Στις επαρχιακές πόλεις όταν ερχόταν "νέο εμπόρευμα" έπρεπε ν' ακολουθηθεί συγκεκριμένη διαδικασία. Δεν αρκούσε που ξεσκιζόντουσαν όλη νύχτα στην κονσομασιόν και στα τσιφτετέλια. Έπρεπε και τη μέρα να παρελάσουν απ΄την κεντρική πλατεία να τις δει ο κόσμος.
Επόμενο ήταν όλων τα μάτια να στραφούν στη μουνοθύελλα. Κυρίως των νεαρών που ήταν μέσα στην κάβλα. Αλλά το αφεντικό είναι απόλυτο. "Μη δίνετε σημασία στα παιδάκια. Αυτά δεν έχουν ούτε για καφέ!". Οπότε οι τσαπερδόνες λαμβάνουν το μήνυμα κι αρχίζουν... "Σε μας μόνο οι κύριοι αρέσουν, οι άντρες οι ώριμοι, με προσωπικότητα". Δηλαδή οι λεφτάδες...
Το αφεντικό ξέρει τους "άρχοντες" της πόλης και το παίζει ανάλογα. Περνάει τις χορεύτριες απ' τα μαγαζιά τους, τους κολακεύει και δίνουν ραντεβού για το βράδυ... στο "πολιτιστικό κέντρο".
Βιοτέχνες, χασάπηδες, μανάβηδες, ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ... όλοι σκοτώνονται ποιος θα πρωτοπεριποιηθεί τα κορίτσια, ποιος θα κλέψει την παράσταση και, τελικά, ποιος θα πρωτογαμήσει τις χορεύτριες. Αλλά κυρίως γουστάρουν τη μόστρα. Να κυκλοφορήσουν το μουνάκι, να κάνουν εφέ, ν' ανεβαίνει το πρεστίζ και το ηθικό τους. Μιλάμε για μεγάλα κομπλεξόνια...
Όμως στην κονσομασιόν και στα σκυλάδικα δεν είναι όλα πλακίτσα και τζερτζελές. Γίνονται συχνά άγριες φάσεις. Ακούς τον άλλον να ουρλιάζει ξαφνικά "τι λες μωρή πουτάνα, μισό εκατομμύριο πλέρωσα και θα μ' αφήσεις χαρμάνη?". Πολλοί πελάτες τράβηξαν μαχαίρια και χαράκωσαν κοπέλες που μετά την κονσομασιόν αρνήθηκαν να πάνε μαζί τους στο κρεβάτι.
Κι οι νόμοι της νύχτας είναι σκληροί. Αν κινδυνέψεις, πρέπει να υπερασπιστείς μόνος τον εαυτό σου. Οι υπόλοιποι δεν μπλέκονται. Και τα όργανα της τάξης κάνουν τα στραβά μάτια...
Πάντως οι περισσότερες είναι αποφασισμένες, αδίστακτες και κυνικές. "Ρε αφεντικό, δείξε μου ποιοι είναι οι φορτωμένοι απόψε για να τους μαδήσω!". Και κονομάνε χοντρά με τον ιδρώτα του μουνιού τους.
Ξέρουν πως κάθονται πάνω σ' ένα χρυσωρυχείο και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Παίρνουν κεφάλια, σε ξετινάζουν στο πι και φι, έχουν στείλει πολύ κόσμο στη φυλακή. Έχω γνωρίσει πολλά τέτοια "χρυσά μουνιά". Απ' τον αφαλό και κάτω... Κάλλας και βάλε!
1 σχόλιο:
Επί τρεις εβδομάδες κατόπιν η Μαρία και ο Ωνάσης έφυγαν για κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, στη διάρκεια της οποίας εκείνος σταδιακά κουράστηκε από τη μελαγχολική διάθεσή της. Δεν ένιωθε την παραμικρή συμπόνια για μια τραγουδίστρια χωρίς φωνή ή για μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης. «Έχεις καβαλήσει το καλάμι… Τι είσαι; Ένα τίποτα», της φώναζε. «Έχεις απλώς μια σφυρίχτρα στο λαρύγγι, που δεν δουλεύει πια!». Περίπου την ίδια εποχή εκείνη άρχισε να κάνει κατάχρηση υπνωτικών χαπιών, σε ποσότητες που την άφηναν αναίσθητη μέρα και νύχτα, συχνά ενόσω ο Ωνάσης ήταν με άλλες γυναίκες στο σκάφος. Μια φορά, καθώς περιέπλεαν την ακτή της Νάπολης, ξέσπασε μια μικρή πυρκαγιά στο σκάφος, αλλά η Μαρία, βαριά ναρκωμένη, κοιμόταν και δεν άκουσε τον συναγερμό. Δεν υπήρχαν όρια, ούτε προσχήματα: ο Ωνάσης δεν νοιαζόταν πια πώς της φερόταν. Η ανιψιά του θυμάται ένα καβγαδάκι ανάμεσα στο ζευγάρι, το οποίο εξελίχτηκε σε μια βίαιη σκηνή, με τον Ωνάση να χαστουκίζει τη Μαρία φωνάζοντάς της μπροστά στους κατάπληκτους καλεσμένους: «Μόνο για πήδημα είσαι καλή. Και ούτε καν γι’ αυτό δεν κάνεις πια».
Ο Ωνάσης έκανε επίσης ενέσεις με ζωντανά κύτταρα προβάτων, τις οποίες του χορηγούσε ο δρ Νίχανς –του τις πούλαγε ως ισχυρό αφροδισιακό–, και άλλες, που τις έκανε μόνος του, με αμφεταμίνες, στεροειδή και τεστοστερόνη για να δυναμώνει τη φυσική αντοχή του. Ωστόσο αυτές οι ουσίες τον έκαναν απρόβλεπτο και βίαιο. «Ήξερε πού να σε χτυπήσει ώστε να σε τραυματίσει», έλεγε η Μαρία «αλλά να μη φαίνεται το πρωί». Δικαιολογώντας τη συμπεριφορά του, ο ίδιος έλεγε: «Όλοι οι Έλληνες χτυπάνε τις γυναίκες τους: αυτός που αγαπάει πολύ δέρνει και πολύ».
https://www.iefimerida.gr/stories/maria-kallas-agnostes-istories-xylo-onasi
XD
Δημοσίευση σχολίου