα και παιδεύτηκα αρκετά μέχρι να τη φέρω στα νερά μου. 

Το μικρό ήταν καβλωμένο ως εκεί που δεν έπαιρνε, αλλά δεν ήθελε να γαμηθεί. Μόνο φιλάκια, τρίψιμο ρώγας και λίγο δάχτυλο με άφηνε. Ξέρετε τώρα, τα γνωστά των κοριτσιών... "Δεν είμαι έτοιμη ακόμη, θέλω να βεβαιωθώ πως με αγαπάς" και τα ρέστα...

Εγώ ούτως ή άλλως γκόμενα είχα, οπότε με έπαιρνε να το παίξω σκληρός. Αποφάσισα πως αν δεν μου κάτσει σε τρεις μέρες θα τη σουτάρω. "Ωχ μωρέ Ε.", της είπα, "εσύ δεν ξέρεις τι θες, παιδάκι είσ’ ακόμα". Κι έκανα να φύγω. 

Τότε ήταν που έγινε άλλως άνθρωπος. Με κυνήγησε, με διεκδίκησε, ήταν αυτή που με έριξε στο κρεβάτι.

Σας ορκίζομαι. Ήταν μουνάκι του γάλακτος. Δέρμα μετάξι, βυζάκια σφιχτά σα φιρίκια. Κι έκανε ένα κρεβάτι καταπληκτικό. Χωρίς αναστολές και προκαταλήψεις. 

Κι όσο ξεθάρρευε έκανε την υπέρβαση. Εντάξει, πίπες δεν ήξερε να παίρνει, αλλά μάθαινε πολύ γρήγορα. Κι ούτε είχε βάλει απαγορευτικό στην πίσω τρύπα. Κι εγώ πόνεσα, μη νομίζετε πως ήταν εύκολο...

Παράλληλη σχέση δεν ήθελα. Και ψιλοανησυχούσα μη μου γίνει τσιμπούρι. Αλλά δεν είχε τέτοια διάθεση.

Κι ερχόμαστε στο ψητό. 

Εκείνες τις μέρες αρχίσαμε να συζητάμε με την αρραβωνιάρα τα διαδικαστικά του γάμου. 

Το πρωί έφευγε πρώτη για τη δουλειά της. 

Θα σας πω όλη την αλήθεια, γιατί δεν φταίω αποκλειστικά εγώ. Από καιρό την θερμοπαρακαλούσα να κάνουμε πρωινό σεξ. Φτιάχνει τη διάθεση, ξεκαβλώνει και μέχρι το μεσημέρι μπορεί να κρατηθείς και να μην κερατώσεις το σύντροφό σου. Αλλά εκείνη δεν ήθελε ούτε να το ακούει.

Εκείνο το πρωί είχα φοβερές σηκωμάρες. Ήθελα οπωσδήποτε να διοχετεύσω κάπου την πρωινή μου κάβλα. Μόλις άκουσα την πόρτα να κλείνει, πήρα αμέσως τηλέφωνο το μικρό. Σε πέντε λεπτά ήταν σπίτι. Άρχισε να μου γλείφει την κωλοτρυπίδα, τ’ αρχίδια και μου τον πήρε στο στόμα μέχρι το λαρύγγι.

Εκείνη την καταραμένη ώρα έγινε το κακό.

Η αρραβωνιάρα μου κάτι είχε ξεχάσει, γύρισε αγχωμένη σπίτι να το πάρει και μας πέτυχε ακριβώς τη στιγμή που το μωρό μού τα κατάπινε όλα.

Καταλαβαίνετε τη θέση μου. Από δω η "γυναίκα" μου κι από κει η "αλητεία" μου...

Πάει, την έχασα την αρραβωνιάρα. 

Και τι δεν της είπα για να δικαιολογηθώ. Απ’ το κλασικό "Ρώτα όποιον άντρα θέλεις, την καλύτερη κοπέλα να ’χουμε δίπλα μας, τη θεά, όταν μας κάτσει μια βρομιά θα την κάνουμε, έτσι για τη λαιμαργία που λέμε". 

Μέχρι το "Ήταν μια στιγμή αδυναμίας μου. Μια αλητεία που ήθελα να κάνω λίγο πριν σου αφοσιωθώ ολοκληρωτικά. Όλοι οι άντρες το παθαίνουν αυτό"...

Εκείνη δεν μου ξαναμίλησε από τότε.

Αλλά έχασα και το πουτανάκι.

Τι γύρισε και μου λέει; "Ε, τι να σε κάνω τώρα αγοράκι μου που είσαι ελεύθερος; Άλλη γλύκα έχει να είσαι δεσμευμένος!"

Το καριολάκι γούσταρε να κλέβει τους άντρες των άλλων γυναικών...