Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΚΓ’ - Αστυνόμοι που καλούσαν τους γείτονες για βοήθεια!)

Ψόνθο: Θυμάμαι το φθινόπωρο του 1988 πόσο μεγάλη εντύπωση είχε κάνει η εισβολή σας στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα. Γιατί επιλέξατε να χτυπήσετε έναν τέτοιο στόχο και γιατί αυτόν τον συγκεκριμένο;
Κούφο: Χρειαζόμασταν οπλισμό, στολές και πηλήκια, σφραγίδες και προπαντός άγραφα δελτία ταυτοτήτων. Τα τελευταία βοήθησαν πολύ τη δουλειά που κάναμε στο εργαστήρι πλαστογραφίας. Αλλά και το οπλοστάσιό μας ενισχύθηκε με τα αξιόπιστα όπλα Τζι-3. Από τότε τα ελικόπτερα της Αστυνομίας άρχισαν να πετούν  ψηλότερα, έξω απ’ το βεληνεκές των όπλων μας. Όσο για την επιλογή του Βύρωνα, έγινε για πολλούς λόγους. Ξέραμε καλά την περιοχή, είχαμε ήδη κοντά μια γιάφκα και, φυσικά, ήταν το ίδιο Τμήμα που χτύπησε ο ΕΛΑΣ το 1944!
Ψόνθο: Τελικά, πώς ήταν αυτή η παράδοξη εμπειρία να φυλακίσετε αστυφύλακες μέσα στο ίδιο τους το Τμήμα;
Κούφο: Εκτός από πολύ επικίνδυνη ήταν και αρκετά διασκεδαστική! Αρχικά οι αστυνομικοί κι οι ασφαλίτες νόμιζαν πως τους κάναμε πλάκα. Αλλά τελικά ήταν απόλυτα συνεργάσιμοι. Τους σεβαστήκαμε και δεν τους ξευτιλίσαμε εντελώς. Μόνοι τους γελοιποιήθηκαν κάποιοι που ζητούσαν φωναχτά βοήθεια απ’ τους γείτονες! Γενικά, περάσαμε το σαφές μήνυμα πως οι αστυνομικοί που δεν μας χτυπούν πρώτοι δεν θα χτυπηθούν...
Ψόνθο: Πέρα από όπλα κι αντάρτικες επιχειρήσεις, πώς ήταν η προσωπική σου ζωή; Γκόμενα είχες;
Κούφο: Δεν μου αρέσει η χρήση τέτοιων όρων. Προτιμώ να λέω "συντρόφισσα ζωής". Ε, λοιπόν, ναι. Εκείνη την περίοδο βρήκα ένα συνειδητοποιημένο έρωτα, αγάπη μαζί και τρυφεράδα, έναν άνθρωπο που πρώτη φορά ένιωσα να συγγενεύω τόσο πολύ μαζί του στο κάθε τι. Φυσικά με έτρωγαν οι σκέψεις αν εγώ, που προτίμησα ένα δρόμο τόσο επικίνδυνο, είχα δικαίωμα να ονειρεύομαι μια κοινή ζωή με κάποια σύντροφο και την απόκτηση ενός παιδιού που τόσο λαχταρούσα.
Ψόνθο: Ας μην μπούμε σε πιο προσωπικά ζητήμα. Αλλά θέλω να σε συγχαρώ για το γιο σου γιατί είναι πολύ ξηγημένος. Αντίθετα με κάτι άλλα παιδιά μεγάλων αγωνιστών που συμπεριφέρθηκαν σαν γενίτσαροι και υπηρέτησαν το αντίπαλο στρατόπεδο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: