Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Γυναίκες που βασάνισα και με βασάνισαν... (Ε’ - Ζωή)

Ας αρχίσω με λίγη αυτοκριτική για να μη λέτε πως μεροληπτώ.
Κατ' αρχήν τα βράδια, για να με πάρει ο ύπνος, έχω το χούι να διαβάζω φιλοσοφία. 
Την περίοδο που συζούσα με τη Ζωή είχα φάει φλασιά με τους Στωικούς και μελετούσα βαθυστόχαστα τα περί απάθειας, εναρέτου βίου, αυτοκυριαρχίας κ.λπ. Προφανώς, μετά απ' όλ' αυτά, δεν είχα καμιά διάθεση για εμπαθείς καταστάσεις όπως το σεξ...
Η καημένη η Ζωούλα αναγκάστηκε να μελετήσει πολύ για να μου βρει το "φιλοσοφικό αντίδοτο". Έτσι, ένα βράδυ μου πέταξε το ... "Οι Αριστοτελικοί άφηναν στη ζωή τους κάποιο περιθώριο για μετριασμένα πάθη, γιατί αλλιώς ο άνθρωπος γίνεται ένα ψυχρό κι αναίσθητο ρομποτάκι"!
Κι έμεινα Παυλόπουλος...
Τα σαββατοκύριακα ήταν αφιερωμένα στο Θρύλο. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, αντρικό και γυναικείο. Παρασκευή βράδυ έβαφα το πρόσωπό μου στα ερυθρόλευκα και ξεβαφόμουν Δευτέρα πρωί.
Η καημένη η Ζωούλα είχε μετατραπεί σε "χήρα του γουίκ-εντ"!
Τη θυμόμουν μόνο στα ημίχρονα και στα τάιμ άουτ, και τότε για να τη διατάξω να πεταχτεί στην κάβα να φέρει ένα καφάσι μπύρες.
Η έχιδνα η κολλητή της τη συμβούλευε: "Σφύριξε κι εσύ τάιμ άουτ και στείλε στον πάγκο το μαλάκα"!
Στο σπίτι δεν έκανα απολύτως τίποτα. Από τη στιγμή που έμπαινα στην πόρτα και πέταγα τις κάλτσες μου στο νυχτολούλουδο, όλες τις δουλειές τις θεωρούσα "γυναικείες"! 
Η κόμπρα η κολλητή της τη συμβούλευε: "Η μόνη γυναικεία δουλειά είναι να ξεφορτωθείς έναν άχρηστο"!
Ένιωθα την ανάγκη να έχω πάντα το "πάνω χέρι". Ούτε το τηλεκοντρόλ δεν άφηνα να χειρίζεται η Ζωίτσα. Λες κι αυτό το μαραφέτι ήταν η αρχή και το τέλος της ύπαρξής μου.
Στην περίπτωση αυτή, η οχιά η κολλητή της δεν με έθαβε. Γιατί γούσταρε να πίνουν παρέα καφεδάκι την επόμενη και να της διηγείται τι έκανε ο Σουλεϊμάν κι ο βεζίρης του...
Η αλήθεια είναι πως συμπεριφερόμουν γενικά κάπως απαράδεκτα. Σε βαθμό που η Ζωή άρχισε να αναπολεί τον πρώην της. Ο τεμπέλης, άξεστος και βαρετός παλιός εραστής της έμοιαζε μπροστά μου σαν το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού.
Η δεντρογαλιά η κολλητή της πέταγε πάλι το δηλητήριό της: "Αναρωτιέμαι πώς σου ήρθε και πήρες προς τα πίσω τη σκάλα της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους", της έλεγε...
Εκείνη την περίοδο ήμουν όντως κολλημένος με την πρώην μου. Συχνά αποκαλούσα τη Ζωή με το όνομα Εκείνης. Στον ύπνο μου, στη μέση μιας συζήτησης, ακόμα κι όταν κάναμε σεξάκι. 
Φυσικά, προσπαθούσα να το κουκουλώσω με τις κλασσικές μεθόδους: επέμενα πως παράκουσε, όταν είχα προφέρει ήδη την πρώτη συλλαβή το γύριζα σε μια αλλόκοτη παραλλαγή του ονόματος της Ζωούλας κ.λπ.
Η σαύρα η κολλητή της ήταν κάθετη: "Αν δεν μπορεί να πει τ' όνομά σου ακόμα κι όταν το 'χεις γράψει στο κούτελο ή στην πλάτη σου, τότε ξέχνα τον"!
Υποτίθεται πως ξεκίνησα με αυτοκριτική, για να συνεχίσω με τα "άκυρα" της Ζωής. Αλλά, όσο κι αν προσπαθώ να θυμηθώ κάτι αρνητικό σ' αυτή την κοπέλα, δεν βρίσκω τίποτα!
Το μόνο ίσως κακό ήταν πως είχε μνήμη καμήλας. Το συνειδητοποίησα στον τρόπο που με σούταρε:
"Θυμάσαι την πρώην σου που σε αποκάλεσε γάιδαρο και σε πέταξε έξω απ' το σπίτι της? Να, λοιπόν, που θα σου ξανασυμβεί εδώ και τώρα! Η ιστορία επαναλαμβάνεται! Άι σιχτίρ, μαλάκα"!
Δεν πολυστενοχωρήθηκα.
Αλλά δεν μπορείτε να μου βγάλετε απ' το μυαλό πως τα τελευταία της λόγια δεν τα σκέφτηκε η ίδια, αλλά ο κροταλίας η κολλητή της...

6 σχόλια:

akrat είπε...

το ότι είστε ερωτηδεύς είναι γνωστόν...

πείτε μας και πρακτικάς συμβουλάς... πλιζ...

χαίρομαι που σε ματαβλέπω φίλτατε.

Ψονθομφανήχ είπε...

Τι πρακτικάς συμβουλάς να δώσει ο "βασιλεύς της χυλόπιτας" βρε συ Άκρατ;

Άθη είπε...

Εεε,εμ.....χαίρετε καταρχήν αγαπητέ ιδιοκτήτα του ιστολογίου..και εεε.εμ..και αγαπητοί λοιποί αναγνώστες...ε,εεε.εμ...ντάξει αγαπητέ ΜΗΝ τα θες κι ό-λα δικά σου οκ?...κάπου είχε και δίκιο η άμοιρη η κοπέλα οκ?..ε,είναι λίγο?ή πάααρα πο-λύ κάπως? να ανέχεται κατά πρώτον τις όποιες 'παράξενιές σου'...με χειρότερη αυ τήν που την 'προσφώνησες' με το όνο μα της πρώην σου (ε,ΕΛΕΟΣ ΡΕ ΣΥ ΦΙΛΑΡΑΚΟ ΛΕΜΕΕΕΕ!) Έ, Ο ΧΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ Ο ΝΟ ΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΣΟΥΥΥ ΠΙΑΑΑΑ! Ε, ΑΥΤΟ ΠΑΡΑ-ΠΆΕΙ ΛΈΜΕΕΕ!) κατά τη διάρκεια της σεξ.επαφής!!!!!!!!!!!ε, τρελλό σπάσιμο...ε, ε άν μου το'κανε εμ έ να κάποιος α υτό θα τον έστελνα με 'συνοπτικές διαδικασίες'..και σε χρόνο dt....ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΛΕΜΕ....(ε,εμ...ευτυχώς δ εν μου έτυχε παρά το ότι είχα να κάνω, με πάααρα πολλούυς μαλάκες στη ζωούλα μου να 'υποστώ και α υτή τη μαλακία' ευτυχώς κα νείς α πό αυτούς δ εν έτυχε να με αποκαλέσει με το όνο μα κάποιας άλλης και κυρίως πάνω στο σέξ..)..ειδαλλιώς θα'τρωγε τα χαστουκια της ζωής του και θα'παιρνε πόδι με τη μία...) γιανά μη πω και για τις άλλες 'παραξενιές' σου που απορώ π ως τις ανέχτηκε η κοπέλα οκ?)....αλλά κι εσύ ρε παιδί μου..τι αναισθησία είναι πια α υτή...που αντιμετωπίζεις τους χωρισμούς...σου..μιλάμε τέρας αναισθησίας...τι άλλο να πω...καλησπέρες...κι εύχομαι να αλλάξεις κάποτε..'τακτική' διότι..'δεν σε βλέπω καθόλου μα καθόλου καλά στο άμεσο μέλλον,'όπως έχω πεί και σε άλλους φίλους (κι εκτός ιντερνέτ)...καλησπέρες.....

Ψονθομφανήχ είπε...

Ώστε ξεπέρασα σε γαϊδουριά και τους απαίσιους δύο πρώην σου Αθούλα;
Να χαρώ για την πρωτιά ή να λυπηθώ;
Έλα μου ντε...

Άθη είπε...

Ε,εμ...δε ν θα'λεγα πως έχεις λόγο να χαίρεσαι αγαπητέ και ΚΑΘΟΛΟΥ όμως οκ? καθότι τους δύο μαλάκες πρώην μου...ε,εμ...ΔΕΝ νομίζω πως θα υπάρξει ποτέ άλλο χειρότερο...'γαϊδούρι'που να τους ξεπεράσει σε γαϊδουριά,αναισθησία? καθότι ήταν και οι δύο ΒΟΔΙΑ με ό-λη τη σημασία της λέξης οκ? (και ιδιαίτερα ο ένας ο...συγχωρεμένος...μιλάμε ΤΟ ΒΟΔΙ έτσι?)...γινάταν ευαίσθητος και...μυξόκλαιγε σα γυναικούλα ΜΟΝΟ όταν φορούσε το...'πρωσοπείο' του αδικημένου θύματος τάχαμου που δ εν ήταν πο-τέ κάτι τέτοιο..οκ? ουδέ-ποτε όμως οκ?..(ο αδικημένος της μακρό-χρονης και πολύ πονεμένες και φθηνής ιστοριούλας μας,ήμου ΠΑΝΤΑ Ε ΓΩ ΟΚ??)...κι όταν το'παιζε..'κακομοίρης' γιανά με πείσει να ξανά-πηδηχτώ μαζί του..ή γιανά επιστρέψω δίπλα του και να τραξήξω ξανά και ξανά τα ίδια όπως και παλιότερα,(όπως είχε κάνει και την τελευταία φορά που αποφάσισε να μου κάνει ξανά τη ζωή μπουρδέλο λίγα χρόνια πριν πεθάνει)...α υτό...δ εν νομίζω ότι θα υπάρξει όμως μεγαλύτερο βόδι αναισθησία,απονιάς,μαλακίας..από α υτούς τους δύο...ούτε καν κι ε σύ ακόμη...χοοοοοχοοοχοοοχοοοχο! κι ε σύ ακόμη (όπως λες εδώ) είσαι αγγελούδι μπροστά τους..χαααααχαααχααααχααα! (γιανά λέω έτσι ε γώ φαντάσου τι μου έκαναν τα...βόδια...) καλησπέρες...

Ψονθομφανήχ είπε...

πού θα πάει, θα τους ξεπεράσω...