Δύσκολα να γλυτώσω το ζουρλομανδύα!

Τον τελευταίο καιρό σα να ’χω αλλάξει κάπως.

Ενώ συνήθως με χαρακτηρίζει μια επιθετική κοινωνικότητα, είμαι σχεδόν πάντα ανάμεσα σε πολλούς φίλους και γνωστούς, εδώ και μέρες προτιμάω να κάθομαι μόνος στα μπαρ και να κατεβάζω αμίλητος μπύρες.

Κοιτάζω απλανώς στο χώρο. 

Κάποιες στιγμές το μάτι μου καρφώνεται απέναντι, προσπαθώντας να διακρίνει το στριγκάκι κάτω απ’ το μίνι μιας ξετσίπωτης.

Αυτές είναι κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν πορτοφολαρπάχτρες! Οπότε δεν ισχύει αυτό που με συμβουλεύει ένας φίλος: "απόρριψέ τες, αδιαφόρησε για τα μπούτια τους, μόνο έτσι θ’ ανέβεις στα μάτια τους"!

Κακά τα ψέματα. Η γυναίκα έχει το μουνί, αυτή έχει και το πάνω χέρι. Κι εμείς οι Έλληνες έχουμε τη φήμη των "στερημένων" και των "μεγάλων λιγούρηδων". Κι αυτό το εκμεταλλεύονται μέχρι τελευταίας σταγόνας του σπέρματός μας...

Πάντα βρισκόμουν υπό την εξάρτηση και εκμετάλλευση πορνιδίων. Και ξέρω πολύ καλά τι μπορεί να κάνει κάποιος για ένα κρεβάτωμα. 

Κι από ιδίαν πείραν σας λέω πως στα στενά κρεβάτια γίνονται τα καλύτερα πηδήματα! Οκ, άσχετο το τελευταίο, αλλά αφού το σκέφτηκα έπρεπε να το πω. Ο ψυχαναλυτής μου λέει πως πρέπει να εκφράζω αμέσως ό,τι νιώθω και σκέφτομαι για να μη μου μείνει απωθημένο...

Ψυχαναλυτής είπα; Λάθος! Ψυχίατρος είναι ο άνθρωπος. Και μου είπε και το άλλο. Πως αυτοπαραλογίζομαι, πως επειδή δεν έζησα παιδική-εφηβική-νεανική ηλικία προσπαθώ να αποκαταστήσω το έλλειμμα και παλιμπαιδίζω.

Του αποκάλυψα σχεδόν όλα όσα τράβηξα με τις γυναίκες. Ήλπιζα να δείξει λίγη κατανόηση και επιείκεια.

Του είπα μέχρι και για την Κ. Που όταν μεθούσε στις ταβέρνες και στα μπαρ που την κυκλοφορούσα, πήγαινε μπροστά σε αγνώστους, σήκωνε τη φούστα της, έδειχνε το βρακί της και τους έλεγε: "θέλετε να σας βγάλω μια φωτογραφία;". Άσε που τις περισσότερες φορές δεν φορούσε καν βρακί.

Αλλά ο ψυχίατρος, βράχος. Πάλι σε μένα έριχνε τις ευθύνες. Έλεγε πως μπλέκω με τέτοιες γυναίκες λόγω μειωμένης αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού.

Τέσπα, αρκετά σας έπρηξα με τον ψυχίατρό μου.

Το ευχάριστο είναι πως τελευταία έχω καιρό να μπλέξω με πουτανιαριά.

Και προχθές, που μια μαλάκω ρωσιδούλα μου κλάφτηκε πως δεν έχει να πληρώσει το νοίκι και πως δήθεν θ’ αυτοκτονούσε, της απάντησα ξερά: "με το καλό, θα φέρω μια γλάστρα στον τάφο σου". Δεν μασάω πλέον...

Τελευταία παρατηρώ πως έχουν μειωθεί κι οι ορμές μου.

Δε νομίζω πως είναι λόγω ηλικίας. Στα 48 ο άντρας κρατάει ακόμα. Μετά τα εξήντα φαίνεται η διαφορά.

Ίσως να φταίει η εργασιακή ανασφάλεια και τα χρέη.

Της γυναίκας δεν της κόβεται η περίοδος όταν χρωστάει, αλλά του άντρα του πέφτει! Δυστυχώς...