Ψόνθο: Η εκτέλεση Αγγελόπουλου ήταν από μόνη της μια κορυφαία ενέργεια. Αλλά, αν θυμάμαι καλά, ακολούθησε μια σειρά μικρότερης έντασης ενεργειών.
Κούφο: Τα επόμενα χτυπήματά μας αποφασίσαμε να έχουν περισσότερο κοινωνική κατεύθυνση. Τοποθετήσαμε όχι μεγάλης ισχύος βόμβες σε τέσσερις Εφορίες και τραυματίσαμε στα πόδια προειδοποιητικά τον μεγαλογιατρό και έμπορο της υγείας Καψαλάκη. Ήταν μια σκόπιμη αποκλιμάκωση της επιθετικής μας τακτικής.
Ψόνθο: Πώς τα πηγαίνατε με τις νέες στρατολογήσεις;
Κούφο: Το 1987 έχουμε ένα άλμα στην υποδομή και στη στελεχιακή συγκρότηση της Οργάνωσης. Εξασφαλίσαμε επαρκή αυτοχρηματοδότηση, φτιάξαμε ένα ολοκληρωμένο δίκτυο παράνομων σπιτιών στην Αθήνα και σε κάποιες μεγάλες πόλης. Τότε γνώρισα και τον Σάββα. Γινόμαστε αχώριστοι φίλοι και σύντροφοι. Είχε πολύ έξυπνες ιδέες και πολλές ικανότητες.
Ψόνθο: Εσείς όμως επιμένατε να χτυπάτε αμερικανικούς στόχους κι ας άλλαζε σταδιακά ο πόλος εξάρτησης της χώρας μας. Οι ΗΠΑ παρέδιδαν τα κλειδιά στην ΕΟΚ και στη Γερμανία.
Κούφο: Το 1987 κάναμε δύο βομβιστικές επιθέσεις σε αμερικανικούς στρατιωτικούς στόχους. Η πρώτη στου Ρέντη κατά προσωπικού των αμερικανικών βάσεων στην Αθήνα και η δεύτερη στο Καβούρι εις βάρος πιλότων και ιπτάμενων που συμμετείχαν στο βομβαρδισμό της Λιβύης.
Ψόνθο: Οι ενέργειες αυτές ποια λογική εξυπηρετούσαν;
Κούφο: Αφενός ήταν ενέργειες διεθνιστικής αλληλεγγύης. Ένας θερμός συναγωνιστικός χαιρετισμός στους λαούς της περιοχής που πάλευαν κατά του ιμπεριαλισμού. Αφετέρου ήταν και μια απάντηση στο προκλητικό σιγοντάρισμα των Αμερικάνων στις τουρκικές προκλητικότητες στο Αιγαίο. Κατά την κρίση του Μαρτίου 1987, όταν φτάσαμε κοντά σ’ ένα θερμό επεισόδιο, η αμερικανική βάση της Νέας Μάκρης έκανε ηλεκτρονικές παρεμβολές στα ελληνικά πολεμικά πλοία του Αιγαίου και ουσιαστικά τα κατέστησαν επιχειρησιακά άχρηστα! Γι’ αυτό κι ο Αντρέας με μια κίνηση εντυπωσιασμού την έκλεισε προσωρινά...
Ψόνθο: Η δράση της 17Ν τι αντίκτυπο είχε στην υψηλή κοινωνία;
Κούφο: Τα μέλη της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης είχαν κυριολεκτικά αλαλιάσει. Δεν τολμούσαν ούτε στα παράθυρα του σπιτιού τους να πλησιάσουν. Κυκλοφορούσαν συνεχώς σαν τους Ιταλούς μαφιόζους, με θωρακισμένα αυτοκίνητα και σωματοφύλακες. Πολλοί δεν τολμούσαν καν να πατήσουν το πόδι τους στην Αθήνα. Αλλά κάποιοι δεν δίσταζαν να χρησιμοποιούν το όνομα της 17Ν για να θησαυρίζουν. Εκβίαζε με μας η κάθε "αγία οικογένεια" την άλλη. Κι όλοι μαζί ζούσαν μέσα στα νοσηρά βίτσια τους, στο χρήμα, στη βρομιά και στο αίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου