Λόλα...

(Γράφτηκε απομεσήμερο Κυριακής, σε μια καφετέρια του Ζωγράφου, στη διάρκεια του αγώνα του Θρύλου με το Περιστέρι. Αφιερώνεται στην γκαρσόνα που μας έφερνε τις μπύρες!)

Ποτό, μουσική

φώτα ημίθανα

ανάσα γρήγορη

ένοχο βλέμμα

φαντασία γυμνόστηθη με περισφίγγει.

Ατίθαση κι ωραία

το κορμί σου πάλι λαμπάδιασε.

Παραμερίζω.

Φοβήθηκε κι η νύχτα την αυγή

και σε προσπέρασε.

Μνήμη ζητιάνα

γυρεύω τον έρωτα

στα υγρά σου σύμφωνα

δίπλα, μερικά άνθη

γέρνουν ανυποψίαστα.

Η νύχτα απέραντη

η μέρα ξένη.

Τρέχεις, τρέχεις,

ο δρόμος πυρακτώνεται.

Τα χείλη μισάνοιχτα

τζιν κολλητό

πισινά φιλήδονα.

Οι άντρες πολλοί, 

τα μάτια περισσότερα

τα καράβια πάλι σέρνονται...

Η επιθυμία μου

φούσκωσε κρυφά στα σκέλη.

Δυο σταγόνες ιδρώτα

γλιστρούν στις χαράδρες του στήθους σου.

Τις φαντάζομαι να κυλούν

ως την κρυφή σχισμή σου...

Κάτι τέτοιες στιγμές

αλλάζω χρώματα.

Θέλω να περνώ απαρατήρητος

κι ασφαλής...

Το τόπι δεν μπαίνει καν

στην αντίπαλη περιοχή.

Κι η πόλη συνεχίζει

να πίνει το φρεντοτσίνο της

και να μιλάει στο κινητό της...