Η προηγούμενη ανάρτηση φαίνεται πως προκάλεσαι μεγάλο ενδιαφέρον. Υψηλή επισκεψιμότητα και πολλά μέιλ δέχθηκα, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι φίλοι-αναγνώστες δεν γράφουν δημόσια τις απόψεις και τα σχόλιά τους...
Δεν είμαι βυζαντινολόγος ούτε αρμενολόγος και σίγουρα δεν έχω απάντηση σε όλα τα ερωτήματα. Πιστεύω όμως πως δεν μπορούμε να γράφουμε την ιστορία της "βυζαντινής" αυτοκρατορίας αγνοώντας τις απόψεις των άλλων λαών, Σέρβων, Βούλγαρων, Αλβανών, Αρμένιων, Τούρκων κ.λπ.
Οι επικεφαλής της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για να διαφοροποιηθούν απ’ τη Δύση θέλησαν να επιβάλλουν τη χρήση της ελληνικής ως "κοινής" γλώσσας. Κάτι σαν αυτό που έκαναν κι οι Μακεδόνες επί Αλεξάνδρου.
Αντιμετώπισαν όμως μεγάλες δυσκολίες στον "εξελληνισμό" των δεκάδων φύλλων της Μικράς Ασίας. Την μεγαλύτερη όμως αντίσταση στις αφομοιωτικές επιρροές προέβαλλαν οι Αρμένηδες. Διατήρησαν τον πατριωτισμό, τη γλώσσα, την ιστορία τους, την περηφάνια τους...
Οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες πολλές φορές μπήκαν εχθρικά στα εδάφη της Αρμενίας. Κατέλυσαν την ανεξαρτησία της, λεηλάτησαν, αποδεκάτησαν και εκτόπισαν τους πληθυσμούς της.
Ακόμα κι η λεγόμενη "Μακεδονική Δυναστεία", αρμενικής καταγωγής, κατέλυσε τα αρμενικά βασίλεια και χρησιμοποίησε τους Αρμένηδες για να επικοίσει διάφορες περιοχές της αυτοκρατορίας που ερήμωσαν από επιδημίες ή πολέμους.
Οι Βυζαντινοί ήθελαν την Αρμενία σαν κυματοθραύστη και προκεχωρημένο φυλάκιο έναντι του περσικού κινδύνου αλλά και κάθε άλλου καυκασιανού ή ανατολίτη εισβολέα. Αυτό απαιτούσε ειδική μεταχείριση του αρμενικού λαού.
Αλλά πολλοί ήταν οι Αρμένιοι που όταν έγιναν αυτοκράτορες, στρατηγοί, "κατεπάνω" και "πρωτοσπαθάριοι" των Ρωμαίων, εξελίχθηκαν σε διώκτες των συμπατριωτών τους.
Υπαρχει σχετικά ένας αρμένικος μύθος:
Κάποτε ήρθαν στο δάσος ξυλοκόποι κι άρχισαν να κόβουν τα δέντρα. Αυτά έτρεξαν στο Δάσος και του είπαν τα καθέκαστα. "Μη φοβάστε", είπε το Δάσος, "θα περάσει κι αυτό όπως τόσα άλλα". "Μα κρατάνε τσεκούρια", διαμαρτυρήθηκαν τα δεντράκια. "Κι από τι γίνεται το τσεκούρι;", ρώτησε το Δάσος. "Από μέταλλο", του απάντησαν. "Μη φοβάστε το σίδερο", τους καθησύχασε το Δάσος. "Όμως το τσεκούρι έχει και στυλιάρι!", του απάντησαν. "Κι από τι γίνεται το στυλιάρι;". "Από δέντρο!". "Ε, τότε πάμε χαμένοι", κατέληξε το Δάσος...
Κλείνω για σήμερα με δυο τελευταίες πληροφορίες:
Α) Όπως είπαμε οι Αρμένιοι ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό ακολουθώντας δια της βίας την επιλογή του ηγεμόνα τους, το 301 μ.Χ. Στην κατήχηση του λαού πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο Γρηγόριος ο Πάρθος, που εκ των υστέρων οι Αρμένιοι αγιοποιήσαν. Είναι ο γνωστός "Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής". Έκτοτε, και για πολλές δεκαετίες, την αρμένικη εκκλησία διοικούσαν κληρονομικά απόγονοι αυτού του Γρηγορίου...
Β) Οι Αρμένιοι απέκτησαν δική τους γραφή εκατό χρόνια αργότερα, το 401 μ.Χ. Ως τότε χρησιμοποιούσαν οι μέν φιλοδυτικοί-φιλορωμαίοι την ελληνική, οι δεν φιλοανατολικοί-φιλοπέρσες τη συριακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου