Όπως ξανάπαμε, εδώ στην Ελλάδα έχουμε υπερεκτιμήσει τα καλοκαίρια. Τα αγαπάμε περισσότερο απ' όσο τους αξίζει. Πολλοί κάνουν το λάθος να μετράνε τις ζωές τους με τα καλοκαίρια. Η ζωή όμως δεν είναι φτιαγμένη από καλοκαίρια αλλά κυρίως από φθινόπωρα και χειμώνες...
Αλλά έχουν και τα καλοκαίρια τη χρησιμότητά τους. Βρίσκεις το χρόνο και τη διάθεση να φλερτάρεις και να καβατσώσεις γκομενάκια για τον χειμώνα.
Επίσης στην καλοκαιριά είναι ευκολότερο ν' αναζητήσεις νέα χόμπι και στέκια που θα σου εξασφαλίσουν ένα συναρπαστικότερο ξεχειμώνιασμα. Αντί να στήνεσαι στην τι-βι και να παρακολουθείς σίριαλ και ριάλιτι...
Προσωπικά, τα καλοκαίρια επαναξιολογώ και κάποιες κοινωνικές σχέσεις και φιλίες. Προσπαθώ να ξεσαβουριάσω όχι μόνο από πράγματα αλλά κι από πρόσωπα που με τραβάνε πίσω...
Ήδη η Αθήνα αρχίζει να ξαναγεμίζει και να βρίσκει τους κανονικούς της ρυθμούς. Δεν είμαι πλέον ο μόνος που χρησιμοποιεί το ασανσέρ της πολυκατοικίας.
Κοίτα τώρα τι θυμήθηκα. Τέτοια εποχή το 2004 είχαμε στην Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ήρθε ο τουρισμός που περιμέναμε αλλά κάμποσες χιλιάδες άτομα κάθε βράδυ συνοστίζονταν στο ιστορικό τρίγωνο: Πλάκα-Μοναστηράκι-Ψυρή.
Απίστευτες νύχτες. Ξενύχτια, γλέντια και ατέλειωτο σεξάκι. Περνάω απ' τα ίδια μέρη και ψιλομελαγχολώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου