Κεντράρισα κυρίως στα καπούλια της. Φορούσε μια μαύρη κολλητή φουστίτσα. Φοβερά κοντή. Καιγόμουν από επιθυμία ν' ακουμπήσω το χέρι μου πάνω τους.
Όταν τραβούσε βαθιές ρουφηξιές απ' το τσιγάρο της, να, όπως τώρα, ήταν ακαταμάχητη.
Αυτό το πουτανάκι βάλθηκε να μου ξαναθυμίσει τι σημαίνει πραγματική ζωή.
Νομίζω πως την Μ. την ξεπέρασα. Το συνειδητοποίησα χθες το βράδυ. Προσπάθησα να τη φαντασιωθώ για να τον παίξω. Το πέος μου ξανάπεσε χαλαρό. Αδιάψευστος μάρτυρας πως δεν μου λέει τίποτα πλέον...
Οι μακροχρόνιες σχέσεις μοιάζουν με το γάμο. Ένα πρωί βρίσκεσαι με μια γυναίκα εγκατεστημένος σ' ένα συμπαθητικό σπιτάκι κι αρχίζεις τα βιαστικά φιλιά το πρωί, τα συμβατικά χαμόγελα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις.
Περνούν τα χρόνια κι αυτό εσύ το ονομάζεις "ζωή"! Και ξαφνικά βρίσκεσαι αφυδατωμένος, μίζερος, δίχως πάθος.
Σκέφτομαι να το παίξω παραλής μήπως και με πάρει στα σοβαρά. Το χρήμα μπορεί να μην προκαλεί οργασμό, αλλά, όπως και να το κάνεις, ερεθίζει...
Υποθέτω πως πρέπει να φοράει κόκκινα δαντελωτά εσώρουχα. Τη φαντάζομαι να κάνει ντους κι εγώ να βλέπω το νερό να κυλάει στο σώμα της.
Έκατσε απέναντί μου με τα γόνατά της κολλημένα. Τι γεύση να έχουν άραγε τα στήθη της απόψε?
Τα μάτια μας άρχισαν να χαϊδεύονται.
"Τι δυστυχία να μην αγαπάς τίποτα?", σκέφτηκα.
Με αναστάτωσε η επιθυμία που είδα ν' αναβλύζει απ' τα μάτια της.
Είχε ένα χαμόγελο φτιαγμένο για την ευτυχία.
Σηκώθηκε, με πλησίασε και κάτι μου ψιθύρισε στ' αυτί. Αισθάνθηκα την καυτή ανάσα της δίπλα στον ώμο μου.
Μου άρεσε η πρότασή της.
Αλλά πριν βγούμε από το μπαρ πέρασα μια βολτούλα απ' την τουαλέτα.
Παιδιά, νόμος! Αν πρόκειται να βγεις από ένα μέρος νυχτιάτικα και να πας κάπου με τα πόδια, ειδικά σε τούτες δω τις κακόφημες συνοικίες, πρέπει να 'χεις απαραιτήτως κατουρήσει.
Μπορεί στην επόμενη γωνία κάποιοι τύποι να σε ξυλοφορτώσουν. Δεν είναι ανάγκη εκτός απ' το ξύλο που θα φας να υποστείς και την ταπείνωση να κατουρηθείς πάνω σου.
Είμαι παθός και μαθός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου