Ο γκουρού μου λέει πως κάθε κύκλος της ζωής μας διαρκεί περίπου τέσσερα χρόνια. Όταν κρατήσει περισσότερο αρχίζει να σαπίζει και να βρομάει.
Ο δικός μου εξαρχειώτικος κύκλος κρατάει ήδη σχεδόν μια δεκαετία. Μάλλον έχει ήδη σαπίσει και πεθάνει κι εγώ απλώς αρνούμαι να τον θάψω...
Η αλήθεια είναι πως έχω σιχαθεί τη συναναστροφή μου με τον δήθεν αντι-εξουσιαστικό χώρο. Δεν γουστάρω πλέον το στιλ τους, τη γλώσσα τους, τις εμμονές τους, την παράνοιά τους, τον χείμαρρο της μαλακίας τους.
Άσε που δεν ξέρεις ποιοι απ' αυτούς είναι χαφιέδες και ασφαλίτες.
Υπήρξαν κάποιοι που κατηγόρησαν εμένα για χαφιέ. Επειδή ως τώρα η μπατσαρία δεν με συνέλαβε ποτέ ούτε με τουλούμιασε στο ξύλο. Μάλλον τους ενοχλεί που δεν εκστασιάζομαι με κάτι δευτεράτζες "τρομοκράτες", που το παίζουν βαριά πεπόνια και διαβασμένοι για να εντυπωσιάζουν την πιτσιρικαρία και να δυναμώνουν την ομαδούλα τους.
Θεωρώ πολύ γελοία τη φάση... εμείς δεν γουστάρουμε αρχηγούς και ιεραρχίες αλλά μπροστά σε κάτι αρχηγίσκους της πλάκας στέκονται όλοι σαν κουτάβια!
Οι κλασικές ατάκες που αποδεικνύουν δήθεν "θεωρητικό υπόβαθρο" είναι φυσικό να μην εντυπωσιάζουν ανθρώπους της ηλικίας μου και της εμπειρίας μου. Η όλη φάση βρομάει μιζέρια και βαρεμάρα. Για να μην πω τίποτα χειρότερο.
Υπάρχει άραγε κάτι πιο γελοίο απ' το να μπαίνεις σ' ένα ημιυπόγειο, που σε παίρνουν τα ντουμάνια απ' το "μαύρο" και τα ινδικά στικ, όπου ένα τσούρμο ημίτρελων διαφωνούν για την αναγκαιότητα της ένοπλης δράσης στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις?
Γελάω καθώς θυμάμαι κάποτε που βρέθηκα σ' ένα κοινόβιο που οι περισσότεροι τράβαγαν αβέρτα ολλανδέζικο σκανγκ και είχαν ξεφύγει εντελώς.
Μια γκόμενα, που σε άλλες συνθήκες θα θεωρούνταν αστέρι, με πλησίασε και μου ψιθύρισε καβλωτικά στο αυτί: "Αγάπη μου, είσαι τόσο μανάρι όσο μια μολότωφ στη μούρη ενός μπάτσου!"...
Τελικά, το μόνο που θα μου μείνει απ' τα Εξάρχεια είναι οι κάβλες και τα επικά γαμήσια.
Καμιά φορά περνάω με νοσταλγία έξω απ' την γκαρσονιέρα της Καλλιδρομίου που έζησα μερικές απ' τις εντονότερες εμπειρίες της ζωής μου.
Μιλάμε για καμία πολυτέλεια. Ένας μικρός χώρος με ένα στρώμα στο πάτωμα, σκόρπια βιβλία και κόμικς, τσιγάρα άφιλτρα, κουτάκια μπύρας, κάποιες επαναστατικές αφίσες και ατέλειωτοι οργασμοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου