Το να είσαι τιμητικά προσκεκλημένος σ' ένα ινδικό επαρχιακό σπίτι δεν είναι κι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί.
Πρέπει ν' ακολουθήσεις μια αυστηρή εθιμοτυπία.
Κάθεσαι στο πάτωμα σταυροπόδι και σου προσφέρουν ένα κύπελλο γεμάτο υδρόμελο. Είναι ένα μείγμα από ζάχαρη, λιωμένο βούτυρο, γιαούρτι, χόρτα και μέλι!
Εσύ πρέπει να το πιάσεις με τα δυο σου χέρια, να το ακουμπήσεις δίπλα σου χωρίς να πιεις, και να το ανακατέψεις με τα δυο μεσαία δάχτυλα του δεξιού σου χεριού. Ξέρετε τώρα... με το ποποδάχτυλο και τον παράμεσο!
Και στη συνέχεια το πίνεις μονορούφι...
Αλλά δεν "καθαρίζεις" έτσι εύκολα.
Μετά σε πάνε με επισημότητα δίπλα σε μια αγελάδα την οποία υποτίθεται πρέπει να θυσιάσεις ο ίδιος για να εξαγνιστείς απ' τις αμαρτίες σου. Κάτι σαν τον "αποδιοπομπαίο τράγο"...
Σου δίνουν, λοιπόν, το μαχαίρι κι εσύ πρέπει... και καλά... να τους το επιστρέψεις αμέσως λέγοντας τη φράση "Είναι μητέρα του Ρουντρά, κόρη του Βασού, αδελφή των Αντιτίγια, μήτρα αθανασίας. Οι αμαρτίες μου σκοτώθηκαν. Άστην να φύγει, άστην να πιει νερό και να βοσκήσει χορτάρι"!
Σιγά τώρα εσύ μη θυμηθείς όλ' αυτά τα ονόματα... Ρούντρα και σούπα-μούπες.
Την έκανα "σκονάκι" κι είπα τη φρασούλα φαρσί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου