Από τα πανάρχαια χρόνια ο άνθρωπος έψαχνε την ευτυχία. Αναζητούσε τα μυστικά και τις συνταγές που θα τον έκαναν ευτυχισμένο. Το θεωρούσε μια πολύ δύσκολη και ιδιαίτερα πολύπλοκη υπόθεση. Είναι όμως έτσι;
Έχουν διατυπωθεί τόσες θεωρίες και απόψεις για την ευτυχία που αμφιβάλλω αν έχουμε κάτι περισσότερο να προσθέσουμε. Στο άσραμ επιμένουν πως βγήκαν τη λύση του προβλήματος. Και την αποδίδουν με μια λέξη που στα ελληνικά μεταφράζεται "αποστασιοποίηση".
Μας προτρέπουν να εξασκηθούμε να βλέπουμε όλα τα πράγματα γύρω μας, ακόμα και τους εαυτούς μας, κρατώντας μια απόσταση. Όπως βλεπουμε μια ταινία ή εναν ποδοσφαιρικό αγώνα.
Να τα θεωρούμε όλα προσωρινά και δανεικά. Να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν μας ανήκει. Απλά η ζωή μας έδωσε κάποια πράγματα ή καταστάσεις να τα διαχειριστούμε. Να τα απολαύσουμε όσο τα έχουμε και στη συνέχεια να αποδεχτούμε ως κάτι πολύ φυσιολογικό τον αποχωρισμό τους.
Σα να νοικιάζεις ένα αυτοκίνητο για να κάνεις τις βόλτες σου. Όταν έρθει η ώρα να το επιστρέψεις δεν λυπάσαι. Απλά σου μένει η ευχάριστη γεύση των διαδρομών που έκανες και των εμπειριών που βίωσες μαζί του.
Τελικά έχουμε δύο επιλογές. Η μία είναι να ζούμε διαρκώς με το άγχος και τον φόβο της απώλειας όσων αγαπάμε. Ή άλλη είναι να νιώσουμε σαν τυχεροί παραθεριστές στο "Ξενοδοχείο η Γη"!
Εμείς διαλέγουμε...
6 σχόλια:
Ώρα για tao te ching:
Η υπέρτατη αρετή είναι
Το να γεννάς χωρίς να νιώθεις ότι σου ανήκει αυτό που γέννησες,
Να χαίρεσαι κάτι χωρίς να νιώθεις την ανάγκη να το κατέχεις,
Να δρας χωρίς να απαιτείς ανταμοιβή,
Να καθοδηγείς τους ανθρώπους, χωρίς να τους επιβάλλεσαι.
Κάποιος που στέκεται στη μύτη των ποδιών, δε στέκεται σταθερά.
Κάποιος που τρέχει με φούρια, δεν θα πάει μακριά.
Κάποιος που προσπαθεί να λάμψει, σβήνει το ίδιο του το φως.
Κάποιος που πιστεύει ότι μπορεί να ορίζει τον εαυτό του,
Δεν μπορεί να γνωρίζει ποιος πραγματικά είναι.
Κάποιος που θέλει να εξουσιάζει τους άλλους, δεν εξουσιάζει τον εαυτό του.
Κάποιος που προσκολλάται στην εργασία του, δεν θα φτιάξει τίποτε αθάνατο.
Γι’αυτό, αν θες να ζεις σύμφωνα με το τάο, κάνε τη δουλειά σου και προχώρα.
Ο σοφός μπορεί να δει τη συνολική εικόνα, γι’αυτό και βλέπει με συμπόνια τα επιμέρους πράγματα.
Συνεχώς εξασκεί την ταπεινότητα και ξέρει ότι το υψηλό θεμελιώνεται στο χαμηλό,
Και η ευγένεια στην ταπεινότητα.
Δεν επιδιώκει να λάμπει σαν πολύτιμος νεφρίτης, αλλά αφήνει το τάο να τον σμιλέψει
Μέχρι να γίνει συνηθισμένος και αδιάφορος σαν ένα βότσαλο
Που το κλωτσάς και πέφτει, και πάλι πέφτει.
Όταν η φορολογία είναι υπερβολική και οι άνθρωποι πεινούν,
τελικά θα επαναστατήσουν.
Το ίδιο και όταν οι κυβερνήτες δεν ξέρουν πώς να δρουν αβίαστα.
Φρόντισε το καλό των ανθρώπων και εμπιστέψου τους – άφησέ τους ήσυχους.
Μόνο αυτοί που δεν νοιάζονται για τα αγαθά της ζωής,
Νοιάζονται πραγματικά για τη ζωή.
Μέσα στον κόσμο, το τάο δρα σαν να λυγίζει ένα τόξο.
Το επάνω του μέρος σκύβει και το κάτω του μέρος ανεβαίνει.
Διορθώνει αρμονικά κάθε υπερβολή και έλλειψη, ώστε να επέρχεται ισορροπία.
Παίρνει από αυτόν που του περισσεύει, για να δώσει σε αυτό που του λείπει.
Οι άνθρωποι όμως δεν δρουν με τον ίδιο τρόπο.
Στερούν από το φτωχό για να δώσουν στον πλούσιο.
Ως πότε μπορεί ο φτωχός να δίνει;
Μόνο ο σοφός μπορεί να δίνει συνέχεια, επειδή δεν έχει τέλος ο πλούτος του.
Αυτό το καταφέρνει επειδή
Δρα χωρίς να περιμένει ανταπόδοση,
Πετυχαίνει χωρίς να τον ενδιαφέρει η αναγνώριση,
Και δεν πιστεύει ότι είναι καλύτερος από τους άλλους.
Τα αληθινά λόγια δεν είναι κομψά, τα κομψά λόγια δεν είναι αληθινά.
Οι σοφοί άνθρωποι δεν διαπληκτίζονται, όσοι διαπληκτίζονται δεν είναι σοφοί.
Ο σοφός είναι αυτάρκης και νιώθει ότι έχει αρκετά.
Δίνοντας στους άλλους νιώθει ότι έχει ακόμα περισσότερα.
Βοηθώντας τους άλλους, νιώθει ακόμα πλουσιότερος.
Όπως το τάο θρέφει χωρίς να εκβιάζει, έτσι κι ο σοφός οδηγεί χωρίς να επιβάλλεται.
ΥΓ: Αυτό που λέει για λυγισμένο τόξο το αναφέρει κάπου και ο Επίκουρος αν δεν απατώμαι. Μαντέψτε ποιος αντέγραψε ποιον.
O στωικισμός και ο επικουρισμός είναι δημιουργήματα των ελληνιστικών χρόνων. Δηλαδή της εποχής που ο αιγαιακός κόσμος επικοινωνησε ουσιαστικά με την Ανατολή...
Και την εποχή των προσωκρατικών επικοινωνούσαν με άπω ανατολή μέσω περσικής αυτοκρατορίας έστω και έμμεσα. Τα ξέρεις αυτά.
Πολύ σωστό! Ειδικά από τι στιγμή που οι Πέρσες κατέλαβαν τα μικρασιατικά παράλια και κάποια απ τα κοντινά νησια...
https://www.youtube.com/watch?v=UsGdG2uxS04
Ο Παρμενίδης άκουγε για κενό ουρανό ή άτμαν και βράχμαν και φαντασιωνόταν τέλειες και αμετάβλητες σφαίρες, ο Δημόκριτος αναλλοίωτα άτομα και ο Ηράκλειτος νόμους της κοινωνίας βασισμένους σε κοσμικές δικαιοσύνες δικής του επινόησης (κοσμικός λόγος και τρίχες κατσαρές). Οι τύποι ήταν πραγματικά επικίνδυνοι για την ανθρώπινη κοινωνία. Αν ζούσαν σήμερα οι προσωκρατικοί με τον εξτρεμισμό τους και την έλλειψη ανθρωπισμού τους θα κατέληγαν είτε στη φυλακή ή σε κάνα τρελοκομείο. Αυτό το καινοφανέστατο απλό πράγμα δεν μπορεί να το αντιληφθεί ο ρωμιός μελετητής και οι αρχαιολάγνοι.
Στην αρχαία Ινδία και Κίνα μίλαγαν για υποκειμενική (άτμαν) και αντικειμενική πραγματικότητα (βράχμαν) ή για συμπληρωματικότητα των αντιθέτων και αυτοί ονειρεύονταν πρώτες αρχές (υλικές ή ιδεατές). Ήθελαν σώνει και καλά να βάλουν τα δύο πόδια του πολίτη της εποχής στο ένα παπούτσι. Δεν είχαν καταλάβει απολύτως τίποτε από τί ήθελαν να πουν οι αντιλήψεις από ινδουισμό, τάο, ζεν και τα σχετικά. Π.χ. στο ζεν (που δεν υπήρχε τότε, αλλά όμως αποτελεί το αποτέλεσμα του αμαλγάματος βουδισμού με ταοισμό) ο σκοπός είναι ο φυσικός εαυτός και τίποτε περισσότερο. Να συμπεριφερόμαστε δηλαδή φυσικά και όχι να προσπαθούμε να συλλάβουμε νοητά πρώτες αρχές για να την πούμε στο ιερατείο της εποχής που ήταν με τους μεγαλογαιοκτήμονες, ενώ οι ίδιοι υποστήριζαν την ανερχόμενη τότε πλουτοκρατική τάξη των μεγαλέμπορων και μεγαλοβιοτεχνών.
https://el.wikipedia.org/wiki/Είναι
"Στην φιλοσοφία του, ο Ηράκλειτος, εισάγει την έννοια του «λόγου», κατά τον οποίον, όλα στον κόσμο γίνονται λογικά, σύμφωνα μ' έναν αυστηρό νόμο της φύσης, ασχέτως με το αν αυτός ο νόμος γίνεται αντιληπτός από τους ανθρώπους. Το ανθρώπινο λογικό, είναι και αυτό απόρροια του «λόγου». Με τον τρόπο αυτό, οι διάφορες αξίες, όπως η δικαιοσύνη και ηθική, πηγάζουν επίσης από τον κοσμικό «λόγο». Κατά τον Ηράκλειτο, η έννοια της θεότητας είναι μια έκφραση του ενδοκοσμικού νου, που δημιουργεί την φύση, την ιστορία, την θρησκεία, το δίκαιο, την ηθικότητα."
https://el.wikipedia.org/wiki/Ηράκλειτος
Περισσότερα άλλη φορά.
Δημοσίευση σχολίου