Δεν μπορεί να γνωρίσεις μια πόλη αν δεν περπατήσεις τα κακόφημα δρομάκια της. Έτσι, δεν μπορείς να γνωρίσεις μια χώρα αν δεν γυρίσεις την "βαθιά" επαρχία της.
Δεν θα μάθεις ποτέ την Αμερική αν δεν περπατήσεις το Τέξας, ούτε την Ελλάδα αν δεν περάσεις μια βολτούλα απ’ το Καρπενήσι...
Τριγυρίζω κι εγώ, όσο πιο διακριτικά μπορώ, την περσική επαρχεία και συλλέγω πληροφορίες κι εμπειρίες.
Οι γονείς κάνουν περιτομή στ’ αγόρια τους σε μικρή ηλικία, όπου ο πόνος είναι μικρότερος. Τα κομμένα πετσάκια τα μαζεύουν και τα πουλάνε σε στείρες γυναίκες που τα καταπίνουν γιατί πιστεύουν πως έτσι θα γεννήσουν παιδί...
Οι Πέρσες έχουν εμμονή με το μέλλον. Γι’ αυτό κι οι αστρολόγοι θεωρούνταν πάντα εξέχοντα πρόσωπα. Όπως και στην Ελλάδα, έτσι κι εκεί κυκλοφορεί σε εκατομμύρια αντίτυπα ένα βιβλιαράκι γεμάτο με προφητείες και προβλέψεις. Μόνο που δεν το λένε "Καζαμία" αλλά "τακβίμ"! Μέχρι και ποια μέρα είναι καταλληλότερη να φορέσεις τα νέα σου ρούχα λένε...
Πολλοί Πέρσες, που θέλουν να είναι πιο εντάξει με τη θρησκεία τους, αποφεύγουν τους μάγους και τους προφήτες και απευθύνονται κατευθείαν στους μουλάδες. Εκείνοι απαγγέλλουν μερικά ακατάληπτα λόγια κι ανοίγουν το Κοράνι σε μια τυχαία σελίδα κι αν το μάτι τους πέσει σε στίχο με θετικό νόημα τότε αποφαίνονται πως η υπόθεσή σου θα έχει αίσιο τέλος...
Ένας καημένος χωρικός ρώτησε τον μουλά του χωριού του αν θα ήταν προς όφελός του ν’ αγοράσει ένα βόδι και να προσπαθήσει να το μεταπωλήσει σε μεγαλύτερη τιμή. Ο ιερέας αποφάνθηκε θετικά, ο χωρικός αγόρασε το βόδι που δυστυχώς την επόμενη μέρα ψόφησε.
Ο τρισκατάρατος μουλάς είχε έτοιμη την δικαιολογία: "ο Θεός διέβλεψε πως τα κέρδη της μεταπώλησης θα διατίθονταν σε κραιπάλες, γι’ αυτό επέτρεψε να ψωφίσει το βόδι για να σωθεί η ψυχή του χωρικού"!
Πολύ της μόδας είναι κι η ονειρομαντεία. Οι αγύρτες μάντεις έχουν ένα βιβλίο με εικόνες νάνων και άλλες παράξενες μορφές για να τραβάνε την προσοχή. Τους δίνεις λίγα χρήματα, συμβουλεύονται το "μαγικό βιβλίο" και αμολάνε τις μπαρούφες τους.
Π.χ. για μένα πρόβλεψαν πως θα παντρευτώ μέχρι το Δεκέμβριο και θα πεθάνω ευτυχισμένος με δέκα παιδιά και τριάντα πέντε εγγόνια...
Νωρίς απόψε φτάσαμε σε μια επαρχία, ακριβώς απέναντι απ’ το νησάκι του Ορμούζ. Λέγεται, αν τη λέω σωστά, Μπαντέρ-Αμπασί. Δεν έχω γνωρίσει πιο καταραμένο τόπο. Ακόμα κι οι ντόπιοι μεταναστεύουν τους καλοκαιρινούς μήνες!
Εκεί φυσάει ένα είδος καυτού ανέμου που μπορεί κυριολεκτικά να σε σκοτώσει! Οι Άραβες τον λένε "ελ-σαμιέλ", δηλαδή "δηλητηριώδη άνεμο"! Μπροστά του ο λίβας είναι δροσερή αύρα!
Μόλις ο Πέρσης συνοδός μας αντιλήφθηκε πως ο άνεμος πλησιάζει, μας διατάζει να πέσουμε στο έδαφος μπρούμυτα και να καλυφθούμε καλά με τα πανωφόρια μας.
Μένουμε έτσι για περίπου μισή ώρα. Μέχρι ο δαιμονικός αέρας να ξεθυμάνει. Αυτός ο άνεμος μπορεί να σε κάψει σα να σε χτύπησε κεραυνός. Ειδικά εμάς που είμαστε άμαθα από καούρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου