Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Στη Λούτσα ακόμα κι οι υποχόνδριοι πηδάνε!

Δεν ξέρω γιατί, αλλά, εξ ανέκαθεν που λένε, ο "Ιππόκαμπος" στη Βραυρώνα μου ανέβαζε τη λίμπιντο.
Δεν είμαι και πολύ της θάλασσας αλλά φόρεσα το μαγιουδάκι μου, άραξα σ’ ένα σκιερό τραπεζάκι κι άφησα τους κολλητούς μου να παν να ψηθούν στην αμμουδιά.
Η αλήθεια είναι πως το μαγιό μου είναι πολύ παλιομοδίτικο. Σαν τα κοντοπαντέλονα του βρετανικού στρατού το 1941! Αλλά κάτι τέτοια ρετρό είναι που με κάνουν γοητευτικό και αποδεικνύονται μεγάλες γκομενοπαγίδες. Για σκεφτείτε το λίγο: ποιο γκομενάκι δεν θα ’θελε να γνωρίσει έναν "παράξενο κι εξωτικό τύπο";
Με το που πάω να καθίσω, "κόβω" λοξώς αριστερά ένα γκομενάκι να "καρφώνει" τον κώλο μου! 
Το μαγιό μου έχει τσέπες από κάθε μεριά αλλά σήμερα είχα ξεχάσει να βάλω στις κωλότσεπες βάτες για να "φουσκώνουν". Αλλά και πάλι έδειχνα "προσοντούχος". Οι πίσω τσέπες ήταν τίγκα στο χαρτικό. Από απλά χαρτομάντιλα μέχρι αποκόμματα εφημερίδων, διαφημιστικά έντυπα του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και τη "Φωνή Κυρίου" απ’ τον κυριακάτικο εκκλησιασμό...
Ένιωσα, που λέτε, τα μάτια της γκομενίτσας στον κώλο μου, διάβασα το μυαλό της που πάλευε να φανταστεί πώς θα ’ταν να ’χει χουφτώσει τα καπούλια μου κι ένιωσα όλη την ανατριχίλα που διαπέρασε το κορμί της, ξεκινώντας από χαμηλά κι ανεβαίνοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τα πάνω.
Ανταλλάξαμε μια στιγμιαία ματιά κι από κείνη τη στιγμή ξέραμε καλά πως μέχρι το βράδυ θα το "κάναμε"!
Σίγουρα δεν θα πηγαίναμε καρφί για πήδημα. Έπρεπε πρώτα να το "δουλέψουμε" λίγο. Προσποιηθήκαμε πως δεν είδε ο ένας τον άλλον. Αλλά πίσω απ’ τα κατάμαυρα γυαλιά μας παρακολουθούσαμε και την παραμικρή κίνησή του ...
Τον τελευταίο καιρό κάνω εντατικά μαθήματα αυτοβελτίωσης και αυτοπεποίθησης. Κι είμαι στα χάι μου. Νιώθω σαν παγωτό σοκολάτα που όλες οι γυναίκες θέλουν να γλείψουν!
Παίδες, το κόλπο πιάνει πάντα! Όταν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου εκπέμπεις κάτι, μια ενέργεια, μια ακτινοβολία και τραβάς σα μαγνήτης την επιτυχία...
Με κάτι ψιλοαφορμές, να τες και μαζεύτηκαν γύρω μου δυο-τρεις τσούπρες. Αλλά η γκόμενα απέναντι ατάραχη. Φαίνεται πως παρακολουθεί κι αυτή μαθήματα αυτοπεποίθησης. Σίγουρα σκεφτόταν: "Δεν ανησυχώ καθόλου, αφήνω τα τσουλάκια να μου τον ανάψουν κι εγώ μετά θα τον τρυγήσω"!
Ξαφνικά το μαγαζί αλλάζει είδος μουσικής. Από ένα βαρετό ντάπα-ντούπα βάζει κάτι πολύ χορευτικό.
Η τύπισσα απέναντι σηκώνεται, παραμερίζει τις τσούπρες-τσούλες, με σηκώνει κι αρχίζουμε να χορεύουμε. Δηλαδή, δεν χορεύαμε ακριβώς, απλά τριβόμασταν. Είχα να νιώσω έτσι απ’ το Γυμνάσιο κι είχα ξεχάσει πόσο ωραίο και γκαβλαδερό ήταν.
Ήμασταν σε δημόσιο χώρο κι αντιλήφθηκα πόση προσπάθεια κατέβαλε για να μην χουφτώσει τον κώλο μου κι όλα μαζί τα υπόλοιπα.
Ένιωσε το πράμα μου να σκληραίνει στην κοιλιά της κι άκουσε την ανάσα μου κοντά στο λαιμό της.
Οι γκόμενες καυλώνουν πολύ όταν καταλαβαίνουν πως ένας άντρας γίνεται "τούρμπο" εξ αιτίας τους.
Μέχρι κι εγώ άκουσα τη βαριά ανάσα μου. Σα να ’χα άσθμα! Και ξαφνικά ξύπνησε μέσα μου η υποχονδρίαση! "Λες να ’χω άσθμα;", αναρωτήθηκα. 
Δευτέρα, πρωί-πρωί, θα πάω για εξετάσεις...

7 σχόλια:

akrat είπε...

αααααα ναι συμφωνάω

πρωί πρωί στο νοσοκομείο

Άθη είπε...

Γειάσου αγαπητέ...και μα...τι σπάσιμο βρε π....στη μου...!! γκρρρρ! εδώ είχες στην αγκαλιά σου, ολόκληρη γκομενάρα, κι αντί...να...άντε μη πω τι αντί να..τώρα...ε,εσύ σκεφτόσουν παπαριές ότι μπορεί να'χεις άσθμα...και εξετάσεις στο νοσοκομείο..και παπαριές...και...γκρρρ...βρε ας, είχα κι εγώ 'κάποιον'...και θα σου'λεγα εγώ...άκου βρε ο βλακάκος που σκεφτόταν τα νοσοκομεία...μα τι σπάσιμο...άλλη φορά, να προσέχεις περισσότερο σε τέτοιες φάσεις...δε σκέφονται τέτοιες μαλακίες βρε στην ώρα της καύλας!...καλό μεσημεράκι....

Ψονθομφανήχ είπε...

Γι' αυτό σε πάω ρε Άκρατ!
Είσαι ο μόνος που με καταλαβαίνει πλέον...

Βρε Αθούλα, η υποχονδρίαση δεν ξεπερνιέται μ' ένα
"πρέπει" ή "δεν πρέπει".
Θέλει πολύ δουλειά και επιστημονική για να
ξεριζωθεί. Αν ξεριζωθεί...

Άθη είπε...

Καλησπέρες αγαπητέ...ε,εμένα μου λες?...έχεις δίκιο για ρώτα κι εμένα που έχω τρία (τρία!!) τέτοια άτομα στην οικογένειά μου, και τα δύο από αυτά σε πο-λύυυ βαριά μορφή...άστα...καλύτερα να προσπαθήσω, να το ξεχάσω..ότι υπάρχουν τέτοια άτομα στο στενό μου περιβάλλον...ρώτα κι εμάς τι τραβάμε,κάθε τρίς και λίγο...φρίκη...πραγματικά...καλησπέρες...

Ψονθομφανήχ είπε...

Λοιπόν, σας έχω νέα: δεν θα πάω τελικά για εξετάσεις άσθματος Δευτέρα πρωί.
Έκανα ιατρικό τεστάκι απόψε στο ΟΑΚΑ και βγήκα υγιέστατος.
Η φάση είχε ως εξής: πάμε με τους κολλητούς να δούμε το ματσάκι Λεβαδιακός-Θρύλος. Τους κολλητούς τους περνάω από 15 χρόνια και πάνω και με λένε "κωλόγερο".
Φτάνουμε, που λέτε, κατά τις 6:20 στο γήπεδο και βλέπουμε καμια κατοστή άτομα να σκαρφαλώνουν τα εξωτερικά κιγκλιδώματα του γηπέδου για να μπουν τζαπαρία.
Εμείς είχαμε εισητηριάκια, αλλά το θεώρησα πρώτης τάξεως ευκαιρία ν’ αποδείξω στα κωλόπαιδα πως μπορεί να πενηνταρίζω αλλά είμαι πιο αίλουρος από 2οάρηδες. Ωρμάω κι εγώ στα κάγλελα, σκαρφαλώνω και την ώρα που ετοιμάζομαι να πηδήξω μέσα μας την πέφτουν τα ΜΑΤ. Ευτυχώς είχα προλάβει να σαλτάρω και δεν έφαγα ροπαλιές σκαρφαλωμένος.
Αλλά οι πιστιρικάδες τα παίρνουν στην κράνα κι ορμούς στα ΜΑΤ με ότι έβρισκαν. Εκείνα πετούν δακρυγόνα και γίνεται κόλαση!
Όσους είχαν αναπνευστικό πρόβλημα τους κουβαλάγαμε τρέχοντας και δακρύζοντας στις πλάτες...

Εγώ δεν ένιωσα αυτυχώς κανένα αναπνευστικό πρόβλημα.
Αντιθέτως βγήκα και κερδισμένος.
Τις τελευταίες μέρες απ’ τα πολλά παγωμένα μπυρόνια είχα μια ψιλοφαρυφφύτιδα.
Δεν ξέρω τι διάολο είχαν αυτά τα χημικά της αστυνομίας αλλά εμένα με γιάτρεψαν εντελώς!

Άθη είπε...

Εεεε,εμ....καλημέρες αγαπητέ..και χααααααααααχααααααααααχαααααααααχααααχαχαχααχααααααααααχαααααααχαχαααααχαααα! καλέ τι ήταν α υτό? ούτε, σε ταινία του Φώσκολου, να έπαιζες! χοοοοχοοοχοοοοο! (ταινία δράσης εννοώ, όπως α υτές με τον Κούρκουλο, και τον Πρέκα)...χαααααχαχαααααχααα! μα καλά τι ανάποδος οργανισμός είν' αυτός? αν ήταν άλλος στη θέση σου, και είχε αναπνέυσει, α υτές τι παπαριές..θα'χε πάει στο νοσοκομείο σε 'ημιθανή' κατάσταση..κι εσύ....χοοοοοχοοοοοχοοοχοοχοοοοοο! πάντως έσκασα στα γέλια δε λέω...πάντως είναι καλό, που είσαι καλά και υγιέστατος....καλημέρες...και πάλι.....κι ευχαριστούμε για τη γερή ένεση γέλιου που μας έκανες σήμερα...τη χρειαζόμασταν και πο-λύ μάλιστα....

Ψονθομφανήχ είπε...

Δε λέω πως είμαι άτρωτος.
Στην αρχή ένιωσα κι εγώ φοβερό τσούξιμο στα μάτια,
στη μύτη, στο στόμα και στο λαιμό.
Αλλά σε μισή ώρα είχα ξανανιώσει!
Τουλάχιστον 20 χρόνια ζωής μου έδωσαν τα δακρυγόνα.

Τώρα που το σκέφτομαι... βλέπω κορακοζώιτους και πολλούς
κομμουνιστές που σε διαδηλώσεις έχουν καταπιεί τα
δακρυγόνα με το μπουρί!