Αχαμνούλης και λευκός στην αφρικανική τερατούπολη! (Γ' - Ο Άγιος Στριφτάκιας)

Απ' το πρώτο κι όλας βράδυ έπιασα σχέσεις με τον υπεύθυνο του ξενοδοχείου. "Ξενοδοχείο" κατ' ευφημισμόν βέβαια. Καθώς το μπάτζετ μου είναι πολύ χαμηλό, βρήκα ένα δωμάτιο σε έναν όροφο με κοινή τουαλέτα, ντουζιέρα και κουζινίτσα. 

Ο τύπος που σας λέω, ανέλαβε τον δύσκολο ρόλο να με εισαγάγει στο σκοτεινό πνεύμα της τερατούπολης. Έχει μακριά γκρίζα και λιγδιασμένα μαλλιά, λίγο καμπούρης, τα πόδια του γυμνά και πρησμένα. 

Τα απογεύματα έστριβε συνέχεια τρίφυλλα και πολλά τα μοίραζε με αξιοθαύμαστη γενναιοδωρία. Του έβγαλα το παρατσούκλι "Άγιος Στριφτάκιας"! Μια Δανέζα αλητοτουρίστρια του βρήκε κάτι εξίσου καλό: τον αποκαλούσε "φούμα-κάπνα"!

Για κάποιο λόγο ο Άγιος Στριφτάκιας με συμπάθησε ιδιαίτερα. Μου έλεγε συνεχώς να αποφεύγω τους "ουαχάλα", δηλαδή τους μπελάδες κατά την τοπική γλώσσα. Έτσι και με τσάκωνε η αστυνομία, θα με πέταγαν σε ένα μπουτρούμι και μάλλον δεν θα ξανάβλεπα τον ήλιο...

Το βράδυ που έλειπα η αστυνομία μπούκαρε στο ξενοδοχείο και έψαχνε για ναρκωτικά. Κάποιοι πρόλαβαν να καταπιούν τα τσιγάρα που κάπνιζαν. Άλλοι πέταξαν τις καβάτζες τους στη λεκάνη της τουαλέτας. 

Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη. Μόλις επέστρεψα τους βρήκα να προσπαθούν να ψαρέψουν απ' τον βόθρο τα πεταμένα ναρκωτικά. Και τον Άγιο Στριφτάκια σε κατάσταση υστερίας να φωνάζει: "Φέρτε μου να καπνίσω τη λεκάνη"!

Εντάξει, οκ. Δεν με σήκωνε άλλο το κλίμα. Αποφάσισα να αλλάξω περιβάλλον. Βρήκα ένα δωμάτιο λίγο ακριβότερο αλλά τουλάχιστον θα μπορούσα να κοιμηθώ κάπως ήσυχος...

Όταν αποχαιρέτησα στον Άγιο Στριφτάκια, έσπευσε να μου δώσει τις τελευταίες συμβουλές:

"Για να επιβιώσεις σ' αυτή την πόλη, για να μη σε ληστέψουν και σε βιάσουν, πρέπει να δείχνεις τρελός. Να περπατάς με ένα καδρόνι στον ώμο και να ουρλιάζεις ενάντια στους μπάσταρδους φασίστες, στους συνωμότες κομουνιστές, ό,τι σου 'ρχεται στο κεφάλι τέλος πάντων. Κι όλοι οι άνθρωποι θα κάνουν στην άκρη για να περάσεις"...