Ποιος θα ήξερε σήμερα το Ελ Αλαμέιν, αυτό το ασήμαντο αιγυπτιακό χωριουδάκι περίπου 110 χλμ δυτικά της Αλεξάνδρειας, αν δεν είχε γίνει εκεί μια απ’ τις σημαντικότερες μάχες του Β’ Παγκ. Πολέμου;
"Ελ Αλαμέιν" στα αραβικά σημαίνει "Άγιος Μηνάς". Κι η περιβόητη μάχη προς τα τέλη του 1942 άλλαξε την τύχη του Πολέμου, κι όχι μόνο στη Βόρεια Αφρική.
Ως τότε οι Βρετανοί συνεχώς έχαναν. Από τότε συνεχώς κέρδιζαν. Λίγο μόνο κινδύνευσαν τον Δεκέμβρη του ’44 στην Αθήνα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..
Αλλά ας δούμε την τότε κατάσταση λίγο πιο σφαιρικά.
Στα τέλη εκείνου του καυτού καλοκαιριού του 1942 οι σοβιετικές δυνάμεις αντιστέκονταν ηρωικά στις επιθέσεις των γερμανικών μεραρχιών κι ετοίμαζαν τη φοβερή χειμερινή αντεπίθεσή τους.
Οι Σύμμαχοι ετοίμαζαν την κατάληψη της Αλγερίας κι οι Αμερικάνοι την απόβαση στο Μαρόκο για να χτυπήσουν πισώπλατα τον Ρόμελ, που απ’ τις αρχές του έτους, σε μια κεραυνοβόλα του επίθεση είχε εισβάλει στην Αίγυπτο φτάνοντας ως το Ελ Αλαμέιν.
Σχεδίαζε να κάνει Χριστούγεννα στην Αλεξάνδρεια, να ξεκουράσει λίγο το στρατό του, και μετά να καταλάβει το Σουέζ, τα πετρελαιοφόρα κοιτάσματα του Ιράκ και Ιράν και να χτυπήσει τη Σοβιετία απ’ το νότο...
Δημιουργήθηκε ένα μέτωπο περίπου 65 χλμ. Απ’ τη Μεσόγειο ως βαθιά στην έρημο. Οι Σύμμαχοι υπερείχαν αριθμητικά και σε οπλισμό, αλλά οι Γερμανοί σε πολεμική ετοιμότητα.
Απ’ τη μια πλευρά είχαν παραταχθεί Εγγλέζοι, Ινδοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Νοτιοαφρικάνοι, Έλληνες και Κύπριοι, κι απ’ την άλλη Γερμανοί και Ιταλοί. Ανάμεσά τους εκτεινόταν "ο κήπος του Διαβόλου", ένα τεράστιο φονικό ναρκοπέδιο.
Η κυρίως μάχη ξεκίνησε στις 23 Οκτώβρη. Απ’ τις 4 Νοεμβρίου ο Ρόμελ άρχισε να συμπτύσσεται. Το περιβόητο και ως τότε αήττητο "Άφρικα Κορπς" υποχωρούσε.
Τον Γενάρη του ’43 οι Σύμμαχοι, μετά από προέλαση 2.500 χλμ, έμπαιναν νικητές στην Τρίπολη της Λιβύης.
Σήμερα οι ειδικοί αναλυτές θεωρούν πως η μάχη αυτή κρίθηκε στην έλλειψη καυσίμων που καθήλωσε κυριολεκτικά τα γερμανικά τανκς και αεροπλάνα.
Ο αποκλεισμός του βρετανικού ναυτικού ήταν απόλυτα καθοριστικός. Η μάχη ίσως να κρίθηκε τη στιγμή που δυο ιταλικά πλοία γεμάτα βενζίνη βυθίστηκαν λίγο έξω απ’ το Τομπρούκ...
Πολλοί έριξαν το βάρος της ήττας του Άξονα και στην έλλειψη μαχητικότητας και πειθαρχίας των Ιταλών στρατιωτών.
Άλλοι τόνισαν πως οι Γερμανοί του Άφρικα Κορπς δεν διέπραξε ωμότητες, λες και υπήρχαν στην έρημο Εβραίοι, τσιγγάνοι ή γκέι!
Υπήρχαν και κάποιοι στην Ευρώπη και στην Ελλάδα που φώναζαν "κράτα Ρόμελ", αλλά ας μην ξύνουμε παλιές πληγές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου