Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Νομίζω πως την ξεπέρασα την πρώην! (Ημερολόγιο χωρισμού - Ζ')

Νομίζω πως είμαι σε καλό δρόμο. Ξεπερνάω την πρώην μου με ταχύτατους ρυθμούς!
Είδατε; Την λέω ήδη "πρώην". Έπαψα να χρησιμοποιώ ακόμα και τ’ όνομά της.
Σιγά-σιγά οι καλές μέρες γίνονται περισσότερες απ’ τις κακές. Δεν περνώ πλέον από τα μέρη που συχνάζαμε μαζί. Δεν έχω ανάγκη από εργασιοθεραπεία. Ξανάρχισα να διαβάζω "Γαύρο", δεν τη θάβω κι έπαψα ν’ ακούω στ’ αυτιά μου τη γκρινιάρα φωνή που μου ’λεγε "δεν πρόκειται ποτέ να βρεις τη γυναίκα των ονείρων σου"!
Παρατηρώ τον εαυτό μου τις τελευταίες μέρες και διαπιστώνω πως έχω αλλάξει, δεν είμαι ο ίδιος. 
Μαθαίνω ν’ αντιμετωπίζω μόνος τις ανάγκες μου κι αυτό μου δίνει μια αίσθηση αυτοπεποίθησης. Νιώθω να ξαναπαίρνω τη ζωή στα χέρια μου.
Γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου, διαπίστωσα πως η μοναξιά δεν είναι τόσο φοβερή όσο νόμιζα, πως δεν έχω κανέναν ανάγκη, πως η εμμονή σε αποτυχημένες σχέσεις είναι απλά μια άσκοπη σπατάλη χρόνου και ενέργειας.
Αν το καλοσκεφτούμε, κι αυτό ας μην ακουστεί εγωιστικό, το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Κι αυτός, με λίγη προσπάθεια, μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος μας. Άρχισα να χαίρομαι τη συντροφιά του εαυτού μου και διαπιστώνω πως αυτό με κάνει πιο ελκυστικό και ερωτεύσιμο...
Σιγά-σιγά ξανανακαλύπτω τα ωραία της εργένικης ζωής:
- Πάω για ύπνο ό,τι ώρα θέλω και μπορώ να κοιμηθώ αμέσως.
- Όταν οι κολλητοί μου γκρινιάζουν για τις γυναίκες τους, λέω "δόξα τω θεώ, καλά είμαι!".
- Μπορώ να μείνω στο κρεβάτι όλο το σαββατοκύριακο χωρίς να είμαι αναγκασμένος να πάω με την καλή μου στο καρφούρ ή στα τζάμπο, ούτε να επισκεφτώ την πεθερά μου τη φάλαινα ή τον κουνιάδο μου το δυσκοίλιο!
- Δεν υπάρχει λόγος να το παίζω καλός με τις κάργιες τις φίλες της, δε δίνω λογαριασμό σε κανέναν, κάνω ό,τι μου καπνίσει και μπορώ να πάω ακόμα και στη Τανζανία, που λέει ο λόγος, αν έτσι γουστάρω.
- Και το σπουδαιότερο: δεν θα πρέπει να απαντάω στην εκνευριστικότερη ερώτηση έβερ που μπορεί να σου κάνει γκόμενα: "τι θα γίνει με τι σχέση μας;". Που, φυσικά, μεταφράζεται "πότε θα φορέσω κι εγώ νυφικό;".

7 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Παρηγορια στον αρρωστο....

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με την προαναφερθησα

Άθη είπε...

Μπράααβοο παιδί μου!μπράααβο το καλό μας...ε,εμ..ναί...εσύ καλά τα λες.....αλλά καλά θα κάνεις,(σε συμβουλέυω) να αφήσεις αγαπητέ τους...'λεονταρισμούς'ότι και καλά δ εν χρειάζεσαι κανέναν...κλπ,κλπ..επειδή πρώτον η μοναξιά είναι ύπουλη (ναι, η καριόλα)και πολλές φορές παίζει περίεργα παιχνιδάκια με το μυαλό σου στο λέω ε γώ που΄χω κάνει σπουδή (στη κυριολεξία όμως οκ?) στη μοναξιά)-κι όσο και αν λέμε ότι θα θέλαμε να ζούμε μό-νοι χωρίς την ανάγκη των άλλων-ε,α υτό κάποτε το..μό-νοι μας πονά και κάπου)..κι επίσης να αφήσεις τους..'λεονταρισμούς' σου επειδή η...'καψούρα' είναι επίσης ύπουλο πράγμα (ναι,η άτιμη) κι αυτή! και μπορεί να σε ξανά-χτυπήσει ή να σου ξανά-χτυπήσει την πορτούλα της καρδιάς σου από'κεί που δ εν το περιμένεις καν..(με άλλο άτομο φυσικά)..οκ?...στο λέω επειδή κι εγώ έτσι έλεγα,μαλακίες εις στο τετράγωνον ότι και 'καλά δ εν θα ξανάερωτευθώ,δ εν θα ξανά-ανοίξω πο-τέ την καρδιά μου για κ α νένα και παπαριές)...κι όταν μπήκε ο δημοσιογράφος στη ζωή μου..ε,είδα τον ουρανό σφοντίλι που λένε..είδα αγγελάκια,αστεράκια πεταλουδίτσες...κλπ,κλπ..γι'αυτό άστο...πεταλούδες στο στομάχι που λένε...αυτό...ε,γι'αυτό σου λέω...καλησπέρες..και φιλάκια..

Ψονθομφανήχ είπε...

Βλέπω ομονοήσατε Χριστουνούλα και Πελαγία!
Θα ’λεγα, μάλλον, παρηγοριά στον μπάκουρο!

Ώστε πήρες διδακτιρικό στη μοναξιά Αθούλα! Αλλά αυτός ο αντίζηλός μου ο δημοσιογράφος, στο στομάχι μού κάθεται...

Άθη είπε...

Ε,εμ...καλημέρες αγαπητέ και φίλοι...ε,εμ...ναί,μπορεί να σου..'κάθεται στο στομάχι'όπως λες ο....'αντίζηλος'?....(δ εν νομίζω πως υπάρχει λόγος να μιλάμε,για αντί-ζηλίες από τη στιγμή που δ εν υπάρχει τίποτε απολύτως εδώ που να μπορεί να θεωρηθεί 'αντιζηλία'...ίσως!!)...μπορεί να σου 'κάθεται στο στομάχι'όπως λες λοιπόν ο...'αντίζηλος'...όπως τον αποκαλείς)...αλλά ντάξει τι να κάνουμε καλό μου...πάντα θα υπάρχει κάπου και κάποιος...'αντίζηλος'...όπως λες...που πάντα θα έχει,πο-λύ περισσότερα 'προσόντα'από εμάς και πο-λύ περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει α υτός τη...'μάχη της..αντί-ζηλίας'...!!!έτσι είναι και οι κανόνες της φύσης άλλωστε...!!!τα αρσενικά πολεμούν,μεταξύ τους και α υτό που θα φανεί,το δυνατότερο θα κερδίσει και το δικαίωμα,να είναι τελικά ο σύντροφος του θυληκού και να τεκνοποιήσει μαζί του...έτσι είναι η φύση, τι να κάνουμε καλό μου??....καλημέρες και καλή Κυριακή..και...χρόνια πολλά στους Νίκους της μπλογκόσφαιρας σήμερα...που γιορτάζουν!!!....

Ταξιάρχης είπε...

Τον προκαλώ σε μονομαχία προβατο-κουρέματος!
Όποιος κουρέψει πρώτος ένα κριάρι 80 κιλών θα σε κερδίσει χρυσόμαλλο δέρας!

Άθη είπε...

Μπούααααχαααχαχαααααχαχαααχαααχααα!βλακειούλες...απογευματινές...γελάσαμε και σήμερα...χοοοχοοοχοοοχοοοχοοοχο!...ε,εμ δ εν νομίζω, ότι και να γίνει α υτό (που ντάξει δ εν πρόκειται,με τίποτε όμως)...διότι απλά ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας...)ε,ότι θα αλλάξει κάτι....οπότε...καλησπέρες...