Αναμνήσεις απ' την "ελληνική νύχτα" (Α' - Στο Τορίνο έμαθες κλαρίνο!)

Ήμουν τυχαιρός που πρόλαβα κι έζησα, έστω στα τελειώματά της, την περιβόητη "ελληνική νύχτα".

Με τις "αιώνια γελαστές" κονσοματρίς. Τις "αρρεβωνιάρες" δίπλα να λικνίζονται στην πίστα, τις γκόμενες γενικά στο νυφοπάζαρο, τα "ευυπόληπτα" μέλη της κοινωνίας να προσπαθούν να τσιμπίσουν άγαρμπα ό,τι κωλαράκι περνούσε δίπλα τους...

Θυμάμαι την εποχή που όλα τα κοριτσιάκια των λαϊκών συνοικιών ονειρεύονταν να γίνουν "θεές της πίστας". Με κάθε μέσο και τρόπο. 

Δηλαδή με τον εξής έναν: να γίνουν "γκόμενες κοινοκτημοσύνης". Ο ένας να τις πλασάρει στον άλλον, κι όλοι να εκμεταλλεύονται το ψώνιο τους υποσχόμενοι πως θα τις "αναδείξουν"...

Κωλάδικα. Σκηνικά που θυμίζουν χωματερή. Θλιβερή ατμόσφαιρα και ... "βάλε την κασέτα να χορέψουν τα μουνάκια και μην μας τα πολυπρήζεις".

Κανένας δεν τις αποκαλεί "γυναίκες". Είναι ο "αφρός", τα "εργαλεία", τα "χαζόμουνα", το "εμπόρευμα".

Πάντα απορούσα για το πόσα λιγούρια κυκλοφορούν γύρω μας. Ακούνε ζαρτιέρα κι αλληθωρίζουν. Θαμώνες ημιάγριοι, οι περισσότεροι μαστουρωμένοι.

Σκύλα πήγες στο Τορίνο

κι έμαθες καλό κλαρίνο

Σκύλα πήγες στο Παρίσι

κι έμαθες καλό γαμήσι

Σκύλα πήγες και στο Βόλο

και σου πιάσανε τον κώλο.

Οι μαγκιόρες "αρτίστριες", αυτές που ανεβάζουν τον λογαριασμό των πελατών, είναι περιζήτητες. Κατά την αργκό των σκυλάδικων, "παίρνουν κεφάλια", "κάνουν κηδείες". 

Τα καψούρια για χάρη τους είναι έτοιμα να κάνουν "μεγάλη ζημιά", δηλαδή να ξεπαραδιαστούν. Κι αυτές είναι αποφασισμένες για όλα. Γαμηθούν δεν γαμηθούν, πουτάνες θεωρούνται. Το μουνί τους και το κωλαράκι τους θα τα φάει που θα τα φάει το χώμα. Δεν είναι καλύτερα να τα "δουλέψουν", να κονομήσουν και λιγάκι?