Αχαμνούλης και λευκός στην αφρικανική τερατούπολη! (ΙΕ' - Τώρα ό,τι ζήσουμε!)

 

Το πάρτι έγινε στο διαμέρισμα ενός ουρανοξύστη. Το βάφτισα "σπίτι διερχομένων μπελάδων"!

Στην πόρτα μια καλλίγραμμη νεαρή μοίραζε τρία σφηνάκια κι έναν μπάφο. "Είναι το εισιτήριο για την είσοδο", έλεγε.

Αμέσως μετά υπήρχε ο "κάδος της απελευθέρωσης". Στέκεσαι μπροστά του, σκέφτεσαι ό,τι πρόβλημα σε απασχολεί και το ρίχνεις μέσα. 

Υπάρχει και μια επιγραφή με μεγάλα γράμματα: "Γάμα το νοίκι, τη δουλειά, το αφεντικό, την οικογένεια, την πατρίδα! Είσαι Ελεύθερος!".

Πιο μέσα ο κόσμος στροβιλίζεται στον ρυθμό της δυνατής μουσικής. Κορμιά σε έξαλλη κατάσταση, σφύζουν από ενέργεια, ένταση, προσδοκία. Άγριος ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα. Θηλές σκληρές, δάχτυλα ανάμεσα σε μπούτια, ακαταμάχητες λυγερές μέσες, μάτια που σε κοιτάνε πολύ χαμηλά.

Κυαλάρω μια τύπισσα που στο λαιμό της κρέμεται ένα μενταγιόν που έλεγε ΣΕΞ με κεφαλαία. Την πλησιάζω και απλά τη φιλάω σ' εκείνο το απαλό, γλυκό σημείο που ο λαιμός ενώνεται με τον ώμο. Σε λίγο τα στόματα σμίγουν. 

"Ας ζήσουμε κι ας γαμηθούμε ζόρικα", μου λέει. "Τίποτ' απ' όλα αυτά δεν θα είναι αληθινό το πρωί!"...