Τελικά, μια ζωή στεκόμουν πάνω από αποξηραμένα πηγάδια περιμένοντας να βγάλουν νερό. Αναζητούσα πάντα κάτι που ποτέ δεν έβρισκα...
Κι έτσι όπως είμαι ελάχιστα ανταγωνιστικός, και να το ’βρισκα δεν θα γύριζε καν να με κοιτάξει!
Αλλά η Ρόζυ δεν είν’ σαν τ’ άλλα κορίτσια. Έχει γραμμένα κανονικά τα λεφτά, το κύρος, την αίγλη, την κοινωνική υπόληψη.
Ενθουσιάστηκε έτσι όπως με είδε, ανεπιτήδευτο, άφραγκο, παραμελημένο.
Από τότε που τη γνώρισα πολλά άλλαξαν στη ζωή μου. Και ίσως τα πάντα μέσα μου.
Εκεί που βολόδερνα στο πέλαγος της αστάθειας και ανασφάλειας, βρέθηκα σε φάση που όλες οι παλιές μου επιθυμίες πραγματοποιούνται η μία μετά την άλλη. Και δεν ξέρω μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτό...
Πλέον έχω μια διακαή επιθυμία για ρίσκα. Έπαψε να με ενδιαφέρει η σιγουριά της καθημερινότητας. Σα να έσπασε το νήμα που με έδενε με το παρελθόν...
Ψάχνουμε και σκαλίζουμε ο ένας τον άλλον.
Το χνούδι της σείεται στην αναπνοή μου. Τα πόδια της τελειώνουν εκεί που τελειώνει κι ο κόσμος μου. Γεμίζουν φως τη μουντή ζωή μου. Δεν έχω αγγίξει τίποτα πιο απαλό και τέλειο...
Όταν την πρωτόδα κατάλαβα πως ήταν γυναίκα έτοιμη να μου πιει το αίμα, το μεδούλι, όλα μου τα ζουμιά. Πρώτη φορά με καύλωνε τόσο ένας λαιμός.
Μπήκα στο παιχνίδι πολύ τολμηρά:
"Δεν πάμε καλύτερα σε κανένα ξενοδοχείο να κάνουμε αυτά που έχουμε στο μυαλό μας;"
"Μα θα νιώσω πόρνη"
"Αυτό θέλω κι εγώ!"
Στο ζεστό δωματιάκι με τους καθρέφτες έσβησε τα φώτα, άναψε ένα σπίρτο και με πλησίασε. Ήμασταν έτοιμοι να λαμπαδιάσουμε...
Κατέβασα τ’ αριστερό μου χέρι και χούφτωσα την κρυφή της γωνία.
Ζεματούσε!
Αυτό δεν το ’χα ζήσει ποτέ μου. Το ’χα ακουστά, αλλά να που τώρα το ζω...
Φαντάστηκα τι θα γινόταν σε λίγο που θα της το ’χωνα.
Παρανάλωμα κι αποκαΐδια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου