Η Πιάτσα δεν είναι τόπος. Είναι ολόκληρη ψυχοσύνθεση, καθημερινή πράξη και ζωή, κατασκευάζει νοήματα. Είναι ιδιαίτερη θεώρηση του κόσμου...
Η Πιάτσα εκπαιδεύει τους ανθρώπους της, τα "παιδιά" της. Ανακατεύει την κοινωνική τράπουλα, έχει τις δικές της αξίες, τα δικά της μέτρα και σταθμά. Καμιά σχέση με την "πορτοφόλα" ή τη δήθεν "αριστεία" της "καλής καινωνίας"...
Η Πιάτσα συμπυκνώνει την ιστορική εμπειρία τους λαού μας. Σ’ αυτή βιώνονται στο μέγιστο βαθμό τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της φυλής.
Όσο η ομάδα "πετάει", λειτουργεί ενθουσιαστικά, τολμηρά, μεγαλόπνοα, τα "παιδιά" της την ακολουθούν πιστά. Μόλις αυτή "γονατίσει", ο καθένας προχωράει μόνος του, όλοι εναντίον όλων...
Η Πιάτσα σε μαθαίνει στον κλεφτοπόλεμο. Όταν για αιώνες έπρεπε ν’ αντιμετωπίσεις αριθμητικά και οικονομικά ισχυρότερους, μαθαίνεις να μη ρισκάρεις κατά μέτωπο αναμέτρηση.
Το "παιδί της Πιάτσας" δεν απορρίπτει τη θρησκεία. Αλλά ούτε και θρήσκος είναι. Ορθολογιστή δεν τον λες, αλλά ούτε και πολυπιστεύει. Γουστάρει όμως να συμμετέχει στο τζέρτζελο των θρησκευτικών ιεροτελεστιών και πανηγύρεων...
Η Πιάτσα είναι μια ευκίνητη μικρο-κοινωνία. Πολιτιστικά και οικονομικά. Τη μια μέρα είσαι στον πάτο και την άλλη ξυπνάς το πρωί κι είσαι στα ουράνια.
Γι’ αυτό και δεν πολυσυμπαθούμε τον μαρξισμό με τους πολλούς αυτοματισμούς και τα καλούπια του. Ακούμε κάποιους φλώρους νεο-μαρξιστές να χαρακτηρίζουν τους λαϊκούς βάρδους της ταβέρνας ως "λούμπεν προλεταριάτο" ή "υπο-προλεταριάτο" και γελάμε.
Ρε καλόπαιδα, πάρτε τα κουρελο-κουβαδάκια σας και τραβάτε αλλού να παίξετε...
Κάποιοι διανοούμενοι ή ψευτοηθικολόγοι μάς βλέπουν να παίζουμε ζάρια, χαρτιά ή τάβλι και στραβομουτσουνιάζουν. Το παίζουν μορφωμένοι αλλά δεν τους κόβει γρι!
Ρε σεις, για μας η συμμετοχή σε τυχερά παιχνίδια είναι πράξη "μαγική". Για ποια "διαφθορά" και "κατάπτωση" μιλάτε;
Είναι μια μοναδική διαδικασία αυτοανάλυσης. Ένα ξόρκι στη "γκίνια".
Η τύχη είναι μια δύναμη εξωτερική και κατ’ αρχήν ουδέτερη. Ο παίχτης πρέπει να βρει τον τρόπο να την επηρεάσει, να την φέρει με το μέρος του. Γι’ αυτό υπάρχουν και τα γούρια, τα φυλαχτά ή τηρούνται σχολαστικά συγκεκριμένες τελετουργίες όπως φτύσιμο της χούφτας πριν ρίξουμε τα "κόκαλα" κ.λπ.
Η συμμετοχή στο μπαρμπούτι είναι μια ψυχολογική διαδικασία που απελευθερώνει τις εσωτερικές μας δυνάμεις, εξασκεί τη θέλησή μας, μας κάνει πιο λειτουργικούς κοινωνικά και παραγωγικούς οικονομικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου