Διακοπές με τη γκόμενα που "όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει"!

Το φετινό καλοκαίρι ξεκίνησε με σεξ ευκαιριακό και πηδήματα της μιας βραδιάς. Χωρίς τα βάσανα της σχέσης και τις συνέπειες του δεσμού. Αυτό με βόλευε, αυτό συνήθισα, αυτό γούσταρα.

Είχα βρει κι ένα φίλο έξω καρδιά. Βγαίναμε κάθε βράδυ κι αλητεύαμε. Πίναμε τον άμπακο, γαμούσαμε αβέρτα, γελάγαμε. Η ζωή φαινόταν πολύ ωραία...

Αρχές Ιούλη έκανα το λάθος να τα μπλέξω με μια γειτόνισσα. Παταγώδης αποτυχία. Ήταν ξινή, σπαζαρχίδω και σνομπ. 

Με κοίταγε λες κι ήμουν κουράδα. 

Το μόνο καλό ήταν πως με τον κόσμο το έπαιζε κυριλέ αλλά κατ’ ιδίαν ξεφτιλιζόταν στο γαμήσι.

Αλλ’ αυτό δεν αρκούσε να κολλήσουμε. Χωρίσαμε αδιάφορα και πήγαμε παρακάτω...

Την περασμένη βδομάδα γνώρισα ένα αστεράκι. Μόλις το είδα κατάπια τη γλώσσα μου. Τουμπεκιάστηκα λέμε.  

Ήθελα να το "καρφώσω" αμέσως και πάση θυσία. Χωρίς πολλά-πολλά. Αλλά ψιλοκόλωσα. 

Είχαμε βγει με μεγάλη παρέα. Κι όταν το διαλύσαμε αρκετά αργά, πήγα να τη χαιρετήσω αλλά εκείνη μου άστραψε ένα φιλί κατευθείαν στα χείλη. Κι έβαλε και γλώσσα το πουτανάκι! Απίστευτο;

"Από σήμερα τα ’χουμε!", μου είπε. "Κι αν τολμήσεις να σηκώσεις μάτια σε άλλη θα στα κόψω και θα στα δώσω να τα φας!"...

Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος στη θέση μου θα το έβαζε στα πόδια. Αλλά έλα μου που εγώ είμαι παράξενο τραίνο. Με εξίταρε το τσαμπουκαλίκι της. 

Μαλακίες λέω. Δεν ισχύει το προηγούμενο. Απλά η νεανική μεταξένια επιδερμίδα της με έκανε να νιώθω σαν έφηβος. Όπως τότε, στις μεγάλες κάβλες μου, που είχα τρελαθεί στη μαλακία. Τη φαντάζομαι να σπαρταράει στα χέρια μου και τον παίζω τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα...

"Την Τετάρτη φεύγουμε για διακοπές!", μου ανακοίνωσε αυταρχικά. "Θα πάμε σ’ ένα νησάκι νότια της Κρήτης, θα δεις... θα σου αρέσει. Και στο πλοίο θα κάνουμε το πρώτο μας σεξάκι!".

Έτσι όπως το ’πε, και να ήθελα ν’ αρνηθώ δεν μπορούσα. Πάλι μαλακία είπα. Η αλήθεια είναι πως γουστάρω μαζί της διακοπές με τα χίλια.
Και φυσικά κατάλαβα αμέσως για ποιο "νησάκι" μιλούσε. Είναι κάτι σαν το Μεξικό, σαν παραθαλάσσια Εξάρχεια. 

Βρίσκονται ήδη εκεί κάτι φρικιά κολλητοί μου. Μου τηλεφωνούν και μου περιγράφουν ξέφρενα πάρτι, με κιθάρες, όργια και φωτιές. Δεν έχουν σκοπό να επιστρέψουν πριν τα μέσα Οκτώβρη. Θα θάψουν τα ποτήρια και τα πιρούνια τους στην άμμο για να τα ξαναβρούν του χρόνου...

Είμαι σίγουρος πως αυτές οι διακοπούλες θα είναι σούπερ. Το βλέπω σαν ένα ακόμα σκαλί της προσωπικής μου εξέλιξης. Το ονομάζω ήδη "ταξίδι αυτογνωσίας"...

Γιατί αυτό το νησάκι σε δέχεται όπως κι αν είσαι. Δεν σε κρίνει, δεν τρως ποτέ πόρτα.

Θα απολαύσω την αργόσυρτη αίσθηση του χρόνου. Θα έχω την ευκαιρία να περιστραφώ γύρω απ’ τον εαυτό μου, να χαμουρευτώ οπουδήποτε, ν’ απολαύσω τα ηλιοβασιλέματα πίνοντας ρακές ή τραβώντας μπάφους.

Οκ, δεν είναι ζευγαρονήσι, αλλά μπορεί να σου πάει τη σχέση σε άλλο επίπεδο! 

Και δε χρειάζεσαι τίποτα. Ούτε καν μαγιουδάκι. Μόνο δυο-τρία αγαπημένα βιβλία και τη μεταξένια νεανική επιδερμίδα στις χούφτες μου.

Θα προσπαθήσω να χαλαρώσω απόλυτα, να είμαι ανοιχτός να μου συμβούν τα πιο ωραία και απροσδόκητα πράγματα.

Το μόνο που με ανησυχεί κάπως είναι η απρόβλεπτη κι εκρηκτική συμπεριφορά της μικρής.

Αυτό το "θα στα κόψω και θα στα δώσω να τα φας" μάλλον δεν έπρεπε να το θεωρήσω χαριτωμενιά και να το περάσω στο ντούκου. 

Χθες της πήγα σπίτι της ένα καρπούζι παγωμένο. 

"Φέρε ένα μαχαίρι να το κόψουμε", της λέω. Σηκώνεται κι αντί να πάει στην κουζίνα κατευθύνεται στο μπάνιο. Και μου φέρνει το ξυράφι για τις γάμπες της.

"Εγώ με αυτό τα κόβω όλα!", μου κάνει εντελώς αθώα...
Υ.Γ.: Από αύριο, και τουλάχιστον για 20 μέρες, κλείνω πισιά, κινητά, κατεβάζω τηλέφωνα, τα πάντα όλα. Μόνο μια φορά τη βδομάδα θα βλέπω μέιλ και εσ-εμ-ες. Τα "κλειδιά" του μπλογκιού τ’ αφήνω στη φίλη Αννούλα. Αυτή θ’ απαντά σε σχόλια και θ’ ανεβάζει ποστάκια απ’ την "κατάψυξη"!
Καλό μήνα...