Είχε μια παράξενη ομορφιά. Ανασηκωμένη μυτούλα, σκανταλιάρικο στήθος, χαλαρό χαμόγελο, σφιχτός πισινός, πρόσωπο δεκαπεντάχρονης και σώμα εικοσάχρονης.
Δεν έδειχνε να έχει τα προσόντα για αισχρότητες, αλλά ξεγελάστηκα...
Αυτή ήταν που μου πρότεινε να πάμε σε ένα παρτουζάδικο. "Χώρο ανταλλαγής ερωτικών παρτενέρ" το είπε.
Οι περισσότεροι πάνε σε τέτοια μέρη όχι με την πραγματική τους γκόμενα. Αλλά με μια καλή φίλη. Έτσι αποφεύγονται οι ζήλιες, οι παρεξηγήσεις και όλ’ αυτά που γεννά ο ελλαναράδικος κομπλεξισμός...
Λοιπόν, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, εκεί μέσα οι άνθρωποι πηδιόντουσαν κανονικά. Μια ανθρώπινη μάζα από σώματα να βυζαίνονται, να ρουφιούνται, να θωπεύονται, να κωλογαμιούνται. Θα τον έλεγα "νερόλακκο ανθρώπων"!
Έγινα κι εγώ μέρος αυτό του "χαλιού με κορμιά" και διαπίστωσα πόσο εύκολο είναι ν’ αποχαλινωθείς. Στην αρχή, αν είσαι άμαθος, νιώθεις κάπως παράξενα. Αλλά σε λίγο τα βλέπεις όλα σαν απλές σούφρες και το μόνο που σε νοιάζει είναι να τους ξεσκίσεις τη ροδέλα.
Αυτό που οι περισσότεροι άντρες αγνοούν είναι το πόσο οι γυναίκες γουστάρουν το γαμήσι. Έξω το παίζουν κάπως νωχελικές, δεν προσφέρονται ποτέ φανερά, είναι όλο "ποιος ξέρει, ίσως", "έχω πονοκέφαλο απόψε" κ.λπ.
Δεν θα πω περισσότερα γιατί καραδοκεί η λογοκρισία. Άσε που διαβάζουν κι ανήλικα.
Αλλά ένα θα σας εξομολογηθώ. Πριν μπω στο παρτουζάδικο, αν με ρώταγες με τι συνδέω τη λέξη "γυναίκα", θα σού ’λεγα με το βραζιλιάνικο, το σουτιέν, το μετάξι, το μέλι. Πλέον η απάντησή μου είναι: μπούτια, μουνί, δωδεκαδάχτυλο, μυρωδιά, ευκολία, γλώσσα και "τι κώλος!"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου