Μιας και είμαστε στο Ιράν, είναι φυσικό ν’ ασχοληθούμε και με τις προαιώνιες ελληνο-περσικές σχέσεις. Που τυπικά άρχισαν το 547 π.Χ., όταν ο Κύρος Β’ κατέλαβε τη Λυδία του Κροίσου, στην οποία ήταν υποτελείς και οι ιωνικές πόλεις της Μικρασίας. Οι Πέρσες αποκάλεσαν τότε τους Ίωνες "Γιαούνα", απ’ το οποίο προήλθε το μεταγενέστερο "Γιουνάν".
Μεταξύ των δύο λαών υπήρξε μεγάλη συμπάθεια και εκτίμηση. Ο περσικός πλούτος έγινε πόλος έλξης πολλών επιφανών αλλά και ανώνυμων Ελλήνων.
Όλοι οι Έλληνες ήταν ευπρόσδεκτοι στη βασιλική αυλή και οι Πέρσες σατράπες και βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν ως πολιτικούς και στρατιωτικούς συμβούλους, γιατρούς, αρχιτέκτονες κ.λπ.
Ο πρώτος που έσπειρε ζιζάνια στις ελληνο-περσικές σχέσεις ήταν ένα φίδι κολοβό απ’ την Αθήνα, ο Ιππίας, γιος του Πεισιστράτου, που το 510 π.Χ., όταν ανατράπηκε η τυραννίδα, κατέφυγε οικογενειακώς στην περσική αυλή και έτρωγε τ’ αυτιά του Δαρείου για να τον βοηθήσει να επιστρέψει στην Αθήνα τροπαιούχος έναντι δελεαστικών ανταλλαγμάτων.
Παρ’ όλ’ αυτά ο Δαρείος δεν αποφάσιζε να στραφεί εναντίον του σκορποχωριού που τότε ακόμη δεν το έλεγαν καν "Ελλάδα". Βέβαια ο Δαρείος είχε μεγάλες φιλοδοξίες. Σχεδίαζε εκστρατεία στις Ινδίες (που ποτέ δεν πραγματοποίησε) αλλά και στην Σκυθία, που όμως απέτυχε παταγωδώς.
Αλλά στα πλαίσια της σκυθικής του εκστρατείας κατέλαβε τη Σάμο, τη Θράκη και τη Μακεδονία.
Τα μεγάλα προβλήματα στις ελληνο-περσικές σχέσεις άρχισαν το 500 π.Χ. όταν ο τύραννος της Μιλήτου Αρισταγόρας επαναστάτησε κατά της περσικής κυριαρχίας και το επόμενο έτος τον ακολούθησαν και οι υπόλοιπες ιωνικές πόλεις.
Ο Αρισταγόρας ζήτησε πρώτα σπαρτιατική βοήθεια, που δεν του δόθηκε, και στη συνέχεια απευθύνθηκε στην Αθήνα. Με την πρόφαση της ιωνικής αλληλεγγύης, Αθηναίοι και Ερετριείς έστειλαν στην Ιωνία 25 πολεμικά πλοία.
Αρχικά η επανάσταση είχε κάποιες επιτυχίες. Οι επαναστάτες κατάφεραν μάλιστα να πυρπολήσουν το 498 π.Χ. τις Σάρδεις, την περσική πρωτεύουσα της Μ. Ασίας.
Αλλά ο στρατός του Αρταφέρνη τους καταδίωξε και τους νίκησε στην Έφεσο με αποτέλεσμα οι μεν Αθηναίοι να αποχωρήσουν, η δε ιωνική επανάσταση να συντριβεί οριστικά το 494 π.Χ. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά...
Προς το παρόν κρατάμε μόνο πως η απόβαση των Αθηναίων στην Ιωνία το 499 π.Χ. ήταν η αιτία την πραγματικής "μικρασιατικής καταστροφής". Ουσιαστικά τότε ξεκληρίστηκε το ιωνικό-"ελληνικό" στοιχείο της Μικρασίας.
Η νεότερη απόβαση των Αθηνών, το 1919 στη Σμύρνη, οδήγησε μεν κι αυτή σε παρόμοια καταστροφή αλλά τα θύματά της δεν ήταν "Έλληνες", όπως τα παρουσιάζει η επίσημη ιστορία.
Το 1922 καταστράφηκε η χριστιανική ρωμιοσύνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου