Το τελευταίο της ζωής μου ταξείδιον (ΙΔ' - Γκόσαμε στους Βούδες!)

Ας πούμε δυο λογάκια για την ιστορία της Ιαπωνίας. 
Η πρώτη της ("ιερή") πρωτεύουσα ήταν η Νάρα. Πριν σχεδόν 1.200 χρόνια. Ένας αυτοκράτορας, ονόματι Σοτόκου, αποφάσισε να αναμορφώσει την πολιτική και πνευματική ζωή της χώρας. Και την εποχή εκείνη κάτι τέτοιο μπορούσες να το πετύχεις μόνο με όχημα κάποια θρησκεία. 
Κι έτσι έκανε. Ασπάστηκε τον Βουδισμό της Κίνας κι έχτισε το πρώτο συγκρότημα από παγόδες, μοναστήρια κι αγάλματα του Βούδα. Αμάν πια αυτά τα βουδο-αγάλματα. Όπου κι αν πας στην Ανατολή τα βλέπεις συνεχώς μπροστά σου. Γκόσαμε απ' τους Βούδες.

Τέσπα, επανέρχομαι στο θέμα μας. Ο Σοτόκου ουσιαστικά έκανε ένα κράμα της παλιάς γιαπωνέζικης θρησκείας, του σιντοϊσμού, του κομφουκιανισμού και του βουδισμού. Έλεγε πως το σίντο είναι οι ρίζες και ο κορμός του εθνικού δέντρου, ο Κομφούκιος τα κλαδιά και ο Βούδας οι καρποί του...

Όσο πέρναγαν όμως τα χρόνια, οι βουδιστές μοναχοί γίνονταν κι εδώ κράτος εν κράτει. Φαίνεται πως αυτό συμβαίνει σ' όλες τις χώρες και τις θρησκείες του κόσμου. Δώσε θάρρος στον καλόγερο να σ' ανέβει στο θρόνο, ακόμη και στο κρεβάτι. 
Έτσι έγινε και στη Νάρα. Οι μοναχοί απέκτησαν τόση δύναμη που θορύβησαν την εκλπεπτυσμένη αυτοκρατορική αυλή. Κι αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα στο Κιότο, προκειμένου να γλυτώσει απ' τις ίντριγκες και τις απαιτήσεις των εξουσιομανών καλογέρων.

Αλλά μη λέμε μόνο κακιούλες. Ο Ζεν βουδισμός, δηλαδή η γιαπωνέζικη εκδοχή του Βουδισμού, έχει πολλά να μας διδάξει για να κάνουμε λίγο πιο υποφερτή τη ζωούλα μας. 
Κατά την προσωπική μου άποψη, η φιλοσοφική σχολή του Στωικισμού ήταν αντιγραφή του Ζεν Βουδισμού. Με τον οποίον ήρθαν σε επαφή οι Μακεδόνες του Αλέξανδρου και μετέφεραν τις ιδέες του σε όλη την ανατολική Μεσόγειο...