102) Η επιλογή της κυβέρνησης Ράλλη να εντείνει τον αντικομουνιστικό αγώνα επηρέασε σημαντικά την αντιστασιακή δράση, κυρίως στην Αθήνα. Μια πρώτη συνέπεια ήταν η διάσπαση του ΕΔΕΣ Αθήνας. Με απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής του έγινε δεκτή η πρόταση των Ράλλη-Γονατά-Πάγκαλου για ένταξη των αξιωματικών του ΕΔΕΣ στα Τάγματα Ασφαλείας. Όμως, αρκετά μέλη της οργάνωσης διαφώνησαν με αποτέλεσμα τη διάσπαση σε "προδοτικό" και "δημοκρατικό" ΕΔΕΣ!
103) Όσο πλησίαζε η ήττα των Γερμανών τόσο αυξανόταν ο ανταγωνισμός των αντιστασιακών οργανώσεων για την "επόμενη μέρα". Οι αντι-ΕΑΜικοί άρχισαν να συσπειρώνονται συγκροτώντας το δικό τους "μέτωπο", με αποτέλεσμα οι αρχικά "ελεγχόμενοι" διαξιφισμοί με το ΕΑΜ (ξυλοδαρμοί στις αναγραφές συνθημάτων κ.λπ) να παίρνουν σταδιακά αιματηρή μορφή. Η προσπάθεια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να κυριαρχήσει μεταπολεμικά μονοπωλόντας τον αντιστασιακό αγώνα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Αλλά και οι "εθνικές οργανώσεις" δεν ήταν διατεθειμένες να επιτρέψουν την εγκαθίδρυση "κόκκινης δικτατορίας". Προτιμούσαν κάποια μορφή στρατιωτικής δικτατορίας σαν εκείνες του μεσοπολέμου. Με τη λογική αυτή πολλοί αντικομμουνιστές συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση Ράλλη και τα Τάγματα Ασφαλείας χωρίς να μπορούν να χαρακτηριστούν φιλο-Ναζί.
104) Η ισχυρότερη ένοπλη αντικομουνιστική οργάνωση που έδρασε στην κατοχική Αθήνα ήταν η "Χ", που προήλθε απ’ τη διάσπαση της "Άγνωστης Μεραρχίας Χ" το 1943. Οι "Χίτες" ήταν τυπικά "αντιστασιακοί" αλλά ουσιαστικά συνεργάζονταν με την κυβέρνηση Ράλλη, τα Τάγματα Ασφαλείας και τους Γερμανούς. "Παράρτημα" της οργάνωσης στο Παγκράτι ήταν η περιβόητη ένοπλη ομάδα της οικογένειας Παπαγεωργίου με πλούσια στρατιωτική παράδοση και φιλοβασιλικό πολιτικό παρελθόν. Η γειτνίαση του Παγκρατίου (που ήταν ορμητήριο της ομάδας Παπαγεωργίου) με τις εαμοκρατούμενες ανατολικές συνοικίες προκάλεσε πολυάριθμες ένοπλες συγκρούσεις που οδήγησαν στην εξολόθρευση της οικογένειας και στη διάλυση της οργάνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου