Χθες βράδυ χάζευα τους σκουπιδιαρέους
να μαζεύουν τα πολύτιμα περιττά μας
κι αναρωτιόμουν
πόση αγάπη δεν υπάρχει στα έγκατα του κάδου.
Αναρωτιόμουν πώς αυτοί οι πολύτιμοι εργάτες του τιποτά μας, έρχονται κάθε βράδυ σταθερά, επαναλαμβανόμενα,
να ανασύρουν άδειες μπανανόφλουδες συναισθημάτων που κείτονται.
Ανοίγοντας το καπάκι να φτάνει πρώτη στα ρουθούνια
η δυσωδία παγιωμένων πεποιθήσεων,
αυτή η ύλη που εξαρχής πετιέται στη μηχανή
να πολτοποιηθεί μαζί με πλαστικές σακούλες
ανίκητων αγκυλώσεων,
κι όπως ήδη αναφέρθηκε
συναισθημάτων που ποτέ δεν αφέθηκαν να εκφραστούν καταπλακωμένα από άλλα πιο ποταπά
και γι' αυτό πιο δυνατά,
όπως ο φόβος κι ή ματαίωση.
Έτσι χάραξε μια άλλη μέρα!
8 σχόλια:
Ευχαριστώ ψόνθε! Με έχεις διορίσει επίσημο ποιητάρχη του βλογίου!...
με εκπλήσσει το πόσες επιδράσεις (ακούσιες μάλλον)
έχουν τα ποιήματά σου.
Π.χ., η αρχή και το τέλος αυτού του ποιήματος
είναι μπουκοφσκικά.
Η αρχική εικόνα των σκουπιδιαραίων θυμίζει τα
παρακμιακά επαγγέλματα του Μπουκόφσκι στο
"άνθρωπος για όλες τις δουλειές".
Και το τέλος μού θυμίζει ένα άλλο έργο του
που λέει πάνω κάτω... "ξύπνησα το πρωί, έχεσα, έκανα δυο εμετούς,
ξυρίστηκα, αρχίζει μια νέα μέρα..."
Στη μέση όμως το ποιήμα σου είναι φροϋδικό και νιτσεϊκό.
Μιλάς για απωθημένα, ματαιώσεις, για στερεότυπα και
νομίζω πως υπονοείς την άμεση ανάγκη επαναξιολόγησης της ζωής μας.
Ίσως και επανανοηματοδότησης.
Με δυσκόλεψε λίγο ο στίχος
" κι αναρωτιόμουν
πόση αγάπη δεν υπάρχει στα έγκατα του κάδου".
Οι περισσότερες ποιητές θα μπορούσαν να το γράψουν
χωρίς το "δεν".
Εσύ πετάς αυτό το "δεν" και τα τινάζεις όλα στον αέρα...
Επιρροές άθελες πρόφανως υπάρχουν. Άλλωστε όπως καλά γνωρίζεις, "όποιος γυρίζει, μυρίζει".. Πάντως για κριτικός το έχεις, και ύπερ του δέοντως!
ναι... φαίνεσαι μεγάλος "γυριστρούλης"!
Λες να είμαι η μετεμψύχωση του Ραφαηλίδη;
χαχα
Ραφαηλίδης, μέγας εκλαϊκευτής της ιστορικής επιστήμης. Μόνο σεβασμός!
Πολυ ομορφο! Χρονια πολλα!
Χρόνια πολλά και σε σένα Χριστινούλα.
Και καλή χρονιά..
Χρόνια πολλά και σε εσένα πεταλούδα! Σε ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου