Εις εαυτόν...

Έχεις πολλά σκοτάδια μέσα σου

εαυτέ μου

κι αν τα πετάξεις έξω

θα μολύνεις τα πάντα!

Ό,τι είναι να γίνει

καν’ το μέσα σου...

Ξεκαθάρισες τα κίνητρά σου;

Μήπως υψώνεσαι ταπεινολογώντας;

Νομίζεις πως έχεις την "έξωθεν καλή μαρτυρία".

Αλλά με την "έσωθεν", τι γίνεται;

Χρησιμοποιείς συχνά τη φράση "στο υπογράφω!".

Μήπως αυτή η "υπογραφή"

είναι μια ακόμα αλαζονεία;

Μοιάζεις μ’ ένα πουλί

που κλαίει τη σκλαβιά του στο κλουβί.

Αλλά δες! Η πόρτα είν’ ορθάνοιχτη!

Μήπως ξέμαθες να πετάς;

Συνήθισες και το κανναβούρι...

Μην περιμένεις απλά τις εμπειρίες.

Εσύ να τις προκαλείς!

Ζήσ’ τες στα γεμάτα κι αποσύρσου! 

Κι αφού τις αφομοιώσεις 

ξαναβγές στη ζωή.

Γιατί τότε

κάτι θα ’χεις να προσφέρεις...

Ευτυχώς που δεν έγινες πλούσιος.

Γιατί ο χρυσός είναι βαρύς

κι όταν κολυμπάς στο χρήμα

για να μην πνιγείς 

πρέπει να ξέρεις πνευματικό κολύμπι...

Σταμάτα να πετροβολάς τους άλλους.

Κρίμα να σπαταλάς έτσι τις πέτρες σου 

ενώ μπορείς να χτίσεις μέγαρα...

Και βάλε επιτέλους μέσα σου

το πνευματικό αλεξικέραυνο.

Αυτό που διώχνει τον "εσωτερικό παραχαράκτη"

που σε κάθε βήμα σου

προσπαθεί να σε ξεγελάσει,

επενδύοντας κάθε σου βρομοδουλειά

με δήθεν αγνές προθέσεις...

Νοσταλγείς τα "ωραία του παρελθόντος".

Αλλά έτσι χάνεις τα "ωραία του σήμερα"!

Και δεν θα ’χεις κάτι να νοσταλγείς μεθαύριο...

Ένας κολλητός με λέει συνεχώς

"καλό άνθρωπο".

Συνέχισε να με λες "καλό", φίλε μου,

ίσως έτσι φιλοτιμηθώ

και γίνω λίγο "καλύτερος"!

Για να μην απογοητεύσω

την καλοσύνη σου...