Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019

Αύγουστο μήνα μόνος στην Αθήνα! (22η μέρα: Μεταξουργείο...)

Συνήθως κοιτάω τη δουλίτσα μου. Δε χώνω τη μύτη μου στις υποθέσεις των άλλων. Κάποτε που το έκανα έμπλεκα συνεχώς σε μεγάλους μπελάδες. Και δεν λέει...
Αλλά αυτόν τον Αύγουστο που έμεινα μόνος και δεν έχω και τίποτα σπουδαίο να κάνω, άρχισα πάλι να κοιτάω με περιέργεια τους γύρω μου. 
Αλήτες που τσακώνονται. Σκυλοκαβγάδες για λίγα γραμμάρια ή ευρώ. Άδειοι άνθρωποι, συχνά σχεδόν "αόρατοι", τόσο πολύ που κινδυνεύεις να κάτσεις πάνω τους στο κάθισμα του λεωφορείου...
Τελικά είναι πλεονέκτημα που ως τώρα έκανες μια ζωούλα ήρεμη? 
Δεν πήγες ποτέ σε πόλεμο, δεν ήσουν κάποιος σημαντικός, δεν θαλασσοδάρθηκες καν. Ούτε ξενύχτισες σε βρόμικα λιμάνια, παρέα με πουτάνες με παράξενα ονόματα και σπάνια αρώματα.
Τριγυρνάω στους σταθμούς του μετρό μπας και συναντήσω κάπου τον εαυτό μου. Άμα δεν έχεις κάπου να πας ξεβράζεσαι σ' έναν σταθμό. Σε τραβάνε τα μέρη που συχνάζουν τύποι με φάτσες κάπως στραπατσαρισμένες. 
Βαδίζεις χωρίς να πολυσκέφτεσαι. Μόνο με το ένστικτο. Όπως τα θηρία...
Δεν έχω να τηλεφωνήσω σε κανέναν. Δίπλα μου ένα μπουκέτο από κοριτσόπουλα μιλάνε δυνατά. Φρεσκάδα κι ομορφιά στον υπερθετικό. 
Ούτε κι απόψε θα ζήσω τη φαντασίωσή μου... Ένας ξανθός καταρράχτης μαλλιών ν' ακουμπάει ήσυχα δίπλα στο μαξιλάρι μου...
Εδώ παρακάτω είναι το μπουρδέλο εκείνης της Τσέχας που με έχει "τακτικό". Τουλάχιστον αυτή μου λέει και δυο γλυκόλογα. Μπαίνω και καρφώνομαι στις τορνευτές γάμπες της. 
Μου ζητάει συγγνώμη, αλλά δεν θα με πάρει. Με τη βαριά σλάβικη προφορά της μου λέει πως η ματιά μου απόψε την τρομάζει. Μια άλλη φορά ίσως...

Δεν υπάρχουν σχόλια: