Όπως έχουμε ξαναπεί, το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος, που μεταγενέστερα ονομάστηκε "Βυζάντιο", είχε την ατυχία να κυβερνηθεί από ανθρώπους βάρβαρους που κατά κανόνα μισούσαν τον ελληνο-ρωμαϊκό πολιτισμό, ίσως και κάθε είδος πολιτισμού.
Τον Θεοδόσιο, τον επονομαζόμενο "Μικρό", διαδέχθηκε ένας Θραξ, ο Μαρκιανός. Ας μην προσβληθούν οι σημερινοί κάτοικοι της Θράκης, αλλά εκείνα τα χρόνια η Θράκη ήταν απόλυτα εκβαρβαρισμένη. Κάτι σαν τον σημερινό Καύκασο.
Όμως ο Μαρκιανός ήξερε λίγα γραμματάκια, είχε κάποια μόρφωση, και γι' αυτό υπηρετούσε ως γραμματέας του Άσπαρ, αρχηγού των Γότθων μισθοφόρων. Η ζωή του ήταν μυθιστορηματική. Αιχμαλωτίστηκε απ' τους Βάνδαλους, αλλά τελικά έφτασε στη Βασιλεύουσα, όπου μπήκε στην αυλή του Θεοδόσιου, τρέχα-γύρευε με ποιους τρόπους, κέρδισε την εύνοια του αυτοκράτορα που τον έχρισε διάδοχο και του έδωσε για γυναίκα και την αδελφή του Πουλχερία.
Σημειωτέον πως η Πουλχερία ανακηρύχθηκε "αγία" από την Ανατολική Εκκλησία, ήταν εντελώς ασέξουαλ, αλλά υποστήριζε φανατικά το δεσποτάτο...
Επί Μαρκιανού συγκλήθηκε η Δ' Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα, που ουσιαστικά ήταν η αιτία να αποκοπούν απ' την αυτοκρατορία οι μεγάλες ανατολικές της επαρχίες Συρίας-Παλαιστίνης-Αιγύπτου. Οι τυφλά φανατισμένοι "Ορθόδοξοι" ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα αρκεί να επικρατήσουν οι ανόητες ιδεοληψίες τους...
Ο Μαρκιανός πέθανε φυσικά άτεκνος και τον διαδέχθηκε ένας άλλος Θραξ, με την υποστήριξη του Άσπαρ και των Γότθων. Μιλάμε τώρα για τον Λέοντα τον Α', τελείως απαίδευτο και απολίτιστο. Ανακήρυξε τον Άσπαρ αρχηγό του στρατού και στους γιους του έδωσε υψηλά αξιώματα, τους οποίους στη συνέχεια φρόντισε να εξοντώσει!
Ο Λέων όμως έκανε μια σωστή κίνηση: στρατολόγησε μαζικά άντρες από μια εκ των πλέον βαρβάρων και απολίτιστων επαρχιών του κράτους τους, την ορεινή Ισαυρία, κάπου στα νοτιοανατολικά της Μικρασίας. Τη διοίκησή τους εμπιστεύτηκε στον στρατηγό Τρασκαλισάρ, που ακολουθώντας την τότε πάγια τακτική των βάρβαρων πήρε το ελληνικό όνομα Ζήνων και φρόντισε ν' ανέβει στο θρόνο παίρνοντας για γυναίκα του την κόρη του Λέοντα.
Ο Ζήνων προσπάθησε να αποκαταστήσει την ενότητα της αυτοκρατορίας του κάνοντας υποχωρήσεις στους Μονοφυσίτες της Ανατολής εκδίδοντας το λεγόμενο "Ενωτικό" διάταγμα, που όμως δεν φτούρησε...
Τον Ζήνωνα διαδέχθηκε ένας ακόμα πιο βάρβαρος αυτοκράτορας. Ο Αλβανός (τότε τους έλεγαν Ιλλυριούς) απ' το Δυρράχιο, ο Αναστάσιος Α', ο επονομαζόμενος "Δίκορος" γιατί το ένα μάτι του είχε διαφορετικό χρώμα απ' το άλλο!
Στην αρχή ανέλαβε, μάλλον ως δούλος, την ασφάλεια του παλατιού, αλλά τα έφτιαξε με τη βασίλισσα, και όταν πέθανε ο Ζήνωνας, στις εννιά του μακαρίτη μπούκαρε στην παστάδα και στο θρόνο!
Τώρα μιλάμε για μεγάλες "δόξες" και "μεγαλεία"! Και η πλάκα είναι πως μας κάνουν απ' το σχολείο πλύση εγκεφάλου ότι όλοι αυτοί οι "σαβούρες" ήταν "ένδοξοι" και, βεβαίως-βεβαίως, "Έλληνες"!
Πάντως ο Δίκορος δεν τα κατάφερε κι άσχημα στους πολέμους του, κυρίως με Βούλγαρους και Πέρσες, ενώ ήρθε σε σύγκρουση με το παπαδαριό καθώς, για πολιτικούς λόγους, έδειξε κάποια εύνοια στους Μονοφυσίτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου