Λάθος νύχτα!

Πολλές φορές χωρίζαμε

αλλά τα ξαναφτιάχναμε.

Κάποιος έκανε την πρώτη κίνηση

κι ο άλλος ήταν έτοιμος να τη δεχτεί...

Να ’χεις κάποιον δίπλα σου, αδελφέ,

έστω και για να τον βρίζεις...

(Αν τον καιρό του χωρισμού

έβρισκα κάποια άλλη, 

δε θα επέστρεφα.

Τόσο απλά!)

Μένουμε μαζί 

γιατί δεν μπορούμε να πάμε αλλού.

Δεν μου προσφέρεις τίποτα

εκτός της μίζερης παρέας σου.

Μου τη δίνει η μοναξιά.

(Κάθε φορά διαλέγουμε την καταπίεσή μας,

είτε του άλλου είτε της μοναξιάς μας)

Στις παρέες των παντρεμένων

δεν χωράνε ελεύθεροι.

Πολύ "σοφό": 

και τα "ξεμυαλίσματα" αποφεύγονται

κι οι παντρεμένοι δεν αποκτούν "ευρύτερο κύκλο"!

(έτσι απομονωμένοι που είναι

πού να τολμήσουν να χωρίσουν;)

Αλλά έρχεται η στιγμή

που βαριέσαι θανατερά το σύντροφό σου.

Που χάνεται η έκπληξη,

που θες να (ξανα)ερωτευτείς τρελά...

(Τσακώνεσαι γι’ ασήμαντα πράγματα.

Είναι που λαχταράς να συμβεί κάτι

που δεν σου συμβαίνει

και σπάνε τα νεύρα σου...)

Πιο πολύ γαντζωνόμαστε παρά αγαπάμε.

Φορτώνει ο ένας στον άλλον

τις φοβίες, τις ανασφάλειες, τα χούγια του...

Απόψε ζω σε μια λάθος νύχτα.

Έχω μπόλικο χρήμα.

Το χρήμα ανοίγει όλα τα σκέλια,

αν δεν το ΄χεις δεν υπάρχεις!

(Πουτάνα κοινωνία

πουτανιές θέλεις...)

Ξεραμένη κάβλα,

το σπέρμα μου πουλάω με το κιλό...

Πίπα στα όρθια

κι όσο αργώ να "τελειώσω"

βάζω κι άλλο πεντάευρω στα βυζιά της...