Γιατί είμαι (ή δεν είμαι) Μαρξιστής! (Κ’ - Η Αριστερά κι ο Χριστιανισμός τροφοδοτούν τη μιζέρια μας!)

Τελικά, το να είσαι μονίμως φτωχός κι απένταρος φαίνεται πως έχει πολλά πλεονεκτήματα. Γι' αυτό και οι περισσότεροι από μας νιώθουμε τόσο άνετα στη μιζέρια μας που δεν αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι για να ξεφύγουμε απ' αυτήν...

Τόσο οι θρησκείες όσο και οι αριστερές ιδεολογίες έχουν "αγιοποιήσει" τους φτωχούς και την φτώχεια. Ποιος είναι ο "εκλεκτός λαός" κατά την μαρξιστική ιδεολογία? Μα "της γης οι κολασμένοι", φυσικά. Και ποιο είναι το χριστιανικό πρότυπο της ηθικής ανωτερότητας? Μα ο φτωχός Λάζαρος, φυσικά!

Όταν ο άλλος μεγαλώνει με τη θεωρία πως κανένας πλούσιος δεν θα πάει στον παράδεισο, πως όλοι οι πλούσιοι είναι στυγνοί εκμεταλλευτές του φτωχού λαού κ.λπ., πώς περιμένουμε να μην έχει κόμπλεξ με το χρήμα και την επιτυχία? Κι όποιος είναι εσωτερικά "τσακωμένος" με κάτι, φυσικό και επόμενο είναι να μην μπορεί να το αποκτήσει ποτέ. Κι αν τυχαία το αποκτήσει θα κάνει ασυνείδητα οτιδήποτε για να επιστρέψει στην οικεία και τόσο ευχάριστη θέση της αποτυχίας και της απελπισίας. Γιατί μόνο εκεί έμαθε να αισθάνεται άνετα.

Το να είναι κάποιος φουκαράς και φτωχαδάκι έχει κι άλλα πολλά πλεονεκτήματα:

Δεν είναι μόνο πως νιώθει "άγιος" κι "ευλογημένος". Ταυτόχρονα ελκύει τη λύπηση αλλά και τη συμπάθεια των άλλων. Κανείς δεν τον ζηλεύει, δεν τον φθονεί, άσε που κάποιοι μπορεί να του δίνουν συστηματικά και μια βοηθειούλα. Βάλε στην εξίσωση και τα κρατικά επιδοματάκια, όλο και κάπως θα τα κουτσοβολέψει χωρίς να δουλεύει...

Επιπλέον, απαλλαγμένος από τις ενοχές της αποτυχίας, θα μπορεί να κατακεραυνώνει το "παλιοσύστημα" και την "άτιμη κενωνία", την κυβέρνηση, όλους τους πλούσιους και επιτυχημένους, και φυσικά κανείς δεν θα τολμά ή δεν θα καταδέχεται να τον αντικρούσει.

Ο μονίμως απένταρος θα εξακολουθήσει να έχει πολλούς φίλους, όλους τους ομοίους του που δεν είναι καθόλου λίγοι. Και στο καπάκι δεν θα χρειάζεται να βάλει όρια στον εαυτού του ή να μπει στη δοκιμασία ν' αλλάξει συνήθειες και τρόπο ζωής. Γιατί ένας φτωχός δεν έχει επιλογές, άρα αποφεύγει τα δύσκολα διλήμματα και την ευθύνη...