Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

23 Μαρτίου: Σκατένια γενέθλια στη γαμημένη Σαλονίκη...

Σ’ αγαπώ γιατί
όταν με κοιτάς στα μάτια
αισθάνομαι λιγότερο μαλάκας.
Γιατί σ είδα να χορεύεις στη βροχή.
Γιατί δεν έπαψες ποτέ
να σαι τρελή κι αδέσποτη.
Γιατί όταν βγαίνεις απ’ την αγκαλιά μου
ξέρω πως επιστρέφεις εκεί απ’ όπου έπεσες,
στ’ αστέρια.

Ανήκεις στο βασίλειο των κοριτσιών
που ξυπνούν τις νύχτες
κι αναρωτιούνται ποιος τα σκέφτεται.

Γνωριστήκαμε στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία
στα Εξάρχεια.
Με κοίταξες από κάτω μέχρι πάνω.
Καρφώθηκες στ’ αθλητικά μου παπούτσια,
που ’χαν ανοίξει στην άκρη
του δεξιού ποδιού.
Το βρήκες πολύ ερωτεύσιμο...

Αλλά εγώ ζω στον γαλαξία
των κολασμένων σχέσεων.
και των προδομένων φιλιών.
Τα δικά μου δάκρυα δεν τρέχουν στα μάγουλα
αλλά στη λεκάνη της τουαλέτας!

Πώς έγινε και συναντήθηκαν οι ζωές μας;
Πώς χωρέσαμε στα ίδια τρύπια παπούτσια;
Μηδενικές οι πιθανότητες ευτυχίας...

Ξημερώματα πέρασα την Κατερίνη.
Πρωί σού χτύπησα την πόρτα στην Καλαμαριά.
Μ’ άνοιξες μ’ ένα ποτήρι μπύρας στο χέρι.
"Κρύψε τις γαμημένες αθηναϊκές πινακίδες σου",
είπες.
Κι άφησες το ποτήρι να πέσει στο πάτωμα.
Τα τρύπια μου παπούτσια πάτησαν 
τα σπασμένα γυαλιά.

Τελικά η ζωή δεν είν’ κι ό,τι χειρότερο
μπορεί να σου συμβεί!
Ο πόνος έρχεται ακάλεστος
και σε βρίσκει πάντα απροετοίμαστον.
Σού ’ρχεται ξαφνικά
σαν κλοτσιά στα δόντια
σ’ ένα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού
στην Τούμπα...
Αλλά δε με νοιάζει,
θέλω τα χείλη σου όσο τίποτ’ άλλο
κι ας νιώθω ξένο σώμα
στη γαμημένη πόλη σου.

Το ξέρω,
για μια ακόμη φορά θ’ αποτύχω.
Αναμενόμενο...
Αλλά πρέπει να πάρω επιτέλους
κάποιες γαμημένες αποφάσεις.
Πενηντάρισα και συνεχίζω να μαλακίζομαι
μέρα-νύχτα.

Πρέπει να κουρευτώ,
μοιάζω με γεροντοφρικιό.
Τα μαλλιά μου κατσαρώνουν
δεν θα φτάσουν ποτέ τους μέχρι τον κώλο!
Πάντα ονειρευόμουν ένα μακρύ μαλλί.
Να το παίρνει ο αέρας στην τσοπεριά
ή ν’ ανεμίζει καθώς εφορμώ με τη μπάλα
στην αντίπαλη περιοχή...
Αλλά κι η αφάνα είναι επαναστατική,
σαν το πιστολίδι
στις φαβέλες του Ρίο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: