Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Μέχρι και "πιστοποιητικό στειρότητας" έβγαλα!

Συνειδητοποίησα πως πρέπει να βρω κανονική γκόμενα όταν άρχισα να μην λειτουργώ στα μπουρδέλα.
Πήγαινα στις πουτάνες κι είτε δεν μου έκανε κούκου είτε έχυνα πριν βγάλω το σλιπάκι.
Τα "κορίτσια" ήταν ανένδοτα. Με το που μπήκες στο δωματιάκι, τέλειωσες δεν τέλειωσες, θα πληρώσεις μάγκα μου.
"Το δικό μου στο ’δωσα", σου λένε, "δεν φταίω εγώ αν το δικό σου έχει πρόβλημα"...
Άρχισα να πηγαίνω κάθε βράδυ και σε διαφορετικό μπαρ για να γνωρίζω καινούργιο κόσμο, μπας και βρω καμιά γκομενίτσα σαν αυτές που έχετε όλοι σας. Δεν ήμουν έμπειρος κι εξασκημένος και φυσικά έκανα πολλές πατατιές.
Η πρώτη που με σπίτωσε έπιανε δουλειά πολύ πρωί. Την πρώτη μέρα που έφυγε για το μεροκάματο, το λέω και ντρέπομαι, άνοιξα τα συρτάρια της και διάβασα τα χαρτιά της.
Σε κάποια σελίδα του ημερολογίου της έγραφε πώς φανταζόταν τον άντρα των ονείρων της: "όμορφος, ψηλός, γυμνασμένος, με χιούμορ, να έχει υπεύθυνη και σημαντική δουλειά, να βγάζει πολλά χρήματα, να είναι υγιής, πιστός, να μην την έχει μικρή, να κάνει καταπληκτικό σεξ και να με αγαπάει τρελά".
Όπως καταλαβαίνεται έγινα ράκος. Εγώ μόνο υγεία είχα και λίγο χιούμορ. Απολύτως τίποτα άλλο...
Από τότε αναλώθηκα σε μια σειρά τελείως αποτυχημένων σχέσεων. Οι περισσότερες διακόπτονταν ξαφνικά χωρίς πολλά λόγια, μελοδραματισμούς και εξηγήσεις. 
Εύκολα σηκώνονταν οι φούστες, εξίσου εύκολα κατέβαιναν τα παντελόνια μου, αλλά μέχρι εκεί...
Νομίζω πως γνώρισα τους περισσότερους τύπους γυναικών. Από κούγκαρ μέχρι την πλέον αγαθομούνα. Δεν ήξερα γιατί τις έβαζα στη ζωή μου κι ούτε καταλάβαινα πώς εξαφανιζόταν απ’ αυτήν.
Έκανα σχέσεις της μιας νύχτας, πλατωνικές, "της βανίλιας", αμφισεξουαλικές, σαδιστικές, εξ αποστάσεως, σχεδόν τα πάντα όλα. 
Αλλά σχεδόν πάντα έλειπε το πάθος κι ο πόθος. Ίσως να υπήρχε ένα νοιάξιμο, μια οικειότητα, συνήθεια, δέσιμο. Ως εκεί όμως...
Εκείνο που μου έμεινε απ’ τις γυναίκες της ζωής μου είναι οι φοβερές παραξενιές και οι τρέλες τους. Όλοι οι φίλοι με ενθαρρύνουν να γράψω βιβλίο. Πιστεύουν πως θα σπάσω στο χρήμα.
Αλλά εγώ βαριέμαι να στρώσω κώλο. Μου αρκεί να πίνουμε με τους κολλητούς τα κρασάκια μας στα ουζερί και να διηγείται ο καθένας μας τις ερωτομπερδεψοδουλειές του.
Οι πιο πρόσφατες ιστορίες μου είναι τρεις:
Η μία είχε το βίτσιο να κάνουμε σεξ σε δημόσιους χώρους. Γούσταρε να περνούν και να μας βλέπουν. Τρέχα γύρευε τι απωθημένα είχε κι αυτή. Πόσα άκυρα έφαγε στη ζωή της και τώρα θέλει να βροντοφωνάξει "δες τε ρε μαλάκες, δεν είμαι καμιά αγάμητη, τον παίρνω ως το λαιμό"!
Η δεύτερη με έβλεπε μόνο ως σπερματοδότη. Είχε φάει φλασιά και γούσταρε να κάνει παιδί μαζί μου. Με υποχρέωνε να της τον χώνω και υπό ειδική γωνία γιατί έτσι, έλεγε, αυξάνονταν οι πιθανότητες γονιμοποιήσεως. 
Με έσωσε έναν γνωστός μου μαιευτήρας που μου έδωσε ένα ψεύτικο "πιστοποιητικό στειρότητας", της το έδειξα και εξαφανίστηκε απ’ τη ζωή μου.
Η τρίτη είχε την τρέλα να κατεβάζει καθημερινά απ’ το ντουλάπι τα καθαρά πιάτα και να τα πλένει. 
Δεν μαγείρευε, δεν σφουγγάριζε, δεν καθάριζε, δεν έπλενε τα βρώμικα ρούχα. Μόνο τα καθαρά πιάτα! 
Μια μέρα τα πήρα και τα έκρυψα. Έφαγε τον τόπο να τα βρει. Όταν δεν μπόρεσε, γύρισε και μου λέει: "νομίζω πως ο κύκλος της σχέσης μας έκλεισε". Έφυγε ήσυχα απ’ το σπίτι και δεν την ξανάδα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: