Πόσο "ένδοξοι" ήταν οι βασιλείς του Βυζαντίου? (ΙΣΤ' - Εγκληματίας Πολέμου)

Όπως έχουμε ξαναπεί η λεγόμενη Μακεδονική Δυναστεία ήταν αρμένικης καταγωγής αλλά ονομάστηκε "μακεδονική" επειδή ο ιδρυτής της γεννήθηκε κάπου στη Θράκη, που τότε ανήκε στο θέμα της Μακεδονίας.

Ο Βασίλειος Β', που αργότερα πήρε το προσωνύμιο "Βουλγαροκτόνος", ανέβηκε στο θρόνο σε μικρή ηλικία, μόλις 21 ετών, το 976. Εκείνη την εποχή στα ανάκτορα έλυνε κι έδενε ένας ευνούχος, ονόματι Βασίλειος. Αυτός ήταν ασφαλώς η προσωποποίηση της πλεκτάνης και του παρασκηνίου, αλλά, παρ' όλ' αυτά πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στον Βασίλειο. Όμως δεν του ενέπνεε καμία εμπιστοσύνη, γι' αυτό εκείνος δήμευσε την περιουσία του και τον φυλάκισε με αποτέλεσμα να πεθάνει πολύ γρήγορα. Βλέπετε η ευγνωμοσύνη ήταν άγνωστη λέξη σε κείνες τις δολοφονικές μηχανές που ονομάζονταν "Βασιλείς της Νέας Ρώμης και της του Κωνσταντίνου Πολέως".

Ο Βασίλειος ήταν χαρισματικός στρατιωτικός και αντιμετώπισε με μεγάλη επιτυχία πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους. Ίσως πιο επικίνδυνες κι απ' τους Βούλγαρους ήταν οι αρμένικες οικογένειες των Φωκάδων και Σκληρών που είχαν αποκτήσει τεράστια οικονομική και στρατιωτική δύναμη στην Ανατολή και συνεχώς στασίαζαν.

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε περισσότερα για τον Βασίλειο μια και είναι γνωστός για ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα πολέμου στην παγκόσμια ιστορία, αυτό της τύφλωσης 15.000 Βούλγαρων αιχμαλώτων πολέμου. 

Τελικά πέθανε ανύπαντρος και χωρίς απογόνους και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος Η΄, σε ηλικία 66 ετών, το 1025.

Αυτός βασίλευσε περίπου 4 χρόνια αλλά αποδείχθηκε καταστροφικός. Άνθρωπος φιλήδονος (περνούσε τις μέρες του στον ιππόδρομο, στις πόρνες και παίζοντας ζάρια), μέγας φορομπήχτης και αντιπαθούσε την στρατιωτική και γραφειοκρατική ιεραρχία. 

Άφησε στο θρόνο την κόρη του Ζωή, μια εξίσου τεμπέλα, οκνηρή και φιλήδονη γυναίκα, που την απασχολούσαν μόνο τ' αρώματα και τα καλλυντικά. Αυτή, αν και πουρό, άλλαζε τους εραστές σαν τα πουκάμισα. Κι όταν γνώρισε ένα ωραίο τεκνό, τον Μιχαήλ, δημητηρίαζε το νόμιμο σύζυγό της Ρωμανό ποτίζοντάς τον καθημερινά δηλητήριο βραδείας ενέργιεας, για να μη δώσει υποψίες. 

Εκείνος όμως δεν έλεγε να πεθάνει, κι ας του έπεσαν όλες οι τρίχες απ' το κεφάλι και το σαγόνι του. Οπότε το διαβολικό ζευγαράκι αποφάσισε και τον έπνιξε μέσα στο λουτρό του. Ο γάμος τους έγινε ενώ το πτώμα του Ρωμανού ήταν ακόμα άθαφτο μέσα στο παλάτι!

Έτσι στο θρόνο ακολουθεί μια σειρά ανίκανων εραστών της Ζωής που οι περισσότεροι δεν είχαν καλή τύχη. Π.χ. ο Μιχαήλ Ε' Καλαφάτης, που τον είχε υιοθετήσει η Ζωή αλλά στη συνέχεια προσπάθησε να τη φυλακίσει, τυφλώθηκε και εξορίστηκε σε μοναστήρι.

Ο νέος βασιλιάς Κωνσταντίνος Θ' ο Μονομάχος, παρά το φιλοπόλεμο επίθετο, ήταν άνθρωπος της καλοπέρασης, των γραμμάτων και των τεχνών. Αυτός, αν και τυπικά ήταν σύζυγος της Ζωής, είχε επίσημη ερωμένη και μάλιστα από την πανίσχυρη οικογένεια των Σκληρών, γι' αυτό και την αποκαλούσε Σκλήραινα!