Η σκοτεινή άβυσσος μιας καταπιεσμένης καρδιάς (του Γιάννη Νικολουδάκη)

Ο νεαρός λέκτορας της Εγκληματολογίας ήταν ένας άνθρωπος συγκροτημένος και ιδιαιτέρως οξυδερκής. Επέλεξε να σπουδάσει και να σταδιοδρομήσει επάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο για δυο λόγους, έναν φανερό κι έναν κρυφό: ο πρώτος αφορούσε την περιέργεια που τον έτρωγε από μικρό για τη φύση του «κακού» και ο δεύτερος είχε να κάνει με τις κλίσεις που είχε ανακαλύψει ο ίδιος στον εαυτό του, κλίσεις ιδιαιτέρως ζωώδεις, αμείλικτα σκληρές απέναντι σε όσους στρέφονταν, είτε προς τον εαυτό του είτε προς τους άλλους… 
Πίστευε, βαθιά μέσα του, πως εάν κατάφερνε να βρει τις αιτίες τους, ίσως και γιατρευόταν, ο ίδιος, και με τη σειρά του θα βοηθούσε κι άλλους!
Ο Ιάκωβος -έτσι τον λέγανε- έβραζε εσωτερικά, αλλά και εξωτερικά! Έχοντας λάβει αυστηρή παιδεία από τους παππούδες του, είχε σιχαθεί και ήθελε να αποτινάξει από πάνω του τη σιχαμερή θρησκεία των Ιουδαίων με την οποία γαλουχήθηκε και που εκείνη τον είχε ποτίσει μέχρι το μεδούλι τόσο πολύ, ώστε να καταντήσει να λάβει τη θέση που επάξια όφειλε σε ένα άλλου είδους "Υπερεγώ", πιο κοντά και προσαρμοσμένου στους νόμους της Φύσης και της Λογικής... 
Τον είχε αηδιάσει το δόγμα της ενοχής και της δήθεν "οφειλής" της φιλανθρωπίας προς όλους -κατά το κοινώς λεγόμενο: καθίστε στα τέσσερα για να σας γαμήσουν-, η δήθεν προτεραιότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των λογής-λογής αγνώστων εις βάρος των δικών του.... 
Αλλά ο όρκος αγνότητας ήταν το πιο βαρύ, το πιο επαχθές μαρτύριο απ' όλα... Είχε καταντήσει να παλεύει με την ίδια του την φύση -οποία παράνοια!-, να τρώγεται με τα σωθικά του, είχε φτάσει να έρχεται σε οργασμό μόνο με το χέσιμο!!! Και ταυτόχρονα στο πίσω μέρος του μυαλού του, πιο πίσω κι από το ασυνείδητο, συσσωρευόταν η οργή και έπαιρνε σάρκα ο τρόπος εκδίκησης που κατά καιρούς σκαρφιζόταν εναντίον του Θεού των Ιουδαίων! Ήθελε να τον ξεσκίσει, να τον κατακομματιάσει!!!!"
Όλο αυτό το μείγμα θεομαχίας και σεξουαλικής στέρησης μαζί με την έμφυτη κυριαρχικότητα και επιμονή, με την οποία τον είχε προικίσει η Φύση, ως αποτέλεσμα, εκτόξευσε τον σαδισμό του σε δυσθεώρητα ύψη!

Αλλά το "δράμα" του άρχισε χρόνια πριν, όταν ακόμα ήταν άγουρος και άβγαλτος..

Μια μέρα καθώς κατευθυνόταν στο Πανεπιστήμιο με το λεωφορείο της γραμμής ο σπουδαστής πρόσεξε τη σχισμή του κώλου μιας θηλυκής ύπαρξης, ο οποίος διαφαινόταν μέσα από τη δερμάτινη φούστα, όντας η ίδια προσεκτικά ραμμένη ούτως ώστε να "σκίζεται" διακριτικά κάθε φορά που κάποια ήθελε να σταυρώσει τα πόδια της με χάρη. Υπήρχε και μια άλλη εξαιρετική λεπτομέρεια· η κάτοχος της φούστας, περί ης ο λόγος, ήταν περισσότερο από εμφανές πως είχε κυτταρίτιδα και ταλαιπωρημένο σώμα, γενικά. 
Εκείνη η αντίθεση, του φίνου ρούχου και του όχι και τόσο ωραίου κορμιού, το οποίο στόλιζε, πυροδότησαν άγνωστες και ανίερες φαντασιώσεις στο μυαλό του νεαρού εγκληματολόγου· φαντασιώσεις που ούτε ο ίδιος δεν είχε συλλογιστεί ποτέ πως διέθετε! Ανακάλυψε την έλξη του και την ηδονή που ένιωθε όταν συνουσιαζόταν με τέτοια κορμιά, χίλιες φορές περισσότερη από εκείνη των διαφόρων "καλλονών"! "Οι διάφορες καμπύλες και ατέλειες αφήνουν περισσότερο χώρο στη φαντασία να αυτοσχεδιάσει και να δημιουργήσει", έτσι σκέφτηκε.
Από τότε μετά την εμπειρία του αυτή στο λεωφορείο αναζητούσε τέτοιες γυναίκες, ως επί το πλείστον...