Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (Ι’ - Το ΚΚΕ επί Χούντας έδωσε εξετάσεις στο Σύστημα!)

Ψόνθο: Δημήτρη, έτσι όπως σε βλέπω, δεν μου φαίνεσαι για άνθρωπος που ξεχειλίζει από μίσος.

Κούφο: Το μίσος δεν ήταν επιλογή μας. Μας το επέβαλαν. Μας ανάγκασαν να μπούμε στον κοινωνικό πόλεμο για να καταργήσουμε την αδικία και την εκμετάλλευση. Αποφασίσαμε να δώσουμε τον πιο δίκαιο αγώνα της ιστορίας. Να κάνουμε έναν πόλεμο αμυντικό, ακολουθώντας το παράδειγμα των ανυπόταχτων προγόνων μας. Των αγωνιστών του ’21 και της Εθνικής Αντίστασης. Δεν μπορούσα να μην μισώ τους χωροφύλακες, τους ρουφιάνους, τους ξένους κατακτητές και τους συνεργάτες τους.

Ψόνθο: Μπορείς να διακρίνεις κάποιους "σταθμούς" στην προσωπική σου επαναστατική πορεία;

Κούφο: Αν εξαιρέσεις την "γενέθλια ημέρα", όπως τη λέω, της 17 Νοέμβρη 1973, δεν υπάρχουν στιγμές-σταθμοί αλλά ρεύματα που διατρέχουν τη ζωή μου. Πάντως σημαντικά γεγονότα που μας "χάραξαν" ήταν σίγουρα η δολοφονία του Αλιέντε στη Χιλή το 1973 και η ήττα των Αμερικάνων στο Βιετνάμ. Σημαντική ήταν και η έμπνευση που πήραμε απ’ τα λαϊκά επαναστατικά κινήματα της λατινικής Αμερικής και κυρίως των Τουπαμάρος.

Ψόνθο: Μετά τη Χούντα η επαναστατική Αριστερά εκφράστηκε κυρίως μέσα απ’ την οργάνωση ΕΛΑ. Τι θυμάσαι από κείνη την εποχή;

Κούφο: Ο ΕΛΑ είχε ένα μάλλον πυραμοειδές οργανωτικό σχήμα με αυτόνομους αλλά ανομοιογενείς πυρήνες αγωνιστών. Για τα μέτρα μιας παράνομης ένοπλης οργάνωσης ήταν ένα σχήμα αρκετά "χαλαρό". Στην αρχή είχε αλματώδη ανάπτυξη. Συγκινούσε ιδιαίτερα το συνταίριασμα όλων των μορφών πάλης, μαζικής και παράνομης, η έλλειψη δογματισμού και ηγεμονικής νοοτροπίας καθώς και το κάλεσμα για "άμεση δράση". Στην πορεία όμως αδρανοποιήθηκε σταδιακά μέσα από τις εσωτερικές αντιφάσεις και διαφωνίες των μελών του...

Ψόνθο: Γιατί δεν επέλεξες να ενταχθείς στο παραδοσιακό ΚΚΕ;

Κούφο: Το ΚΚΕ, απ’ την εποχή κι όλας της Κατοχής, είχε ουσιαστικά απαρνηθεί την ένοπλη επαναστατική κατάληψη της εξουσίας και συμβιβάστηκε με τις "δημοκρατικές-αστικές λύσεις". Μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ τα πράγματα έγιναν πιο σαφή: εγκαταλείφθηκε οριστικά ο επαναστατικός δρόμος και έγινε στρατηγική επιλογή η ειρηνική συνύπαρξη των τάξεων και η κοινοβουλευτική δράση. Την περίοδο της Χούντας το ΚΚΕ έδωσε επιτυχείς εξετάσεις στο Σύστημα αποκηρύσσοντας την ένοπλη αντίσταση, τη στιγμή που ακόμα και σοσιαλδημοκράτες διανοούμενοι έβαζαν βόμβες στην Αθήνα! Μόνο στο ΚΚΕ εσωτερικού κάποιοι "Ρηγάδες" βγήκαν "εκτός γραμμής" ετοιμάζοντας ένοπλες αντιστασιακές οργανώσεις. Αλλά τα στελέχη του Κόμματος γύριζαν όλη την Ευρώπη για να αφοπλίσουν τους νεολαίους που κατείχαν όπλα κι εκρηκτικά ενώ στο εσωτερικό παρακολουθούσαν στενά κάθε "ύποπτο στοιχείο"...